چرا ضریح امام حسین شش گوشه است؟

قبر امام حسین (ع) بر عکس ضریح‌های پاک دیگر دارای شش گوشه است و علت شش گوشه بودن، بدین سان نقل شده که جسم فرزندان سید و سالار شهیدان در آنجا مدفون شده است.در روایات و داستان‌های زیادی نقل شده است. اما از همه روایاتی که نقل شده و آنچه که به واقعیت نزدیک‌تر است آن مطلبی است که شیخ مفید (ره) در کتاب "الارشادات" به آن اشاره کرده است.وی در قسمتی از این کتاب اسامی ۱۷ نفر از شهیدان بنی هاشم در روز عاشورا را نام برده و نوشته است:
"آنان پایین پای حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام -علیه السلام -آنان را زیارت می‌کنند و علی ابن الحسین علیهم السلام- (علی اکبر) از جمله آنان است بعضی گفته اند:محل قبر حضرت علی اکبر نسبت به قبر امام حسین -علیه السلام نزدیکترین محل است "
همچنین مرحوم مفید در کتابش ذکر کرده است: وقتی عمربن سعد کربلا را ترک می‌کرد گروهی از قبیله بنی اسد که در غاضریه ساکن بودند به آنجا آمده و بر امام حسین و اصحابش نماز خواندند حضرت را در همان مکانی که اکنون مرقد اوست دفن کردند و علی بن الحسین را در انتهای پای پدر خاک کردند و بعد حفر‌های بزرگ کندند و دیگر شهدا و اصحاب امام را به صورت یکجا و دسته جمعی دفن نمودند و عباس بن علی را در غاضریه، در همان جای که شهید شد و الان آرامگاه اوست دفن کردند.

در برخی روایات دیگر از جمله "کتاب الزیارات "جعفر بن محمد قمی اینچنین آمده است " امام سجاد (ع) (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و قوم بنی اسد را حیران یافت چرا که تمامی سر‌ها و بدن‌ها از هم جداشده بودند و آن‌ها راهی برای شناخت نداشتند، امام زین العابدین (ع) از قصد خود برای مدفون کردن شهیدان خبر داد و به طرف پیکر بی جان پدر رفت و پدر را آخرین بار در بغل گرفت و با صدای بلند گریه و مویه کرد و بعد به طرف دیگر رفت و همانطور که خاک‌ها را جابه جا میکرد ناگاه قبری آماده پدیدار گشت و پدر را به تنهایی در قبر قرار داد و فرمود:آیا کسی هست که به من کمک کند و بعد از دفن کردن روی قبر نوشت "هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الذی قتلوه عطشانا غریبا" این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند.
بعد از تمام شدن از دفن پدر به سراغ عمویش عباس رفت و آن شهید بزرگ را نیز به تنهایی دفن کرد سپس به قوم بنی اسد دستور داد تا دو گودال بزرگ را بکنند و سایر شهدای گرانقدر را در آنجا خاک کنند نزدیکترین شهید به امام حسین فرزند بزرگوارش علی اکبر می‌باشد.
امام صادق در این مورد به عبدالله بن حماد بصری فرموده است:امام حسین (ع) را غریبانه کشتند، کسی که امام را زیارت می‌کند بر او غمگین می‌شود و بر او گریه می‌کند و کسی که نمیتواند او را زیارت کند دلش می‌سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش ببیند؛ بنابراین همانطورکه مشخص است گوشه‌های اضافی مرقد پاک امام محل دفن پسر بزرگ ایشان یعنی حضرت علی اکبر (ع) می‌باشد و همچنین محل دفن نوزاد شش ماهه یعنی حضرت علی اصغر (ع) است.

"ضریح امام حسین از یک بلندی [صندوق مانند]از جنس چوب که از عاج زینت شده که روی آن دو مشبک قرار دارد تشکیل شده است. مشبک داخلی از فولاد گران قیمت و مشبک بیرونی از جنس نقره روشن سفید است  و به مشبک خارجی، مشبک دیگری بدون این که مانعی بین این دو باشد وصل است و فقط از هر طرف به اندازه یک متر کوتاهتر از مشبک خارجی متعلق به امام حسین است وزیر آن مشبک قبر علی بن الحسین (ع) است که همراه پدر در یک روز شهید شده و در کنار پدر آرام گرفته است.