۹ راهکار برای تربیت کودکان لجباز

کودکان لجباز به هیچ صراطی مستقیم نیستند و راضی کردن‌شان حتی به انجام کارهای ساده‌‌ی روزمره مثل مسواک زدن یک جنگ اعصاب دائمی است که والدین را به سُتوه می‌آورد، تا جایی که گاهی پدر یا مادر در نهایت تسلیم خواسته‌ی کودک‌شان می‌شوند و ناخواسته به لجبازی او مُهر تأیید می‌زنند. این در حالی است که والدین باید در برخورد با لجبازی کودک خود طوری رفتار کنند که او یاد بگیرد با لجبازی نمی‌تواند خواسته‌هایش را پیش ببرد، اما چطور؟ در ادامه با ما همراه باشید تا ضمن اشاره به گزیده‌ای از توصیه‌های روان‌شناسان کودک و مربیان تربیت فرزند به بررسی راهکارهای برخورد با لجبازی کودکان بپردازیم.

• نیاز شدیدی به توجه و شنیده شدن حس می‌کنند؛

• میلِ تندخویانه‌ای به مستقل بودن دارند؛

• بیشتر از هم‌سالان خود کج‌خلقی می‌کنند؛

• در انجام آنچه مورد پسندشان است وظیفه‌شناس ظاهر می‌شوند؛

• رئیس‌مآبانه رفتار می‌کنند؛

• کارها را با سرعت دلخواه خودشان پیش می‌برند.

لجباز شدن کودک بنا به دلایلی ایجاد می شود. والدین برای کاهش لجبازی کودکان از امر و نهی های بی مورد و زیاد پرهیز کنند. این تکرار باید ها و نباید ها موجب بروز مشکلات عصبی و پرخاشگری در کودک می شود ؛

جالب است بدانید لجبازی کودک بیشتر در فرزند اول دیده می شود، به دلیل اینکه مادر می خواهد فرزندش را در بهترین شرایط ممکن تربیت کند و کنترل بیشتری بر رفتارهای وی داشته باشد که در نتیجه موجب بروز لجبازی در کودک می شود

​کودک از 2 تا 3 سالگی لجبازی را آغاز کرده و یا بهتر بگوییم در خودکشف می کند. او به درجه ای از خودآگاهی و شناخت محیط و اطرافیان می رسد که می فهمد رفتارش روی اطرافیانش تاثیر می گذارد و واکنش ها را برمی انگیزد.

به همین دلیل در بعضی امور و زمانیکه از او کاری خواسته می شود لجبازی را به کار می گیرد تا واکنش ها را مشاهده کند و کنجکاوی اش ارضا شود. به گفته ی کارشناسان روانشناسی کودک این کنجکاوی می تواند به همان خواسته ای مربوط باشد یا به شخص درخواست کننده.

یکی از علل اصلی لجبازی کودک این است که او بدون آن که درباره لجبازی قضاوتی داشته باشد یا آن را خوب یا بد بداند تنها لجبازی را به عنوان وسیله ای برای محک زدن عکس العمل اطرافیان به کار می گیرد.

والدین با استفاده از کمی خلاقیت و ابتکار عمل می‌ توانند بدون نگرانی و عصبانیت راه حل‌های مناسبی را در برخورد با رفتارهای ناشایست کودک و بخصوص لجبازی ‌های آنها بکار ببرند.

کودکان با استفاده از لجبازی در واقع قصد نشان دادن استقلال خود را به اطرافیان داشته و معمولاً این ناسازگاری در میان کودکان 3 تا 4 ساله بیشتر است که  با روش‌های سرگرم کننده و کمی صبر و حوصله از جمله صحبت کردن موزون و آهنگین با کودک، سخن گفتن همراه با تغییر و تقلید صدا، تعریف کردن خاطرات کودکی خودتان برای او، خنداندن و سرگرم کردن کودک، می‌توانید لجبازی او را کنترل کنید.

هرگز از تنبیه بدنی و فریاد زدن استفاده نکنید و روی نکات مثبت کودک تأکید کنید.

واکنش اطرافیان به ویژه والدین که کودک از نظر عاطفی به آنها وابسته است، تعیین کننده ضعف یا شدت لجبازی در کودک می‌شود.

واکنش ‌های هیجانی، عصبی و تنبیه در برابر لجبازی می‌تواند ابعاد آن را گسترده‌تر و لجبازی را به عادتی دائمی برای کودک تبدیل کند، از سوی دیگر نیز ممکن است این رفتارهای نادرست از سوی والدین نیاز کودک به برآورده شدن حس کنجکاوی را سرکوب کند که در چنین شرایطی دیگر نباید انتظار داشت استقلال شخصیتی کودک در سنین بالاتر رشد کرده و شکل بگیرد و والدین باید بدانند لجبازی کودک خصلتی طبیعی بوده که باید پذیرفته شود، زیرا کودک گاهی اوقات به لجبازی به چشم یک بازی نگاه می‌کند و می‌خواهد والدین را در این بازی شریک کند.

کودک باید حق انتخاب داشته باشد و این انتخاب فقط به لباس، وسایل شخصی و غیره محدود نمی‌شود، بلکه هر فرد با توجه به سن و میزان درکش به درجه ‌ای از استقلال شخصیتی و اعمال نظراتش در انتخاب‌های گوناگون تمایل دارد که به همین دلیل کودکان از طریق لجبازی و پافشاری می‌ خواهند، شخصیت خود را به عنوان یک فرد مستقل تقویت کنند.

