به گزارش
تابناک جوان ، اغلب ما با
ایموجیها آشنایی داریم. امروزه آنها به ستارههای جهانی دنیای ارتباطاتِ دیجیتال تبدیل شدهاند و بسیار زیاد در
فضای مجازی مورد استفاده قرار میگیرند. بسیاری از افراد بدون استفاده از این شکلکها، تمیتوانند با
خانواده یا دوستان دور و نزدیک خود صحبت کنند. همچنین، از طرفی، بسیاری از کاربران معتقدند که هنگامی که طرف مقابلشان در هنگام چت از ایموجی استفاده نکند، نوعی حس بد و منفی به آنها منتقل میشود.
ایموجی های فینالیست یونیکد
کنسرسیوم یونیکد به مناسبت
روز جهانی ایموجی، فهرست ایموجیهایی که قرار است در نسخه ۱۴ یونیکد قرار بگیرند را منتشر کرد.فهرست نهایی ایموجیهای فینالیست شامل یک چهره خندان در حال ذوب شدن، یک توپ دیسکو، لوبیا و یک انگشت در حال اشاره به رنگهای مختلف است.زمانی که
کنسرسیوم یونیکد درباره فهرست نامزدهای نهایی در سپتامبر تصمیم بگیرد، ایموجیهای منتخب جدید در اواخر سال ۲۰۲۱ و در طول سال ۲۰۲۲ به دستگاههای کاربران راه پیدا میکنند.مثل همه ایموجیهایی که کنسرسیوم یونیکد از سال ۲۰۱۴ منتشر کرده، در فهرست منتشره ایموجیها با در نظرگرفتن موضوع تنوع و فراگیری، طراحی شده اند به عنوان مثال اکنون چندین مدل جدید
ایموجی دست دادن وجود دارد و این مسئله اهمیت زیادی دارد. به دلیل محدودیتهای فنی، این ایموجی یکی از معدود ایموجیهایی بود که رنگ پوست آن قابل تغییر نبود، اما پس از دو سال کار، این تغییر در نسخه ۱۴ یونی کد اتفاق میافتد.آنچه که در فهرست منتشره از سوی
کنسرسیوم یونیکد قابل مشاهده است این است که این سازمان روی فهرست طولانیتر از حد معمولی کار کرده است. این سازمان در سال ۲۰۲۰ انتشار نسخه ۱۴ یونیکد را به دلیل همه گیری
کووید ۱۹ به تاخیر انداخت.
تاریخچه ایموجیها
در آغاز باید بدانید که ایموجیها از همان اول در میان نرمافزارهای ارتباطی دهه نود (۱۹۹۴ الی ۲۰۰۰ میلادی) مانند یاهو وجود داشت. اما شکل ظاهری آنها کمی متفاوت بود. این تصاویر، در ابتدا از ترکیب یک سری حروف، عدد یا علامت تشکیل میشدند. از رایجترین این نمادها میتوان به:-) و:- (و ۸-D اشاره کرد. ایموجیها، به شکلی که امروزه وجود دارند، در سال ۱۹۹۹ توسط یک هنرمند ژاپنی به نام Shigetaka Kurita، ساخته شد. کوریتا ابتدا این ایموجیها را برای یک شرکت مخابراتی تلفن همراه در اپن ساخت. هدف کوریتا از ساخت ایموجی، تولید یک رابط جذاب برای انتقال اطلاعات به روشی ساده و مختصر بود؛ مثلاً او دوست داشت راهی طراحی کند تا برای نشان دادن وضعیت آب و هوایی، به جای کلمه ابری، از تصویر آن استفاده شود. در نهایت او صفحه کلیدی را تولید کرد که به جای حروف، از تصاویر ۱۲ در ۱۲ پیکسل تشکیل شده بود.
ایموجیهای اولیه و اصلی ۱۷۶ عدد بودند و اکنون در موزه هنرهای مدرن نیویورک وجود دارد. همانطور که گفته شد در این مجموعه، علاوه بر حالتهای مختلف چهره، شکلکهای دیگری هم برای نمایش آب و هوا (مانند خورشید، ابر، جتر، آدم برفی)، وسایل نقلیه و ترافیک (مانند ماشین، تراموا، هواپیما، کشتی)، فناوری (تلفن ثابت، موبایل، تلویزیون) و تمام مراحل کامل شدن ماه وجود داشت.
ایموجیها به سرعت در ژاپن معروف شدند تا جایی که حتی شرکتهای رقیب هم ایده کوریتا را کپی کردند. با گذشت زمان و با همه گیر شدن استفاده از صنعت موبایل، این ایده در شرکتهای خارج از ژاپن، مانند اپل نیز به شدت مورد توجه واقع شد. در سال ۲۰۰۷، یک تیم در شرکت گوگل، تصمیم گرفت تا این مسئولیت عظیم را بر عهده بگیرد و از اتحادیه Unicode (سازمان حفظ استاندارهای متنی در سیستمها) خواست تا ایموجیها را به رسمیت بشناسد.
معروفیت، همیشه دردسرهایی را به دنبال دارد. با همه گیر شدن استفاده از
ایموجی در سراسر جهان، سؤالهایی از سمت مردم مطرح شد. مثلاً چرا دو ایموجی برای نشان دادن
غذای سوشی وجود دارد، اما هیچ ایموجیای برای تاکو، بوریتو یا انچیالدا که غذای مخصوص دیگر سرزمینهاست وجود ندارد؟ چرا ایموجیهای مشاغل، اعم از پلیس، پزشک، سرآشپز و... فقط توسط مردان به نمایش در آمدند و هیچ زن شاغلی در میان ایموجیها وجود ندارد. چرا صورتکهای موجود در ایموجیها فقط سفید پوست هستند و هیچ اثری از دیگر نژادها نیست یا مثلاً چرا در میان پرچمها، پرچم اسرائیل وجود داشت، اما پرچم فلسطین نبود و... این مسائل صرفاً یک مبحث ساده برای ایموجیها نبود بلکه نشانهای از پذیرفته شدن انواع انسانها و فرهنگها در
دنیای دیجیتال بود. در ادامه یونیکد، به مرور حل تمامی این اشکالات را در دستور کار خود قرار داد. ما اکنون میبینیم که تمامی این مشکلات حل شده و انواع شکلکها در دسترس مخاطبان قرار دارد. حال در میان
انبوه ایموجیها شاهد دوچرخه سواران و موج سواران خانم، افرادی با عمامه یا حجاب،
تسبیح، ایموجیهایی مخصوص افراد ناتوان و... هستیم.