نشانه هایی از پایان یک رابطه عاشقانه!

نخستین نشانه که طلاق را پیش بینی می‌کند، شروع بحث است، زیرا ۹۶ درصد از اوقات روش شروع بحث می‌تواند روشی را که بحث پایان می‌پذیرد، پیش بینی کند. موقعی که یکی از همسران بحث را با استفاده‌ای یک شروع تند و خشن همچون منفی بودن، اتهام یا تحقیر شروع می‌کند، بحث اساساً محکوم به شکست خواهد بود.
نخستین نشانه:رفتار های تند و خشن طلاق را را می توان نخستین نشانه طلاق دانست، شروع بحث است، زیرا ۹۶ درصد از اوقات روش شروع بحث می‌تواند روشی را که بحث پایان می‌پذیرد، پیش بینی کند. موقعی که یکی از همسران بحث را با استفاده‌ای یک شروع تند و خشن همچون منفی بودن، اتهام یا تحقیر شروع می‌کند، بحث اساساً محکوم به شکست خواهد بود. در سوی دیگر، موقعی که یکی از همسران بحث را با استفاده از یک شروع نرم آغاز می‌کند، بحث به احتمال زیاد سرانجام مثبتی خواهد داشت.
دومین نشانه:۴ تعامل منفی یک شروع تند و خشن می‌تواند بحث همسران را به سقوط در یک مسیر تعامل منفی منتهی کند. این تعامل منفی می‌تواند زندگی مشترک را ویران کند. در حقیقت، چهار نوع تعامل منفی وجود دارد که برای یک زندگی زناشویی مهلک است. معمولاً این چهار نوع تعامل آرام آرام و به ترتیب وارد قلب زندگی‌های مشترک می‌شوند: انتقاد، تحقیر، حالت تدافعی گرفتن و اشکال تراشی.
• عیب جویی نخستین عامل مهلک انتقاد به معنای عیب جویی است بین عیب جویی و شکایت به معنای غرولند کردن تفاوت وجود دارد، زیرا ممکن هر یک از همسران شکایت‌های خاصی در مورد برخی از خصوصیات یا رفتار‌های همسرش داشته باشد. غرولند کردن در مورد برخی از رفتار‌های طرف مقابل عادی است، اما روشی که فرد این غرولند‌ها را بیان می‌کند، مهم‌تر است. مشکل از جایی شروع می‌شود که شکایت‌ها به انتقاد و عیب جویی مبدل می‌شود. غرولند کردن بر یک رفتار خاص متمرکز است، در حالی که در عیب جویی به شخصیت فرد مقابل حمله می‌شود. براساس تحقیقات من، عیب جویی در روابط خیلی رایج است و اغلب وقتی استفاده می‌شود، به تعامل منفی دوم یعنی تحقیر و اهانت منجر می‌شود.
• تحقیر و اهانت تحقیر و اهانت، اغلب بعد از عیب جویی اتفاق می‌افتد. عیب جویی می‌تواند به اظهارات تحقیرآمیز به سوی همسر منجر شود. چند نمونه از این اهانت‌ها و تحقیر‌ها موقعی است که فرد از طعنه، بدبینی، فریاد زدن، چشم غره رفتن، تمسخر کردن و یا بیان خصمانه استقاده می‌کند. تحقیر بدترین نوع تعامل منفی از میان این چهار تعامل است، زیرا نفرت را نسبت به شخص مقابل بیان می‌کند. نتیجه اینکه تعارض افزایش می‌یابد و موقعی که پیام فرستاده شده به سوی فرد مقابل بیزاری و تنفر از او باشد، حل مسئله تقریبا غیر ممکن می‌شود.
• حالت دفاعی به خود گرفتن معمولا موقعی که یکی از همسران از اهانت و تحقیر استفاده می‌کند، طرف مقابل حالت تدافعی به خود می‌گیرد که سومین نوع زا تعاملات منفی بین همسران است. دفاعی بودن واکنش بسیار رایج در مقابل بی احترامی و اهانت و تحقیر است. بسیاری از افراد موقعی که مورد انتقاد قرار می‌گیرند، حالت دفاعی به خود می‌گیرند، اما مشکل این است که این رفتار هرگز در آن لحظه به حل مسئله کمک نمی‌کند. حالت دفاعی داشتن در واقع یک روش برای سرزنش همسرتان است. شما با این کار می‌خواهید بگویید این مشکل من نیست، بلکه مشکل از تو است. نتیجه اینکه مسئله حل نمی‌شود و تعارض بین همسران افزایش بیشتری خواهد یافت.
• طفره رفتن افزایش تعرض معمولا به این منجر می‌شود که یکی از همسران رابطه اش را با طرف مقابل کاهش دهد و این نشانه‌ای است که چهارمین نوع تعامل منفی یعنی طفره رفتن وارد می‌شود و یکی از همسران به فرد مقابل توجه نمی‌کند. طفره رفتن در بین مردان رایج‌تر از زنان است. این یک راه برای اجتناب از احساس طغیان کردن است که معمولا موقعی که یک تعارض افزایش می‌یابد، اتفاق می‌افتد. فرد طفره رونده تمایل که با همسرش بی اعتنایی کند و نسبت به رفتار‌ها و حرف‌های او حساسیت نشان ندهد که همین موضوع همسرش را عصبانی‌تر می‌کند. هر یک از این چهار نوع تعامل می‌تواند به خودی خود طلاق را پیش بینی کند، اما معمولا آن‌ها که این چهار نوع تعامل منفی را دارند، خودشان را در یک زندگی مشترک ناشاد می‌بینند.
سومین نشانه: ظغیان کردن سومین نشانه که نشان دهنده این است که زندگی زناشویی به سمت طلاق می‌رود، موقعی است که یکی از همسران طغیان کند. طغیان کردن به این معناست که تعامل منفی همسرتان- خواه در ظاهر عیب جویی، تحقیر یا حتی حالت دفاعی داشتن – بسیار درهم شکننده و موقتی است و معمولا به طرف مقابل یک شوک بزرگ دست می‌دهد. بسیاری از افراد با بی قیدی یا طفره رفتن، خودشان را از احساس طغیان کردن محافظت می‌کنند. این قطع رابطه عاطفی می‌تواند یکی از همسران را از این احساس شدید منفی محافظت کند، اما در همین زمان می‌تواند به طلاق نیز منجر شود.
چهارمین نشانه: زبان بدن تغییرات فیزیولوژیکی در بدن همچون افزایش ضربان قلب، ترشح آدرنالین و افزایش فشار خون که همزمان با طغیان کردن است، چهارمین نشانه‌ای که می‌توان با آن طلاق را پیش بینی کرد. این تغییرات فیزیولوژیکی در بدن ادامه بحث را غیرممکن می‌کند، توانایی تان برای پردازش اطلاعات را کاهش می‌دهد به این معنی که توجه به آنچه همسرتان می‌گوید سخت‌تر می‌شود، حل مساله خلاقانه از پنجره ذهنتان خارج می‌شود و در خزانه رفتاری تان تنها واکنش‌های دفاعی و از لحاظ منطقی غیر منطقی باقی می‌ماند؛ رفتار‌هایی مانند نزاع (برای مثال: انتقاد، تحقیر و اهانت و غیره) یا گریختن (برای مثال؛ طفر رفتن) بحث برای حل مساله که یکی از همسران یا هر دو را به طغیان کردن منتهی کند، محکوم به شکست است و در نتیجه، مسئله حل نمی‌شود.

