حسینیه تابناک جوان
چند حدیث نورانی ازحضرت امام حسین علیه السلام
۱. شناخت خداوند و عبادت او
«اَیّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِیَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ».
امام حسین (ع) فرمود: «ای مردم! خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آنگاه که او را شناختند، پرستش کنند و آنگاه که او را پرستیدند، از پرستش غیر او بی نیاز شوند».
(بحار الانوار، ج ۵ ص ۳۱۲ ح۱)
امام حسین (ع) فرمود: «ای مردم! خداوند بندگان را آفرید تا او را بشناسند، آنگاه که او را شناختند، پرستش کنند و آنگاه که او را پرستیدند، از پرستش غیر او بی نیاز شوند».
(بحار الانوار، ج ۵ ص ۳۱۲ ح۱)
۲. یافتن خداوند
«مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَکَ وَ مَا الّذِی فَقَدَ مَنْ وَجَدَکَ؟».
امام حسین (ع) فرمود: «پروردگارا! آن که تو را نیافت، چه یافت و آن که تو را یافت، چه از دست داد؟».
(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳)
امام حسین (ع) فرمود: «پروردگارا! آن که تو را نیافت، چه یافت و آن که تو را یافت، چه از دست داد؟».
(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳)
۳. خداوند، مراقب انسان
«عَمِیَتْ عَیْنٌ لاَ تَرَاکَ عَلَیْهَا رَقِیباً».
امام حسین (ع) فرمود: «چشمی که تو را مراقب خویش نبیند، کور است»
(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳)
امام حسین (ع) فرمود: «چشمی که تو را مراقب خویش نبیند، کور است»
(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳)
۴. عبادت تجار، بندگان و آزادگان
«إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبَادَةُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْکَ عِبَادَةُ الْعَبِیدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُکْراً فَتِلْکَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِیَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ».
امام حسین (ع) فرمود: «گروهی خدا را از روی میل به بهشت عبادت میکنند، که این عبادت تجارت کنندگان است و گروهی خدا را از ترس دوزخ میپرستند و این عبادت بردگان است، و گروهی خدا را به سبب شایستگی میپرستند، و این عبادت آزادگان است که برترین عبادت است».
(تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴)
امام حسین (ع) فرمود: «گروهی خدا را از روی میل به بهشت عبادت میکنند، که این عبادت تجارت کنندگان است و گروهی خدا را از ترس دوزخ میپرستند و این عبادت بردگان است، و گروهی خدا را به سبب شایستگی میپرستند، و این عبادت آزادگان است که برترین عبادت است».
(تحف العقول، ص ۲۷۹ ح۴)
۵. پاداش عبادت حقیقی خداوند
«مَنْ عَبَدَ اللّهَ حَقّ عِبَادَتِهِ آتاهُ اللّهُ فَوْقَ اَمَانِیهِ وَ کِفَایَتِهِ».
امام حسین (ع) فرمود: «هرکس حق معبودیت خدا را به جا آورد، خداوند بیش از حدّ انتظار و کفایتش به او عطا می کند».
(بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴)
امام حسین (ع) فرمود: «هرکس حق معبودیت خدا را به جا آورد، خداوند بیش از حدّ انتظار و کفایتش به او عطا می کند».
(بحار الانوار، ج ۶۸ ص ۱۸۴ ح۴۴)
۶. زیانکار
«لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِیَ دُونَکَ بَدَلاً».
امام حسین (ع) فرمود: «هرکس به غیر تو دل ببندد، زیان کرده است».
(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۱۶ ح۳)
امام حسین (ع) فرمود: «هرکس به غیر تو دل ببندد، زیان کرده است».
(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۱۶ ح۳)
۷. ستایشگران خداوند
«مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَیْءٍ إِلا وَ لَهُ تَسْبِیحٌ یَحْمَدُ بِهِ رَبّهُ».
امام حسین (ع) فرمود: «خداوند هیچ موجودی را نیافرید، جز آنکه برای او تسبیحی قرارداد تا با آن خدا را ستایش کند».
(بحار الانوار، ج ۶۱ ص ۲۹ ح۸)
امام حسین (ع) فرمود: «خداوند هیچ موجودی را نیافرید، جز آنکه برای او تسبیحی قرارداد تا با آن خدا را ستایش کند».
(بحار الانوار، ج ۶۱ ص ۲۹ ح۸)
۸. دوستی خداوند، سرمایه انسان
«خَسِرَتْ صَفْقَةُ عَبْدٍ لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبّکَ نَصِیباً».
امام حسین (ع) فرمود: «پروردگارا! کسی که از محبّت خود بهرهمندش نکردی، زیان کرده است».
