مسیریابی حیوانات از روی ستارگان

بیش از یک دهه گذشته، یک شب که آسمان بدون ماه بود، ماری داکه و اریک وارانت، متخصصان بینایی حیوانات از دانشگاه لوند سوئد، در آفریقای جنوبی به یک کشف غافلگیرکننده دست یافتند، محققان سوسک‌های شبانه سرگردان را در حال از بین بردن توپ‌های غول پیکر تماشا می‌کردند، به نظر می‌رسید که سوسک‌ها می‌توانند بطور قابل ملاحظه‌ای بچرخند.دکتر داک گفت: ما فکر کردیم شاید آن‌ها از دوربین استفاده می‌کردند یا شاید کسی در جایی آتش روشن کرده بود، ما واقعا گیج شده بودیم. سپس متوجه شدیم که سوسک‌ها توسط خط ۱۰۰۰۰۰ سال نوری کهکشان راه شیری هدایت می‌شوند، ستارگان به ما اجازه عبور از دریا‌ها را داده و علوم را روشن کردند که بعداً توانستیم با موشک به سمت آن‌ها حرکت کنیم، کهکشان راه شیری برای دانشمندان از ابتدا تا کنون الهام بخش مطالب جالب و منبع غنی برای اکتشاف بوده است.
پژوهشگرانی مانند دکتر داکه گمان می‌کنند که بخش وسیعی از دنیای حیوانات گاهی اوقات با نور حرکت می‌کنند و ممکن است با خاموش شدن بیشتر چراغ‌های شهر از بین بروند، جدیدترین مطالعه تیم او نشان داد که سوسک‌های سرگین زیر آسمان پرتلاطم دچار سردرگمی شده اند، با وجود چپنین آزمایش‌هایی سوالاتی از قبیل آیا حیوانات می‌توانند ستاره‌ها را ببینند و از آن‌ها استفاده کنند؟ یا وقتی آن‌ها را از دست می‌دهند چه اتفاقی می‌افتد؟ برای سایر دانشمندان به وجود آورده است.
در دهه ۱۷۸۰، منجمانی به نام‌های ویلیام و کارولین آسمان را برای یافتن سحاب‌هایی شبیه صدف‌های دریایی مارپیچی جستجو کردند، در دهه ۱۹۲۰، ادوین هابل با استفاده از یک تلسکوپ عظیم کشف کرد که کهکشان راه شیری و مارپیچ‌های آندرومدا جزایر کهکشانی در دریای وسیع کیهانی هستند.

دکتر دهنهارت و همکارش بیورن ماوک فرض کردند که اگر فک‌ها بتوانند ستاره‌ها را تشخیص دهند، این می‌تواند توضیح دهد که چگونه حیوانات قادرند در دریا‌های دیگر به مدت طولانی شنا کنند. برای آزمایش مهارت‌های او، دکتر ماوک دو مورد از چشمگیرترین آزمایشات تاریخ علم را که دارای حیرت و شگفتی هستند، ابداع کرد.ابتدا لوله‌ای بدون لنز، ساخت، هنگامی که نقاط روشن مانند ناهید، سیریوس و شفق قطبی به چشم می‌خورد، فک‌ها دست و پای خود را به طور مداوم تکان می‌دادند؛ به گفته محققان بسیاری از نقاط دیدنی آسمان در دسترس آن هاست، بعد دکتر ماوک مورد بزرگتر ساخت و این بار دو نفر برای شرکت دعوت شدند، نیک و برادر باهوش ترش، مالته.

در استخر باغ وحش کلن، نمونه‌ها وارد گنبدی به عرض ۱۵ فوت شدند که لبه آن روی حلقه‌ای شناور قرار داشت. قسمت‌های داخلی آن سیاره نمایی با ۶۰۰۰ ستاره روشن بود، دکتر دهنهارت گفت: آن‌ها بلافاصله در سراسر سیاره شنا کردند و به ستاره‌هایی مانند اوه، این چیست؟ برخورد کردند.ابتدا محققان از یک نشانگر لیزری برای هدایت آن‌ها به جایی که لبه گنبد با نزدیکترین سیریوس برخورد می‌کرد، استفاده کردند. هر دو در نهایت می‌توانند در جهت سیریوس شنا کنند که این نشان می‌دهد فک‌هایی که از دریای آزاد عبور می‌کنند، می‌توانند از ستارگان برای راهنمایی سفر خود استفاده کنند.در حالی که فک‌ها (پستانداران دریایی) ممکن است توسط ستارگان هدایت شوند، برخی از پرندگان قطعاً این کار را انجام می‌دهند. در اوایل دهه ۱۹۶۰، دکتر املن که آن زمان دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه میشیگان بود و در حال حاضر استاد برجسته در کرنل، غروب‌ها شروع به تماشای حرکات نیلی در سیاره زمین می‌کرد

