نکاتی برای رفتار با مبتلایان به اختلال توهم

ارتباط نزدیک داشتن با بیمار روانی که تحت درمان نیست، کار آسانی نیست. همین موضوع هم باعث می‌شود تا بسیاری از ما به دلیل استرسی که پیدا می‌کنیم، گاهی رفتار‌هایی را در پیش بگیریم که حتی اوضاع را بدتر می‌کند. در ادامه به چهار نکته که لازم است درخصوص افرادی که توهم و هذیان دارند، در نظر داشته باشیم، اشاره می‌کنیم.

به این معنی که اگر فرد ادعا می‌کند مورد شنود واقع شده، اگر می‌گوید صدا‌هایی از آپارتمان بالایی شنیده و ... حرف او را تایید نکنیم چرا که این تایید می‌تواند مرز بین واقعیت و توهم را بیش از پیش مبهم کند، اما در عین حال منکر احساسی که فرد تجربه می‌کند هم نباشیم. به عنوان مثال وقتی از شنود حرف می‌زند، از احساسش بپرسیم یا با عبارتی مانند نگران هستی؟ به او نشان دهید که احساسات او برای شما اهمیت دارد. این نکته می‌تواند تا حدی از شکل‌گیری احساسات خصمانه فرد درباره شما پیشگیری کند.

اشتباهی که بسیاری از افراد مرتکب می‌شوند، یکی به دو کردن با فرد برای نشان دادن اشتباهات بیمار است. در نظر داشته باشید که در افراد دچار توهم و هذیان، کارکرد مغز در تفکر منطقی دچار مشکل شده است و برای همین هم فرد ولو این که با شواهد متعددی روبه رو شود که نشان می‌دهد برداشت او اشتباه است، باز هم نمی‌تواند نتیجه متفاوتی بگیرد.

این مورد شاید در حرف ساده باشد، اما در عمل چندان ساده نیست. افراد درگیر توهم و هذیان ممکن است رفتار‌هایی تهدیدکننده داشته باشند. تلاش برای ترساندن فرد شاید در کوتاه‌مدت میزان رفتار‌های تهدیدکننده او را کاهش دهد، اما در طولانی مدت، اوضاع بدتر خواهد شد چرا که احساس ناامنی می‌تواند باعث تشدید علایم در این افراد شود.

 برخورد‌های محکم و قاطع با این افراد کمک می‌کند تا میزان تهدید‌های احتمالی آن‌ها هم کاهش پیدا کند، اما توجه داشته باشید که به هر صورت با صرف برخورد قاطعانه شما، مسئله همیشه ختم به خیر نخواهد شد. اهمیت درمان تخصصی را دست کم نگیرید پس بیشتر انرژی خود را صرف تلاش برای آغاز درمان فرد بیمار کنید. توجه داشته باشید که در غالب موارد با آغاز درمان دارویی توهم و هذیان فرد تا حد زیادی کاهش پیدا می‌کند.