(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳)
امام حسین (ع) فرمود: «پروردگارا! کسی که از محبّت خود بهرهمندش نکردی، زیان کرده است».
(بحار الانوار، ج ۹۵ ص ۲۲۶ ح۳)
۹. اشک چشم و ترس دل، رحمت خداوند
«بُکَاءُ الْعُیُونِ وَ خَشْیَةُ الْقُلُوبِ رَحْمَةٌ مِنَ اللّهِ».
امام حسین (ع) فرمود: «گریستن چشمها و ترسیدن قلبها، رحمتی از جانب خداست».
(مستدرک الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵)
امام حسین (ع) فرمود: «گریستن چشمها و ترسیدن قلبها، رحمتی از جانب خداست».
(مستدرک الوسائل، ج ۱۱ ص ۲۴۵ ح۳۵)
۱۰. دوستی اهل بیت سبب ریزش گناهان
«إِنّ حُبّنَا لَتُسَاقِطُ الذّنُوبَ کَمَا تُسَاقِطُ الرّیحُ الْوَرَقَ».
امام حسین (ع) فرمود: «محبّت ما اهل بیت سبب ریزش گناهان است، چنانکه باد، برگ درختان را میریزد».
(حیاة الامام الحسین، ج ۱ ص۱۵۶)
امام حسین (ع) فرمود: «محبّت ما اهل بیت سبب ریزش گناهان است، چنانکه باد، برگ درختان را میریزد».
(حیاة الامام الحسین، ج ۱ ص۱۵۶)
۱۱. اهل بیت (ع)، معلمان ملائکه
«اَیّ شَیْءٍ کُنْتُمْ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللّهُ عَزّوَجَلّ آدَمَ (ع)؟ قَالَ کُنّا اَشْبَاحَ نُورٍ نَدُورُ حَوْلَ عَرْشِ الرّحْمنِ فَنُعَلّمُ لِلْمَلاَئِکَةِ التّسْبِیحَ وَ التّهْلِیلَ وَ التّحْمِیدَ».
از امام حسین (ع) پرسیده شد: «قبل از اینکه خداوند عزّوجل آدم (ع) را خلق کند، شما چه چیزی بودید؟ فرمود: ما شبحهایی از نور بودیم که بر گرد عرش خدا میچرخیدیم و به ملائکه درس تسبیح و توحید و ستایش خدا را میآموختیم».
(بحار الانوار، ج ۵۷ ص ۳۱۱ ح۱)
از امام حسین (ع) پرسیده شد: «قبل از اینکه خداوند عزّوجل آدم (ع) را خلق کند، شما چه چیزی بودید؟ فرمود: ما شبحهایی از نور بودیم که بر گرد عرش خدا میچرخیدیم و به ملائکه درس تسبیح و توحید و ستایش خدا را میآموختیم».
(بحار الانوار، ج ۵۷ ص ۳۱۱ ح۱)
۱۲. اهلبیت (ع)، اهل سرّ خدا
«نَحْنُ الّذِینَ عِنْدَنَا عِلْمُ الْکِتَابِ وَ بَیَانُ مَا فِیهِ وَ لَیْسَ عِنْدَ اَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ مَا عِنْدَنَا لاَِنّا اَهْلُ سِرّ اللّهِ».
امام حسین (ع) فرمود: «ما کسانی هستیم که علم قرآن، و بیان آنچه در آن است، نزد ماست، و آنچه در نزد ماست نزد هیچیک از آفریدگان خدا نیست، زیرا ما محرم راز خداییم».
(بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۴ ح۱۱)
امام حسین (ع) فرمود: «ما کسانی هستیم که علم قرآن، و بیان آنچه در آن است، نزد ماست، و آنچه در نزد ماست نزد هیچیک از آفریدگان خدا نیست، زیرا ما محرم راز خداییم».
(بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۴ ح۱۱)
۱۳. مخلوقات، مأمور به اطاعت از اهل بیت (ع)
«وَ اللّهِ مَا خَلَقَ اللّهُ شَیْئاً إِلا وَ قَدْ اَمَرَهُ بِالطّاعَةِ لَنَا».
امام حسین (ع) فرمود: «سوگند به خدا که خداوند هیچ موجودی را نیافرید، مگر آنکه او را به اطاعت از ما، امر کرد».
(بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۱ ح۱)
امام حسین (ع) فرمود: «سوگند به خدا که خداوند هیچ موجودی را نیافرید، مگر آنکه او را به اطاعت از ما، امر کرد».
