چرا امام زمان(ع) پیر نمی‌شود؟

یکی از خصوصیّات و اوصاف امام عصر (ع) این است که به مرور روزگار، پیری و کهولت در آن حضرت ظاهر نشود و باید هم این‌طور باشد؛ زیرا با سنّ زیاد اگر کهولت‌آور و پیری‌زا باشد آن حضرت نخواهد توانست مصدر آن‌همه اصلاحات و اقدامات و فعالیّت‌های بزرگ اصلاحی گردد.
پس همان‌طور که آن حضرت به امر خدا از یک عمر بسیار بلند برخودار است، جوانی و نشاط و نیرومندی آن رهبر جهانیان نیز به امر خدا محفوظ خواهد ماند و چنانچه در مقالات طول عمر به‌طور تفصیل و مکرّر توضیح دادیم این‌گونه موضوعات اولاً، در دایره قدرت خداوند متعال قرار دارد و آن‌کسی که ایمان و قبول دارد که خدا مادّه را آفریده و موادّ را به‌هم پیوست و از آن این عالم با این نظام استوار را پدیدار ساخت؛ و خدایی که این‌همه عالم‌ها را آفریده، البتّه قادر است که جوانی و نشاط و نیروی یک فرد را نگاه دارد.
ثانیاً؛ امکان حفظ جوانی نیز مسئله‌ای است که درضمن مسئله امکان طولانی ساختن عمر حل شده و آزمایش‌های علمی آن را تأیید نموده و دانشمندانی که در این موضوع تحقیقات و مطالعه دارند رفع پیری و خستگی و حفظ و اعاده جوانی و دیررس کردن پیری را ممکن بلکه عملی شناخته‌اند.
مبارزه با پیری و بازگشت دادن نشاط و تجدید قوای جوانی اگرچه از عهد باستان مورد توجّه بوده و یقیناً بسیاری از معمّرینی که ادیان و تاریخ معرّفی کرده‌اند از نیروی جوانی برخوردار بوده‌اند، ولی بحث در آن ازنظر علوم جدید از قرن هجده و نوزده شروع و مطالعات و بررسی‌های دانشمندان در اطراف آن همچنان ادامه دارد.
«براون اسکار» نخستین دانشمندی است که هنگام پیری در صدد تجدید جوانی خود با عصاره غدد تناسلی برآمد (١٨٦٩م.) و دانشمندان دیگر از جمله «ورونوف» با استفاده از تجارب او آزمایش‌هایی کردند (١٩١٨م.) و از لحاظ تجربی آزمایش‌های «استیناش» حایز اهمّیت شد که توانست در روی بعضی جانوران توسّط اعمال جراحی بر روی مجاری تناسلی، آثار جوانی را باز گرداند، ولی این‌گونه آزمایش‌ها و روش‌های جراحی و هورمونی ناقص و اغلب بی‌خطر نبود.بعضی از دانشمندان در اندیشه پیدا کردن وسیله مبارزه با علّت اصلی پیری که (به عقیده آنها) ضعف و فرسودگی سلولی است افتادند.
یکی از مشاهیر پزشکان که راجع به امکان طولانی کردن عمر و تازه کردن جوانی در روی حیوانات آزمایش‌هایی کرده دکتر «فورد نوف» است. این شخص می‌گوید: ششصد آزمایش موفّقیت‌آمیز انجام داده‌ام و اطمینان می‌دهد که در آینده نزدیک تجدید قوای پیران و برطرف ساختن گرد و غبار سالخوردگی و خمیدگی قامت آن‌ها عملی خواهد شد چنانچه دیررس ساختن پیری و طولانی کردن عمر با حفظ صحّت قلب و دماغ تا آخر عمر بلکه تغییر صفات و شخصیات و عادات ممکن خواهد شد.در عصر حاضر نیز کوشش و تلاش پزشکان در اطراف اکتشاف سبب پیری ادامه دارد.
روزنامه «الثّوره» به مناسبت اطّلاعیّه سازمان ملل راجع به آمار جمعیّت دنیا و اختلافات آن‌ها در سنّ، مقاله‌ای به‌استناد اقوال پزشکان مشهور منتشر کرد که قسمت عمده آن راجع به اسباب پیری و تلاش‌هایی است که در دانشگاه‌های بزرگ برای کشف علّت اصلی آن دنبال می‌شود.
