چرا روش های "بلند مدت پیشگیری از بارداری برگشت پذیر" برای مردان وجود ندارند؟

اما آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چرا "روش‌های بلند مدت پیشگیری از بارداری برگشت پذیر" فقط برای زنان در دسترس هستند؟ آیا مردان در صورت وجود یک روش پیشگیری از بارداری بلند مدت از آن استفاده می‌کنند؟

انواع مختلفی از روش‌های پیشگیری از بارداری برگشت‌پذیر و بلند مدت برای زنان وجود دارند که از آن جمله می‌توان به قرص ها، پچ ها، ایمپلنت‌ها و آی‌یودی‌ها اشاره کرد. قرص از هورمون‌ها برای سرکوب توانایی تخمک گذاری زن استفاده می‌کند، از این رو تخمکی برای این که توسط اسپرم بارور شود، وجود نخواهد داشت.

افزون بر جلوگیری از تخمک گذاری، هورمون‌های موجود در قرص به غلیظ شدن مخاط دهانه رحم کمک می‌کنند و رسیدن اسپرم به تخمک در صورت تخمک گذاری را نیز دشوارتر می‌کنند.

پچ‌ها و ایمپلنت‌ها دوز‌های اندک از هورمون‌ها را ارائه می‌کنند که روند تخمک گذاری را به طور مشابه با قرص‌ها سرکوب می‌کنند. ابزار‌های درون رحمی یا آی‌یودی‌ها یون‌های مس یا یک هورمون موضعی را در رحم آزاد می‌کنند. هورمون مشابه با قرص عمل کرده و با غلیظ کردن مخاط از تخمک گذاری جلوگیری می‌کند. یون مس مایعات موجود در لوله‌های رحم و خود رحم را تغییر می‌دهد و محیطی نامناسب را برای اسپرم ایجاد می‌کند. اسپرمی که وارد این بخش‌ها می‌شود، زنده نخواهد ماند و نمی‌تواند تخمک را بارور کند.

گفتنی است آی یو دی هورمونی ساختاری دارد که هورمون‌های موجود در آن از بارداری جلوگیری می‌کنند و با استفاده از آن‌ها درد و خونریزی شدید در عادت ماهانه نیز کم می‌شود.

جدا از کاندوم، مردان یک گزینه دائمی برای پیشگیری از بارداری دارند که به نام وازکتومی شناخته می‌شود. در این شکل از عقیم سازی، جراح برش کوچکی در هر بیضه ایجاد می‌کند و لوله‌های کوچک که اسپرم را به مجرای ادرار و خارج از بدن انتقال می‌دهند را مسدود می‌کند. این عمل جراحی اجازه نمی‌دهد اسپرم به مایع منی راه یابد. گاهی اوقات این روش برگشت پذیر بوده، اما بیشتر مواقع دائمی است.

از آنجایی که وازکتومی روشی دائمی برای پیشگیری از بارداری است، این می‌تواند انتخابی ناخوشایند برای بیشتر مردان باشد. از این رو، بیشتر مواقع مسئولیت پیشگیری از بارداری به عهده بانوان گذاشته می‌شود.

زیست شناسان سالهاست که روی یک روش پیشگیری از بارداری برگشت پذیر و بلند مدت برای مردان کار می‌کنند که شامل عمل جراحی در قسمتی نزدیک به بیضه‌ها نشود. پژوهش‌ها در این زمینه به کندی پیش می‌روند، زیرا عوامل مهم بسیاری باید مد نظر قرار بگیرند. در حالت ایده آل، این روش باید موثر، مقرون به صرفه، راحت برای استفاده، برگشت پذیر پس از توقف استفاده و عوارض جانبی مانند افزایش وزن، مشکلات مرتبط با میل جنسی، آکنه و ... کمتر داشته باشد.

روش‌های مختلفی وجود دارند که ممکن است به عنوان یک گزینه پیشگیری از بارداری در مردان کار کنند. پژوهشگران رویکرد‌هایی را ارائه کرده اند که بدن را از تولید اسپرم باز می‌دارد، از خروج اسپرم از بدن جلوگیری می‌کند، اسپرم را از بارور کردن تخمک باز می‌دارد، یا سرعت حرکت اسپرم را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. پژوهشگران دریافتند که دارو‌های تزریقی مبتنی بر هورمون موثرترین گزینه هستند، اما به دلایلی مانند بروز عوارض جانبی که در بالا اشاره شد؛ راه حلی ایده آل نیستند، بر همین اساس پژوهش‌ها در این زمینه ادامه دارند.

