زن و شوهر همیشه مونس هم هستند و خیلیها پس از چند سال زندگی به قدری به هم وابسته میشوند که دوست دارند پس از مرگ هم نزدیک به هم دفن شوند، اما براساس برخی رسومات سنتی و مذهبی برخی از اقوام ، اگر زن و شوهر از یک قوم نباشند اجازهی دفن آنها در یک مقبره صادر نمیشود.
"گریوز" یک زن کاتولیک بود و شوهرش پروتستانی بود که اجازه نداشتند بعد از مرگ با یکدیگر در یک مکان به خاک سپرده شوند. این زوج عاشق زمانی که در گذشتند ، یکی شان در قسمت پروتستان این قبرستان واهمسرش در کلیسای کاتولیک دفن شد.
آنها در سال ۱۸۴۲ ازدواج کرده بودند، بانو ۲۲ ساله و سرهنگ ۳۳ ساله، پروتستانی و جز طبقه اعیان بود. مرگ و دفن آنها خبرساز شد زیرا آنها بر اساس قوانین سنتی ، اجازهی دفن در کنار یکدیگر را نداشتند و این موضوع باعث ناراحتی هردوی آن ها شد. خانواده گریوز تصمیم گرفتند برای اینکه پس از مرگ نیز در کنار هم باشند در نزدیکترین جای ممکن به او دفن شود و مقبره ی خاصی را برای وصلت همیشگی شان طراحی کرد.
سرهنگ پس از ۳۸ سال ازدواج، در سال ۱۸۸۰ فوت کرد و در قسمت پروتستان در مجاور دیوار دفن شد. همسرش در سال ۱۸۸۸ درگذشت و تصمیم گرفت در مقبره خانوادگی دفن نشود، اما در طرف دیگر دیوار نزدیکترین جایی که میتوانست به شوهرش برسد دفن شود تا تنها یک دیوار بین آن ها فاصله بیاندازد.