مردم روزگار باستان برای اجزای بدن انسان نقشهای خاصی قائل بوده و آنها را بر اساس ذهنیت خود تفسیر میکردند. به نظر میرسد
لبها در صورت انسان نقش مهمی در زیباتر دیده شدن داشته و به همین دلیل متون ادبی جهان سرشار از توصیفات مختلف در رابطه با این عضو صورت است.
از نظر علمی، اما
لبها دارای وظایفی مهم و حیاتی هستند که نبود آنها میتواند حیات و تداوم زندگی انسان را تحت تاثیر قرار دهد.
لبها به ما اجازه میدهند دهان خود را بسته نگهداریم، غذاهای مختلف را بجویم و از همه مهمتر امکان بلع لقمه غذا بدون وجود لبها بسیار دشوار است. از سوی دیگر باید به این نکته توجه داشت که انسان در هفتههای اولیه حیات خود کاملا وابسته به حس لامسه دهانی بوده و بدون وجود لب ها، نوزاد قادر به شیر خوردن نخواهد بود.
علاوه بر موارد فوق باید در نظر داشت که انسان از لبهای خود برای ایجاد ارتباط با همنوعان خود استفاده کرده و با کمک لبها قادر به تلفظ حروف و اصوات است. این عضو مهم صورت، به ما اجازه میدهند لبخند بزنیم، دندانهایمان را نشان دهیم و یکدیگر را ببوسیم.
پژوهشگران در دهه ۶۰ میلادی باور داشتند که رنگ قرمز و فرم منحنی لبهای انسان نقش مهمی در بقا و تکامل جنسی نوع بشر ایفا کرده و افزایش جریان خون و قرمز شدن این عضو سبب جذب جنس مخالف میشود. تحقیقات بعدی نشان داد که این نظریه غلط بوده و بر اساس مطالعهای که در سال ۲۰۱۲ در دانشگاه کنت انجام شد، پژوهشگران دریافتند که رنگ قرمز لبهای انسان احتمالا به دلیل نازکتر بودن پوست در این بخش بوده و دلیل آن نیز کمک به حفظ حساسیت سلولهای این بخش از بدن است.