پیشرفت در زمینه گزینه‌های پیشگیری از بارداری خوراکی نیز کاهش یافته است، زیرا اشکال خوراکی تستوسترون ممکن است موجب التهاب کبد شده و یک دوز روزانه از آن‌ها به سرعت از بدن پاک شده، از این رو، به دریافت دو دوز در روز نیاز باشد.

در حال حاضر، چند نسخه مختلف از روش‌های پیشگیری از بارداری مردانه در مراحل مختلف توسعه قرار دارند. در سال ۲۰۱۹، دارویی به نام Dimethandrolone Undecanoate (DMAU) آزمایشات بالینی را پشت سر گذاشت و به یکی از امیدوارکننده‌ترین گزینه‌ها تبدیل شد. این دارو از هورمون‌ها به منظور سرکوب توانایی بیضه برای تولید اسپرم و همچنین تولید تستوستورن استفاده می‌کند. مشابه با قرص‌های پیشگیری از بارداری برای بانوان، این داروی مردانه فعالیت یک آندروژن (هورمون مردانه) مانند تستوسترون، و پروژستین را ترکیب می‌کند و یک بار در روز مصرف می‌شود. این دو هورمون با هم کار می‌کنند تا احتمال بروز عوارض جانبی جدی را کاهش دهند.

محصول امیدوارکننده دیگر در سال ۲۰۲۰ معرفی شد. مرکز یو‌سی دیویس هلث در ساکرامنتو، کالیفرنیا از شرکت کنندگان درخواست کرد به فاز دوم مطالعات بالینی برای یک ژل پیشگیری از بارداری مردانه ملحق شوند. هر روز مقدار کمی ژل روی شانه آن‌ها مالیده می‌شد. این روش با استفاده از یک پروژستین مصنوعی به نام سگسترون استات (Segesterone Acetate) موجب کاهش تعداد اسپرم و کاهش تولید تستوسرتون شد. برای پیشگیری از عوارض جانبی ناشی از کاهش تستوسترون، این ژل حاوی تستوسترون مصنوعی نیز بود.

انتظار می‌رود بین چهار تا شش ماه طول بکشد تا این ژل تعداد اسپرم مردان را به اندازه‌ای کاهش دهد که به سطوح پیشگیری از بارداری برسد. در آن مرحله، زوج از ژل پیشگیری از بارداری به عنوان تنها روش پیشگیری از بارداری برای ۱۲ ماه استفاده خواهند کرد. در طول دوره آزمایش، مرد هر ماه معایناتی را انجام خواهد داد و در هر ویزیت تعداد اسپرم و میزان تستوسترون بررسی می‌شوند.

افزون بر این، انتظار می‌رود پس از توقف استفاده از دارو حدود چهار ماه طول بکشد تا تعداد اسپرم به سطح عادی باز گردد. پس از ۱۲ ماه، مرد استفاده از ژل پیشگیری از بارداری را متوقف می‌کند و شرایط وی تا زمانی که تعداد اسپرم به محدوده عادی بازگردد زیر نظر خواهد بود.

در حال حاضر، این محصولات جالب توجه وجود دارند، اما هیچ یک از آن‌ها به طور گسترده استفاده نمی‌شوند و در سطح جهان در دسترس نیستند. چه چیزی مانع از عرضه محصولات پیشگیری از بارداری مردانه می‌شود؟ پاسخ به این پرسش می‌تواند بسیار ساده باشد.

توسعه محصولات پیشگیری از بارداری برای مردان که برگشت پذیر باشند و عوارض جانبی کمی داشته باشند، دشوارتر است؛ و محصول مردانه مشابه با گزینه‌های زنانه -که بدن را فریب می‌دهد تا فکر کند باردار است و از این رو، تخمک گذاری را متوقف کند تا بارداری واقعی رخ ندهد-وجود ندارند.

برخی زیست‌شناسان پیش بینی می‌کنند که هنوز ۱۰ سال تا ارائه یک محصول پیشگیری از بارداری مطمئن برای مردان فاصله داریم.

 

منبع: عصرایران