پایان دودکش ۲ و چند توصیه

فیروز به عنوان قهرمان «دودکش ۲» همچنان فردی در دسترس است که تماشاگر او را می‌فهمد. حتی اگر تصمیم بگیرد از طریق پیجر بیمارستان با پسرش صحبت کند یا مدام توی ذوق بهروز (امیرحسین رستمی)، برادر خرابکارش بزند! تماشاگر به او حق بدهد یا خیر، ولی در نهایت با او همدردی می‌کند و ارتباط می‌گیرد. این مسئله درباره دیگر کاراکتر‌های سریال نیز صدق می‌کند.
با این وجود، اما «دودکش ۲» در زمینه افزودن کاراکتر‌های جذاب جدید گرفتار نقصان بود. هرچند در این سری گندم گماسایی (با بازی الهام اخوان) به جمع دیگر شخصیت‌های آشنا دعوت شد و حضورش در رویارویی با خانواده مشتاق و به ویژه بهروز داستانک‌هایی را رقم زد، اما مشخصاً کافی نبود. حتی شرکت دادن موقتی کاراکتر‌های گذری مثل فرزند زن متوفی که فرشهایش را برای شست و شو به قالیشویی قصه سپرده بود یا حتی دوست بهروز، به جهت پرداخت دم دستی و خودداری از بسط در روایت، دردی را از این مشکل دوا نکرد.
حال آنکه در سری سازی‌ها کاراکتر‌های جدید با قرار گرفتن در معیت شخصیت‌های اصلی، هم به پرورش بهتر آنان کمک می‌کنند و هم برای خود هویت مستقل و چه بسا قابل امتداد می‌سازند. ضمن اینکه در «دودکش ۲» کاراکتر‌های عفت سوزنچیان (سیما تیرانداز) و یا افروز مشتاق (نگار عابدی) همچنان امکان بازطراحی و پروراندن بیشتری داشتند. نکاتی که می‌توانند در سری بعدی سریال مورد التفات جدی قرار بگیرند.