(بحار الانوار، ج ۴۴ ص ۱۸۱ ح۱)
۱۴. دوستی اهل بیت (علیهم السلام)
«مَنْ اَحَبّنَا کَانَ مِنّا اَهْلَ الْبَیتِ».
امام حسین (ع) فرمود: «کسی که ما را دوست بدارد، از ما اهل بیت است»
(نزهة النّاظر و تنبیه الخاطر، ص ۸۵ ح۱۹)
امام حسین (ع) فرمود: «کسی که ما را دوست بدارد، از ما اهل بیت است»
(نزهة النّاظر و تنبیه الخاطر، ص ۸۵ ح۱۹)
۱۵. تهیدستی و کشته شدن شیعیان
«وَ اللّهِ الْبَلاَءُ وَ الْفَقْرُ وَ الْقَتْلُ اَسْرَعُ إِلَی مَنْ اَحَبّنَا مِنْ رَکْضِ الْبَرَاذِینِ، وَ مِنَ السّیْلِ إِلیَ صِمْرِهِ».
امام حسین (ع) فرمود: «به خدا سوگند، فقر و قتل به سوی دوستان ما، از حرکت اسبان تیزپا و جریان سیل در مسیرش، سریعتر است».
(بحار الانوار، ج ۶۴ ص ۲۴۹ ح۸۵)
امام حسین (ع) فرمود: «به خدا سوگند، فقر و قتل به سوی دوستان ما، از حرکت اسبان تیزپا و جریان سیل در مسیرش، سریعتر است».
(بحار الانوار، ج ۶۴ ص ۲۴۹ ح۸۵)
۱۶. پرهیز از خیانت و مکر و نیرنگ
«إِنّ شِیعَتَنَا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهمْ مِنْ کُلّ غِشّ وَغَلّ وَدَغَلٍ».
امام حسین (ع) فرمود: «شیعه ما کسی است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکری پاک است».
(بحار الانوار، ج ۶۵ ص ۱۵۶ ح۱۰)
امام حسین (ع) فرمود: «شیعه ما کسی است که دلش از هرگونه خیانت و نیرنگ و مکری پاک است».
(بحار الانوار، ج ۶۵ ص ۱۵۶ ح۱۰)
۱۷. امام حسین (ع) و امام زمان (عج)
«لَوْ اَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ اَیّامَ حَیَاتِی».
امام حسین (ع) فرمود: «اگر زمان حضرت مهدی را درک میکردم، تمام عمر خدمتگزارش بودم».
(عقد الدّرر، ص۱۶۰)
امام حسین (ع) فرمود: «اگر زمان حضرت مهدی را درک میکردم، تمام عمر خدمتگزارش بودم».
(عقد الدّرر، ص۱۶۰)
۱۸. حسین (ع)، کشته اشکها
«اَنَا قَتِیلُ الْعَبْرَةِ، لا یَذْکُرُنِی مُؤْمِنٌ إِلا بَکَی».
امام حسین (ع) فرمود: «من کشته اشکهایم، مؤمنی مرا یاد نکند، مگر آنکه به گریه میافتد».
(کامل الزیارات، ص ۱۱۷ ح۶)
امام حسین (ع) فرمود: «من کشته اشکهایم، مؤمنی مرا یاد نکند، مگر آنکه به گریه میافتد».
(کامل الزیارات، ص ۱۱۷ ح۶)
۱۹. پاداش زائر امام حسین (ع)
«مَنْ زَارَنِی بَعْدَ مَوْتِی زُرْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ لَوْ لَمْ یَکُنْ إِلا فِی النّارِ لاَخْرَجْتُهُ».
امام حسین (ع) فرمود: «هرکه مرا پس از مرگم، زیارت کند، روز قیامت زیارتش می کنم و اگر در آتش هم باشد، او را بیرون می آورم».
(المنتخب للطریحی، ص۶۹)
امام حسین (ع) فرمود: «هرکه مرا پس از مرگم، زیارت کند، روز قیامت زیارتش می کنم و اگر در آتش هم باشد، او را بیرون می آورم».
(المنتخب للطریحی، ص۶۹)
۲۰. خوشخلقی و سکوت
«اَلْخُلْقُ الْحَسَنُ عِبَادَةٌ وَ الصّمْتُ زَیْنٌ».
امام حسین (ع) فرمود: «خوشخویی، عبادت است و سکوت، زینت».
(تاریخ الیعقوبی، ج ۲ ص۲۶۴)
امام حسین (ع) فرمود: «خوشخویی، عبادت است و سکوت، زینت».
(تاریخ الیعقوبی، ج ۲ ص۲۶۴)
ارسال نظرات
تازه ها