شما می‌خندید، مردم آزار می‌بینند!
اسمش را گذاشته «دوربین مخفی». دو نفر که خودشان را تولیدکننده ویدئو معرفی کرده‌اند در خیابان سناریوهایی را اجرا می‌کنند که به نظر خودشان و ظاهرا از نظر حدود ۵۰۰ هزار نفر دیگر هم جالب و خنده‌دار است.
در یکی از جدیدترین شاهکارهایشان، دوربین را پای یک پله برقی کار گذاشته‌اند و مرد جوانی که روی پله برقی طرف مقابل قرار دارد با وقت‌شناسی، یک بشقاب پر از خامه را به صورت آدمی که در طرف دیگر پله برقی در جهت مخالف او حرکت می‌کند می‌کوبد و می‌گوید «خامه میقولی؟». آدمی که هدف این به‌اصطلاح شوخی قرار گرفته طبعا هول می‌کند، عصبانی می‌شود و سعی می‌کند مهاجم را بگیرد. در نتیجه دو نفر به جهت مخالف روی پله برقی می‌دوند و لحظاتی را خلق می‌کنند که از نظر جماعتی خنده‌دار است.
اگر شما زنی باشید که در موج قبلی شوخی‌های بی‌مناسبت بویژه بعد از انتشار خبر‌های اسیدپاشی هدف قرار گرفته باشید، موضوع دیگر آنقدر‌ها هم خنده‌دار نیست. اگر کسی باشید که تجربه اینکه چند مرد جوان از پنجره باز ماشین روی صورتتان آب بریزند و در حالی که بندبند وجودتان در خیابان از ترس می‌لرزد به شما بخندند و گاهی حتی از این شوخی مسخره فیلم بگیرند و آن را در اینستاگرام منتشر کنند و از مخاطبان بخواهند که «لایک فراموش نشود»، این شوخی دیگر به نظرتان مسخره نمی‌آید.
شوخی‌های بی‌جای صفحه «سهیل» البته به همین جا ختم نمی‌شود. در مجموعه دیگری از ویدئو‌ها نمایشی بازی می‌شود که در آن دو موتورسوار گوشی را از دست مردم می‌قاپند و فرار می‌کنند. در حالی که تصویربردار این تولیدکننده‌های خلاق ویدئو در گوشه‌ای نشسته و از واکنش عصبی و استیصال کسی که فکر می‌کند گوشی‌اش را از دست داده فیلم می‌گیرد تا بعدا در اینستاگرام منتشر کند و بگوید «لایک فراموش نشود»!
اگر شما تجربه واقعی سرقت گوشی در خیابان را داشته باشید یا کشیده‌شدن دست و مقاومت در برابر سارق که پلیس می‌گوید می‌تواند به قیمت جان مال‌باختگان تمام شود را دیده یا شنیده باشید، چنین شوخی بی‌جایی دیگر به نظرتان شایسته لایک و خنده و استوری‌کردن نیست.
این‌ها همه موقعیت‌هایی نیست که صفحه سهیل با ادعای تولید دوربین مخفی به نمایش می‌گذارد، اما به احتمال زیاد جزء آسیب‌زننده‌ترین چیز‌هایی است که کسی می‌تواند تولید کند و دیگران می‌توانند به آن بخندند و اگر گوشی‌تان را برده باشند، در خیابان هدف آزار خیابانی قرار گرفته باشید یا ترس ازدست‌دادن صورتتان به خاطر عدم برخود با اسیدپاشان هنوز در تنتان زنده باشد، این شوخی‌ها نه‌تن‌ها خنده‌دار نیست، بلکه گریه‌دار هم می‌شود.
از تجربه دقایق استیصال کسانی که در خیابان هدف این آزار بیمارگونه قرار می‌گیرند که بگذریم، خندیدن به این شوخی‌ها بیش از تولید آن‌ها نشانه مشکل است. خودتان را جای کسی که روی صورتش اسید ریخته‌اند بگذارید، خودتان را جای کسانی بگذارید که در خیابان هدف آزار کلامی یا فیزیکی قرار گرفته‌اند و کرامتشان زیر سوال رفته است، خودتان را جای کسی بگذارید که دقایقی پیش قربانی سرقت گوشی شده است و شوکه و مضطرب به اطراف خیابان نگاه می‌کند. کجای چنین موقعیت‌هایی خنده‌دار است؟ اگر کسی در حالی که قربانی یکی از این آزار‌ها شده‌اید به شما بخندد، او را چطور قضاوت می‌کنید و حالا آیا باز هم به خودتان اجازه می‌دهید که به چنین شوخی‌های کثیفی بخندید و آن‌ها را برای خنده دیگران به اشتراک بگذارید؟
سناریو‌های دوربین مخفی اغلب کلافه‌کننده‌اند، ولی باید بدانیم که اغلب آن‌ها با بازیگران ضبط می‌شوند و هدف آن‌ها سنجیدن واکنش‌های دیگران است، نه قربانی‌کردن مردم در موقعیتی که مطلقا نسبت به آن اگاهی ندارند. البته باید صادق بود و پذیرفت که در این مورد به غیر از اینکه قربانیان این مسخرگی آزاری می‌بینند که بدون شک تا مدت‌ها آثار اضطرابی آن را تحمل خواهند کرد، به خوبی می‌توان از روی واکنش‌ها به این نمایش در مورد کسانی که آن‌ها را شوخی‌های خوشمزه و خنده‌دار ارزیابی می‌کنند هم قضاوت کرد.