پنجمین نشانه: تلاش‌های اصلاحی شکست خورده پنجمین نشانه که نشان می‌دهد یک ازدواج به طلاق منتهی می‌شود، موقعی است که اقدامات یکی از همسران در ترمیم و اصلاح تعارض با شکست منتهی شده باشد. اقدامات اصلاحی تلاش‌هایی هستند که به وسیله همسران برای کاهش تعارض انجام می‌شوند اقدام اصلاحی جنگ افزار سری همسران خوشبخت است. این تلاش‌ها استفاده از هر روشی برای اجتناب از هیجانات منفی خزنده خارج از کنترل است. یک اقدام اصلاحی می‌تواند حرکتی ساده همچون خنده یا لبخند یا عذرخواهی باشد؛ هر چیزی که به همسران برای کاهش تنش کمک کند. هر چند، اگر یکی از همسران احساس طغیان کردن داشته باشد، این اقدامات اصلاحی ناموفق خواهد بود. همسری که احساس ظغیان کردن دارد، خود را از قید بحث رها می‌کند و اقدامات اصلاحی را بیهوده می‌سازد.

ششمین نشانه: خاطرات بد آخرین نشانه طلاق موقعی است که همسران گذشته مشترک شان را با یک نگاه منفی به یاد می‌آورند. تحقیقات من نشان دهنده همسرانی که عمیقا با یک منظر منفی به همسرشان نگاه می‌کنند، اغلب دوباره گذشته شان را می‌نویسند. منفی گرایی اضافه‌ای که به این صورت در زندگی همسران وارد می‌شود، به درک تحریف شده‌ای منتهی می‌شود که می‌تواند بر گذشته، حال و آینده یک رابطه زناشویی تاثیر بگذارد.

 

منبع : سلامت نیوز