در این مقاله به‌طورقطع اظهارنظر شده که پیری ارتباط به سن زیاد ندارد. ازنظر روانشناسان پیری احساس از کار افتادن و بی‌اهمّیت شدن است با صرف‌نظر از سنّ زیاد؛ و ازنظر دانش پزشکی پیری عبارت است از: اصابت انسجه حیاتی جسم به قصور از ادای وظیفه در حدود نشاط متعارف و معتاد و به معنای دیگر پیری مفقود شدن قدرت تجدید سلول‌های حیاتی است؛ و به‌هرحال این احساس یا این پدیده جسمی تحت‌تأثیر پیش رفتن سن نیست. گاهی عارض اشخاص چهل‌ساله می‌شود و گاهی در شخص صد‌ساله هم اثری از آن دیده نمی‌شود و گاهی پیری به‌واسطه بعضی امراض عارض یک قسمت بدن می‌شود درحالی‌که سایر اعضا جوانی و نشاط خود را دارا هستند.

در این مقاله اظهارنظر شده که پیری برحسب طبّ جدید معلول سه عامل است:
نخست، بیماری‌های مزمنه مانند بیماری‌های معدی، بیماری‌های سوء تغذیه و بیماری‌های دیگر.
دوّم، حالات روانی و انفعالات نفسانی که عامل پیری و مؤثّر در فقدان نشاط و استهلاک سلول‌های حیاتی است.
سوّم: عوامل خارجی است مانند محیط زندگی و آب و هوا و سردی و گرمی و رطوبت.
«بوکومولتس» که در تاریخ مبارزه با پیری زیاد به اسم او برمی‌خوریم معتقد بود که باید به‌وسیله سرم مخصوص به انساج نرمش اوّلیّه را باز گرداند.
این سرم از اسبی که قبلاً سرم ویژه‌ای به او تزریق شده بود گرفته می‌شد و سال‌ها در غرب بازار سیاه داشت.
در غرب نیز نظیر «بوکومولتس» روسی وجود دارد. این شخص دکتر «پنهانس» است که در سوئیس زندگی می‌کند و چند نفر از افراد سرشناس دنیا مشتری او بودند.
شیوه «پنهانس» عبارت از این است که در انساج پیر شده، انساج جوان که از حیوانات یا انسان گرفته شده داخل کنند ولیّ باید میان داخل کردن این نسج تازه در بدن شخص و گرفتن آن از موجود دیگر بیش از شصت دقیقه فاصله نباشد.
«پنهانس» می‌گوید که از بیست‌هزار آزمایشی که او در این زمینه انجام داده هیچ‌کدام مواجه با شکست نشده است.
چندی قبل دکتر «اصلان» در رومانی مادّه جدیدی برای مبارزه با پیری پیدا کرده و آن را (هاش ـ ٣) نامید این مادّه را امروز تقریباً در سرتاسر جهان به کار می‌برند و پزشک مشهور دکتر «شرمن» از آن استفاده می‌کند و می‌گوید: این مادّه به پوست نرمش مخصوصی می‌دهد و خستگی بدن را کاهش می‌دهد و حافظه را قوی می‌کند و خواب را منظّم می‌سازد.
این پزشک می‌گوید: نتیجه‌ای که گرفته‌ام به این ترتیب است؛ چهل درصد موفّقیّت کامل، سی‌وپنج درصد نتیجه مناسب و فقط بیست‌وپنج درصد شکست.
زیست‌شناس معروف فرانسوی «بلوفر»، در جریان مطالعات مشهور خود درباره زنبور عسل به مسئله‌ای حیرت‌انگیز یعنی زندگی دراز و توأم با نیرومندی و جوانی ملکه زنبوران برخورد و درخصوص علّت آن به تجسّس خستگی‌ناپذیری پرداخت.