اگر شما زنی باشید که در موج قبلی شوخی‌های بی‌مناسبت بویژه بعد از انتشار خبر‌های اسیدپاشی هدف قرار گرفته باشید، موضوع دیگر آنقدر‌ها هم خنده‌دار نیست. اگر کسی باشید که تجربه اینکه چند مرد جوان از پنجره باز ماشین روی صورتتان آب بریزند و در حالی که بندبند وجودتان در خیابان از ترس می‌لرزد به شما بخندند و گاهی حتی از این شوخی مسخره فیلم بگیرند و آن را در اینستاگرام منتشر کنند و از مخاطبان بخواهند که «لایک فراموش نشود»، این شوخی دیگر به نظرتان مسخره نمی‌آید.
شوخی‌های بی‌جای صفحه «سهیل» البته به همین جا ختم نمی‌شود. در مجموعه دیگری از ویدئو‌ها نمایشی بازی می‌شود که در آن دو موتورسوار گوشی را از دست مردم می‌قاپند و فرار می‌کنند. در حالی که تصویربردار این تولیدکننده‌های خلاق ویدئو در گوشه‌ای نشسته و از واکنش عصبی و استیصال کسی که فکر می‌کند گوشی‌اش را از دست داده فیلم می‌گیرد تا بعدا در اینستاگرام منتشر کند و بگوید «لایک فراموش نشود»!
اگر شما تجربه واقعی سرقت گوشی در خیابان را داشته باشید یا کشیده‌شدن دست و مقاومت در برابر سارق که پلیس می‌گوید می‌تواند به قیمت جان مال‌باختگان تمام شود را دیده یا شنیده باشید، چنین شوخی بی‌جایی دیگر به نظرتان شایسته لایک و خنده و استوری‌کردن نیست.
این‌ها همه موقعیت‌هایی نیست که صفحه سهیل با ادعای تولید دوربین مخفی به نمایش می‌گذارد، اما به احتمال زیاد جزء آسیب‌زننده‌ترین چیز‌هایی است که کسی می‌تواند تولید کند و دیگران می‌توانند به آن بخندند و اگر گوشی‌تان را برده باشند، در خیابان هدف آزار خیابانی قرار گرفته باشید یا ترس ازدست‌دادن صورتتان به خاطر عدم برخود با اسیدپاشان هنوز در تنتان زنده باشد، این شوخی‌ها نه‌تن‌ها خنده‌دار نیست، بلکه گریه‌دار هم می‌شود.
از تجربه دقایق استیصال کسانی که در خیابان هدف این آزار بیمارگونه قرار می‌گیرند که بگذریم، خندیدن به این شوخی‌ها بیش از تولید آن‌ها نشانه مشکل است. خودتان را جای کسی که روی صورتش اسید ریخته‌اند بگذارید، خودتان را جای کسانی بگذارید که در خیابان هدف آزار کلامی یا فیزیکی قرار گرفته‌اند و کرامتشان زیر سوال رفته است، خودتان را جای کسی بگذارید که دقایقی پیش قربانی سرقت گوشی شده است و شوکه و مضطرب به اطراف خیابان نگاه می‌کند. کجای چنین موقعیت‌هایی خنده‌دار است؟ اگر کسی در حالی که قربانی یکی از این آزار‌ها شده‌اید به شما بخندد، او را چطور قضاوت می‌کنید و حالا آیا باز هم به خودتان اجازه می‌دهید که به چنین شوخی‌های کثیفی بخندید و آن‌ها را برای خنده دیگران به اشتراک بگذارید؟
سناریو‌های دوربین مخفی اغلب کلافه‌کننده‌اند، ولی باید بدانیم که اغلب آن‌ها با بازیگران ضبط می‌شوند و هدف آن‌ها سنجیدن واکنش‌های دیگران است، نه قربانی‌کردن مردم در موقعیتی که مطلقا نسبت به آن اگاهی ندارند. البته باید صادق بود و پذیرفت که در این مورد به غیر از اینکه قربانیان این مسخرگی آزاری می‌بینند که بدون شک تا مدت‌ها آثار اضطرابی آن را تحمل خواهند کرد، به خوبی می‌توان از روی واکنش‌ها به این نمایش در مورد کسانی که آن‌ها را شوخی‌های خوشمزه و خنده‌دار ارزیابی می‌کنند هم قضاوت کرد.
بیشتر بخوانید
منبع : ایسنا
ارسال نظرات
تازه ها