ماجرای نجات لوریس چکناواریان از مرگ

در دیدار با یکی از رهبران ارکستر ایران ، که در محل هتل نادری نو صورت گرفت. لوریس چکناواریان از خاطرات خود گفت و با اشاره به دوره همه‌گیری کرونا بیان کرد: این دو سال برای من یک هدیه الهی بود و توانستم خودم را در خانه زندانی کنم و حدود ۴۰ اثر موسیقی را به اتمام برسانم. عاشورا، سیاوش، صادق هدایت، کافکا و چند اثر از شکسپیر از جمله آثاری بود که در این مدت نوشته‌ام. در ادامه چکناواریان با اشاره به زادگاهش بروجرد گفت: آرزو دارم روزی در بروجرد هنرستان موسیقی راه‌اندازی کنم، اما این موضوع نیازمند داشتن حمایت کننده مالی و حمایت نهاد‌های فرهنگی دولتی است.
این هنرستان می‌تواند یکی از بهترین و مهمترین مراکز آموزش کشور بشود. شهر بروجرد می‌تواند پس از تاسیس این هنرستان مانند بسیاری از کشور‌های دنیا از جمله اتریش با نام هنر در دنیا شناخته شود. این هنرمند در ادامه خاطرات خود را از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مرور کرد و گفت: در آن روز من به همراه یکی از دوستانم در محدوده خیابان جمهوری امروز بودم که مردم زیادی هم در خیابان‌ها حضور داشتند.
ناگهان تانکی به خیابان آمد و به اشتباه به جای منزل دکتر مصدق به سمت سفارت شوروی در حال حرکت بود که مردم سعی می‌کردند جلوی آن را بگیرند و در نزدیکی سفارت راننده تانک متوجه اشتباه خود شد و مسیر خود را تغییر داد. مردم بسیاری در آن روز کشته شدند حتی یک گلوله هم به پای دوست من اصابت کرد و یک تیر از نزدیکی سر من گذشت که اگر درصدی این تیر پایین‌تر بود در این لحظه من کنار شما نبودم.
چکناواریان در ادامه با اشاره به وضعیت موسیقی در کشور گفت: در حال حاضر اوضاع موسیقی در کشور خوب نیست و یکی از مهمترین دلیل‌های این اتفاق نبود معلم در این حوزه است. زمانی که من رئیس ارکستر بودم نزدیک به ۱۵۰ نوازنده از خارج آورده بودم و این‌ها به شاگردان هم آموزش می‌دانند. اما الان این اتفاق نمی‌افتد و در این حوزه دچار ضعف گسترده‌ای شده‌ایم.
اگر این‌ها مانده بودند ما در حال حاضر یکی از درجه یک‌ترین ارکستر‌های جهان را داشتیم، چون داشتن یک ارکستر خوب نیازمند ۵۰ سال زمان است. شما مثلا برای پزشک شدن می‌توانید از ۱۸ سالگی وارد دانشگاه شوید و شش سال آینده یک پزشک شوید، اما یک‌نفر برای این که یک موزیسین خوب بشود باید از ۶ و۷ سالگی شروع کند و تا ۲۰ سالگی ادامه دهد تا تبدیل به یک موزیسین خوب شود.
یک نکته دیگر اینکه در ایران تعصب هست که موسیقی باید ایرانی باشد و این در صورتی است که موسیقی کلاسیک یک علم است و متعلق به هیچ جای دنیا نیست مثل علم ریاضی که متعلق به ملت و کشور خاصی در دنیا نیست و هر کشوری می‌تواند تکمیل کننده آن علم باشد.
۱۲ نت پیانو ۳۶۵ میلیون ترکیب دارد که یک موسیقی‌دان خوب باید به آن آگاهی داشته باشد، برای همین دوره آکادمی وین هشت سال است. ما در ایران این آموزش‌ها را نداریم در نتیجه در زمینه موسیقی به شدت ضعیف هستیم.لوریس چکناواریان ادامه داد: هنرمندان انتخاب الهی هستند و سیاستمداران انتخاب مردم. برای مثال شما بزرگترین ارتش جهان را هم که داشته باشید نمی‌توانید شخصیتی مثل حافظ را تخریب کنید و همچنین هیچ ارتشی قویتر از هنر در دنیا وجود ندارد.

 

منبع : ایسنا