وی درضمن مطالعه دریافت که ملکه زنبوران از خوراکی مخصوص که توسّط کارگران فراهم می‌آید در تمام عمر تغذیه می‌نماید درصورتی‌که دیگر زنبوران فقط در سه روز نخستین زندگی از این مائده اسرارآمیز برخوردارند. این غذای حیرت‌انگیز چیست و آیا رمز جوانی و زیبایی و عمر دراز ملکه (ملکه چهارصد برابر دیگر زنبوران زندگی می‌کند) در این مادّه غذایی نهفته است؟
زیست‌شناس فرانسوی از سال ١٩٣٨ میلادی به بعد با مطالعات شبانه‌روزی در پی حل این مشکل بر آمده و به موفّقیّت‌های بزرگی نایل گشت.
ترکیب این مائده یعنی شَهد شاهانه اسرارآمیز بوده و فقط معلوم گشته است که حاوی کربن، هیدروژن، آزوت، ارگوسترول ویتامین‌های (ب) و مخصوصاً به مقدار معتنابهی اسید بانتوتنیک می‌باشد.
«بلوفر» در تجارب چهارده‌ساله خود ثابت کرد که تحوّل و رشد اشکال جنینی زنبوران و عمر دراز و جوانی پایدار زنبور ملکه به‌واسطه تأثیر شگفت‌انگیز شهد شاهانه می‌باشد و همچنین توانست با استحصال این مادّه که به نام «آپی سرم» معروف است و تجویز آن در اشخاص فرسوده و پیران، نتایج حیرت‌آوری به دست آورد. «بلوفر» با اتّکای بر صد‌ها تجربه اعلام داشته است که تأثیر شهد شاهانه در انسان گو اینکه از پیری جلوگیری نمی‌کند، ولی دوران جوانی را طولانی و توأم با تندرستی و نیرومندی می‌سازد، و درحقیقت (آپی سرم) داروی به‌خصوص نبوده بلکه مائده معجزه‌آسا و حیات‌بخش می‌باشد.
اطلاعات مقاله مفصلی از سرویس مخصوص خبرگزاری فرانسه تحت عنوان «بشر تا آخر عمر جوانی و شادابی خود را حفظ خواهد کرد» انتشار داد. در این مقاله می‌نویسد: باتوجّه‌به مذاکراتی که در آخرین کنفرانس بین‌المللی پزشکی که در «کبک» صورت گرفت، می‌توان گفت که جواب این سؤال «امکان مبارزه با پیری، حفظ شادابی، موازنه جوانی تا دم مرگ» مثبت است.
(و هم نوشته است:) دکتر «هوآرد کورتیس» دانشمند آمریکایی وابسته به آزمایشگاه ملّی بروکلین معتقد است پیری و فرسودگی سلّول‌ها معلول خرابی و فساد اسید «دزوکس ریبونو کلئیک»، «آ. د. ن» سلّول‌های بدن است. می‌دانیم که «آ. د. ن» کار و تولید سلّول‌ها را هدایت می‌کند و هر قدر این مادّه رو به فساد بگذارد به همان میزان از میزان کار سلّول‌ها کاسته می‌شود و تنها راه جلوگیری از پیری به‌وسیله یک عمل دارویی در سطح مولکول‌های «آ. د. ن» سلّول‌های تمام اعضای بدن امکان‌پذیر است.
(و هم می‌نویسد:) در میان مراکز تجسّساتی جهان که پیشرفت‌های قابل توجّهی در زمینه جلوگیری از پیری به دست آورده‌اند مراکز پژوهشی بخارست، پاریس و بالتیمور در درجه اوّل اهمّیت قرار دارند. در بالتیمور هم‌اکنون نتایج مطالعات و آزمایش‌های پزشکی روی ششصد نفر از هجده تا نودونه‌ساله مورد بررسی است.
در پایان مقاله نوشته است:
پزشکان در حال حاضر می‌کوشند به وسایل دارویی از فساد «آ. د. ن» سلول‌ها جلوگیری کنند و در این راه پیشرفت‌های قابل توجّهی نیز به‌دست آورده‌اند به این ترتیب می‌توان گفت: طولی نخواهد کشید که (بیماری پیری) از بین خواهد رفت.

 

منبع : حضرت آیت الله العظمی لطف الله صافی گلپایگانی/ مجله كل شیء؛ طنطاوی، الجواهر،  ج١٧، ص٢٢٩ ـ ٢٣١.