پرنده نیلی در شب مهاجرت می‌کند و می‌تواند تا ۲۰۰۰ مایل پرواز کند، قبل از شروع پرواز آن‌ها مسیر را مشخص می‌کنند، دکتر املن نشان داد که اگر بال‌های نیلی در معرض ستاره‌ها قرار بگیرند، پرندگان طرف شمال را تشخیص داده و می‌پریدند و در کمال تعجب متوجه شد که پرندگان یک صورت فلکی در مجاورت شمال را به خاطر می‌سپارند و از آن برای جهت گیری استفاده می‌کنند.بعداً دکتر املن بوته‌های نیلی جوان را که تازه لانه خود را ترک کرده بود، ثبت کرد و در طول تابستان او پروژکتور سیاره را طوری تغییر داد که آسمان به جای پلاریس، به دور بتلژئوس، ستاره غول پیکر قرمز رنگ، چرخید و او و همکارانش استدلال کردند که این نشان می‌دهد که پرنده مهارت مشاهده ستاره‌ها را آموخته است.
در همان زمان که نیک و مالته یاد گرفتند که سیریوس را تشخیص دهند، دکتر داکه و دکتر وارانت بررسی‌هایی را در آفریقای جنوبی بر روی سوسک‌های سرگین انجام دادند. یک سوسک، با زحمت زیادی یک گلوله برفی از سرگین بزرگتر از خودش را با هم ترکیب می‌کند، سپس به دور خود می‌چرخد، گویی آسمان را رمزگشایی می‌کند.
در چشم ترکیبی یک سوسک سرگین، ستارهگان به صورت حباب ظاهر می‌شوند، نه به عنوان نقاط نورانی. اما همان‌ها نسبت به چشم‌های ما در برابر اجسام تیره مانند الگو‌های ناهموار کهکشان راه شیری حساس‌تر هستند، پس از اسکن چرخشی، سوسک توپ خود را به مدت چند دقیقه در یک خط مستقیم می‌چرخاند (به نظر می‌رسد این احتمال برخورد دو سوسک را به حداقل می‌رساند، که اغلب منجر به دعوا می‌شود.) و دکتر داک متوجه شد که سوسک‌ها با تأیید صحنه درون کهکشانی که به سمت آن حرکت می‌کنند همچنان خود را در حال چرخش نگه می‌دارند
دکتر داک و دکتر فاستر تصمیم گرفتند آزمایش کنند که آیا آسمان نورانی نیز برای نمونه مورد مطالعه آن‌ها اهمیت دارد یا خیر، بنابراین به سوسک‌ها نورافشانی کردند و آن‌ها را به پشت بام ساختمان زیست شناسی دانشگاه ویتس در مرکز ژوهانسبورگ آوردند، بعد از این انجام این کار دو نتیجه حاصل شد: اول اینکه هنگامی که آسمان تحت سلطه یک نور درخشان قرار داشت، سوسک می‌تواند مستقیم حرکت کند، اما به جای حرکت در یک جهت تصادفی، برای حرکت خود خطی ایجاد کرد و نتیجه دوم اینکه آسمان‌های تارک و به اصطلاح خاموش برای آن‌ها گیج کننده‌تر است چرا که سوسک‌ها فقط دایره‌ای می‌چرخند. با پایان یافتن مطالعات خود، هر کدام از آن حیوانات به یک سرنوشت دچار شدند، تعدادی از سوسک‌های سرگین آفریقای جنوبی اکنون در آزمایشگاه لوند زندگی می‌کنند، جایی که محققان گاهی آن‌ها را در آسمان کاملاً شبیه سازی شده مورد مطالعه قرار می‌دهند.
دکتر املن پرنده سوزن نیل فریب خورده بتلژوز را زمستان در آزمایشگاه خود نگه داشت و در بهار رها کرد. به گفته وی، آن‌ها امیدوارند که قبل از شروع اولین مهاجرت خود، جهت شمال واقعی را بازنگری کنند؛ و نیک هنوز هم در زمینه‌هایی مانند آکوستیک، هیدرودینامیک و اپتیک مشارکت فعال دارد، اگرچه مالته چند سال پیش درگذشت، او اکنون در آزمایشگاه بندری زندگی می‌کند که به دریای بالتیک باز می‌شود. دکتر دهنهارت می‌گوید در شب، او و سایر مهر‌های موجود در محوطه می‌توانند آسمان خارق العاده‌ای را در بالای سر ببینند.