گروهی از سارقان سعی کردند هزاران قطعه سنگ فسیل شده باستانی، خشت و لوح سنگ آهک را که در سال ۲۰۱۳ از حوضه معروف "آراریب" در برزیل استخراج شده و در بشکه قرار داده بودند، قاچاق کنند، اما در این سنگها گنج با ارزشی را پیدا کردند. قاچاقچیان، فسیلها و سنگهای حاوی بقایای حیوانات و موجودات حفظ شده که میلیونها سال پیش زندگی میکردند را جمع آوری کرده بودند. پلیس در آخرین لحظات توانست به محل بشکههای پنهان شده دست پیدا کند و تحقیقات بزرگی تحت عنوان "تحقیقات مونیخ" با کمپینی برای مبارزه با صادرات غیرقانونی نزدیک به ۳ هزار نمونه فسیل کشف شده آغاز شد.
بر اساس گزارشی که در مجله تخصصی "Nationalgeographic" در زمینه جانورشناسی منتشر شده است، در میان این آثار موجودی غیر عادی یافت شد که قبلاً هرگز دیده نشده بود، این موجود ارتفاعی در حدود چهار فوت و فک شبیه منقار پرنده و سری بزرگتر از کل بدن داشت.
پس از سالها مطالعه، دانشمندان گزارش دادند که این موجود با سر بسیار بزرگ جدیدترین توع شناخته شده است که میلیونها سال زندگی میکرده اند و آنها تأیید کردند که این اولین اسکلتِ تقریباً کامل یک نوع پتروسور به نام "Tupandactylus navigans" است که در دوره اولیه کرتاسه، دود ۱۱۰ میلیون سال پیش زندگی میکرده است. از زمان کشف این موجود، موضوعی جالب دانشمندان را گیج کرده است و آن هم سر غول پیکر و عجیب آن است، زیرا دانشمندان نمیتوانند بفهمند این موجود چگونه توانسته با این جرم. سر بزرگ پرواز کند.
یک سیستم عجیب پیشرانش باد که میلیونها سال قدمت دارد
هنگامی که نمونه کشف شده در سال ۲۰۱۴ وارد دانشگاه سائوپائولو شد، محقق ویکتور بکاری، دانشجوی کارشناسی ارشد وابسته به دانشگاه و نویسنده اصلی مطالعه جدید، برای اولین بار خاطرنشان کرد که جمجمه پتروسورها تقریبا سه چهارم پوشش سر تقریباً آنها را تشکیل میدهد. او میگوید: "برای حیوان این اندازه بسیار بزرگ است، مانند نسبت اندازه دم طاووس به بدنش».
تاج سر این موجود شبیه بادبان و در نتیجه یک سیستم پیشران برای کمک به پرواز است. برای اینکه حیوان بتواند این کار را انجام دهد، دانشمندان انتظار داشتند که گردنی کوتاه و تاندونهای استخوانی داشته باشد که با مهرههای گردن بسته میشود. اما پس از کشف اسکلت، بکاری و همکارانش توانستند توانایی پرواز حیوان را تأیید کنند و تیم تحقیق با استفاده از اسکنر توموگرافی کامپیوتری (CT) یک مدل سه بعدی از اسکلت را برای استخوانهای باستانی اشعه ایکس تهیه کردند.
در نتیجه تحقیقات، مشخص شد که پرنده "Tupandactylus navigans" گردن بلند، پاهای بلند و بالهای نسبتاً کوتاه داشته است. نتایج نشان میدهد که حرکت حیوان روی زمین بهتر پرواز کردن آن بوده است. همچنین احتمال دارد تاج روی سر این موجود نیز نوعی روش دفاعی بوده که از آن برای ترساندن حیوانات استفاده میکرده است.
منبع : باشگاه خبرنگاران جوان