بدغذایی مشکلی رایج میان بسیاری از کودکان امروزی است؛ گاهی کودک به دلیل استفاده از انواع تنقلات چرب و شور، اشتها به غذا خوردن ندارد و در نتیجه این امر را بهانه ‌ای برای لجبازی با والدین به کار می‌گیرد در حالی که مهم‌ترین دلیل بروز بدغذایی و بی ‌اشتهایی، ناشی از مصرف تنقلات به مقدار زیاد یا در زمان نامناسب است که والدین می‌توانند این موارد را به راحتی رفع کنند.

والدین باید نظارت‌ها را در محیط منزل بر روی کودک کاهش داده و به کودک خود آزادی عمل بیشتری بدهند به این معنی که از امر و نهی‌های بی مورد به فرزندان بپرهیزند، چرا که وسواس مادر و دستورالعمل‌های شدید به بروز مشکلات عصبی و پرخاشگری کودک منجر می‌شود.

9 نکته حقیقی برای مقابله با کودکان لجباز،برای انجام حتی کوچکترین کارها هر روز باید یک نبرد خسته کننده با فرزند خود داشته باشید، شانس خوبی است که یک کودک لجباز داشته باشید.

اما در عین حال ممکن است وسوسه شوید که به طور قاطعانه با کودک خود برخورد کنید ، این به احتمال زیاد باعث افزایش ناامیدی برای هر دو شما خواهد شد. پس والدین وقتی کاسه صبرشان لبریز میشود باید چه کنند؟ خوب، خوشبختانه، نه روش برای کمک وجود دارد.

یک نفس عمیق بکشید، یک یا دو دقیقه به اتاق دیگری بروید یا تا ده بشمارید، هر کاری لازم است انجام دهید تا آرام شوید. در غیر این صورت وضعیت وخیم تر میشود.

اگر فرزندتان مایل به انجام کاری نیست، از آنها علت را جویا شوید ؛ می تواند یک دلیل اصلی مهم باشد. به عنوان مثال، اگر آنها هر روز صبح از رفتن به مدرسه خودداری میکنند، ممکن است به این دلیل باشد که آنها مورد آزار و اذیت قرار می گیرند یا معلم به آنها خیلی اهمیت نمیدهد.

یکی از بهترین روش ها برای ایجاد همکاری با کودک این است که یک برنامه مشخص داشته باشید . سعی کنید یک نمودار لیست کارها داشته باشید.و از کودک خود در مورد اهمیت کارها سوال کنید.

اگر یک کودک همیشه والدین خود را در حال درگیری ببیند، رفتار مشابهی از خود نشان میدهد ؛ بنابراین بسیار مهم است که آنها نحوه برخورد درست رفع مشکلات را از جانب والدین ببیند .

به همین دلیل است که کارشناسان والدین پیشنهاد می کنند که هرگونه بحث و مشاجره را به زمانی که کودک در اطراف شما نیست موکول کنید.یا، بهتر است، والدین یاد بگیرند که کارها را به گونه ای دوستانه انجام دهند.

گاهی اوقات، حتی زمانی که والدین همه چیز را درست انجام می دهند، بچه ها نمی خواهند کاری را که از آنها خواسته اند انجام دهند ؛ برای مواردی مثل این، بهتراست که استدلال هایی خود را بیان کنید.
این را می توان با بیان دقیق و واضح از آنچه که از رفتار آنها انتظار می رود، انجام دهید. حتما اهمیت احترام و چگونگی رعایت ادب را برای آنها ذکر کنید، زیرا برای ایمنی و رفاه خودشان ضروری است سپس، تذکر دهید در پی ادامه رفتارشان چه عواقبی منتظر آنها است.

 گزینه ارائه دهید:

تشویق کودکان به رشد اعتماد به نفس آنها کمک میکند. همچنین آنها را تشویق به ادامه کار در جهت اهداف خود و حفظ رفتار مثبت سوق میدهد. بنابراین از کلماتی استفاده کنید که نیاز به هیچ گونه مبارزه برای خوابیدن و خوردن غذا وجود نداشته باشد.

بچه ها عاشق برچسب ها و گنجینه های کوچک هستند. و خرید این اقلام هیچ هزینه ای ندارد بنابراین استفاده از این پاداش های کوچک تاثیر به سزایی در رفتار کودک ایحاد خواهد کرد.

هر گاه امکان پذیر است، با کودکان خود از طریق مصالحه کار کنید. به عنوان مثال، اگر آنها می خواهند یک لباس را که برای مدرسه مناسب نیست، بپوشند، سعی کنید یک جایگزین داشته باشید که هر دو شما را خوشحال کند، مانند دامن بلندتر، شلوار جین، یا ژاکت متفاوت.

اگر هیچکدام از این روش ها روی فرزند تاثیر گذار نبود،و روش دیگری برای تغییر رفتار در کودک وجود نداشت از یک متخصص خانواده مشورت بگیرید همانطور که می بینید، همه این نه روش بسیار ساده و کاربردی هستند اما ترفند استفاده از آنها را باید بلد باشید.

کودکان وقتی که می دانند چه چیزی از آنها انتظار دارید، رفتار درست را می آموزند ؛ بنابراین اگر آنها دائما در مورد آنچه که قرار است انجام دهند شک داشته باشند، دچار اضطراب و اشتباه میشوند و به یاد داشته باشید، مشاوره گرفتن از یک متخصص زمانی که شرایط خیلی سخت شده است هیچ ایرادی ندارد.

 

.