روز هفته ماه سال

شیوع بیماری سالک در شمال تهران به دلیل نگهداری سگ و گربه خانگی (۱ نظر)

دعای مجیر صوتی (فرهمند و سماواتی) + متن و ترجمه

متن دعای مجیر به همراه نسخه صوتی آن با صدای آقایان فرهمند و سماواتی در ادامه تقدیم شما می‌گردد.

کد خبر: ۳۸۱۸۵

تعداد نظرات: ۳۰ نظر

دعای مجیر در بین دعا‌ها از جایگاه بلندى برخوردار است و از حضرت رسول (ص) روایت شده و دعایى است که جبرئیل براى آن حضرت هنگامى که در مقام ابراهیم مشغول نماز بودند آورد و کَفْعَمى در «بَلَدُ الأَمین» و «مصباح» این دعا را ذکر نموده و در حاشیه آن به فضیلت آن اشاره کرده، از جمله اینکه هر که این دعا را در «ایام البیض» [روزهاى سیزدهم و چهارهم و پانزدهم] ماه رمضان بخواند گناهش آمرزیده می‌شود، هرچند به عدد دانه هاى باران و برگهاى درختان و ریگ هاى بیابان باشد؛ و خواندن آن براى شفای بیمار و اداى دین و بی نیازى و توانگرى و رفع غم و اندوه سودمند است.

آشنایی با ساختار و شاکله دعای مجیر

این دعا دارای هشتاد و هشت بند است که به خاطر تکرار شدن کلمه «مجیر»، (به معنای پناه دهنده) در تمام بندها دعای مجیر نامیده می شود. دعای مجیر در مکان و زمانی مقدس، توسط واسطه ای چون حضرت جبرئیل، بر وجود نازنین رسول خدا نازل می شود، بنابراین آثار و برکات فراوانی است. در این دعای مقدس در هر بند خداوند با ذکر دو نام مثل «دَائِمُ» و «قَائِمُ» مورد خطاب قرار می‌گیرد و پیش از هر نام به ترتیب با «سُبحانَکَ» و «تَعالیتَ» تنزیه می‌شود و در پایان هر بند عبارت «أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یا مُجِیرُ» (ما را از آتش پناه ده‌ای پناه‌دهنده) آمده است. میان دو نامی که در هر بند آمده است گاه به ظاهر هیچ‌گونه ارتباطی نیست مانند: قاهر و طاهر، سمیع و سریع؛ و گاه ارتباط معنایی یا لفظی دارند.

در حدود ۵۰ بند از این دعا نام‌هایی از خداوند کنار هم قرار گرفته‌اند که به گونه‌ای با هم ارتباط دارند. گاه این رابطه رابطه معنایی و روشن است مانند: غنیّ و مُغنی، واحِد و اَحَد، واسِع و مُوسِّع؛ وگاه ارتباطشان نیاز به تأمل بیش‌تری دارد مانند: حیّ و قیّوم، سیّد و صمد، وکیل و عدل؛ و گاه این دو نام حتی از نظر حروف مشابهت دارند مانند: رشید و مُرشِد، نور و مُنوِّر، نصیر و ناصر، صبور و صابر؛ و گاه میان آن دو تضاد معنایی برقرار است مانند: ضارّ و نافع، خافض و رافع، مُقدِّم و مؤخِّر؛ ظاهر و باطن، مُحیی و ممیت.

فرازهای پایانی این دعا مشتمل بر آیات ۸۷ و ۸۸ سوره انبیا و آیه مشهور به ذکر یونسیه است: «سُبْحَانَک یا ذَا الْعِزِّ وَ الْجَمَالِ تَبَارَکتَ یا ذَا الْجَبَرُوتِ وَ الْجَلالِ سُبْحَانَک لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَک إِنِّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّینَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کذَلِک نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظِیمِ».

آثار و فضایل دعای مجیر

آثار و فواید دعای مجیر به نقل از حضرت جبرئیل امین

حضرت جبرئيل پس از تعلیم این دعا به پیامبر فرمودند: به بركت اين دعا به زمين مى‌آيم و به آسمان مى‌روم. اين دعا بر خانه‌ها و حجره‌هاى بهشت نوشته شده، هر كسى آن را پيوسته بخواند، از هر آفت و آسيب محفوظ مى‌ماند، و همنشين رسول خدا در بهشت بوده، و در روز محشر صورتى زيبا مانند ماه در شب چهارده خواهد داشت.

هر كسى سه روز روزه بگيرد و هفت بار اين دعا را بخواند، سپس بخوابد، پیامبرخدا صلى‌الله‌عليه‌وآله را در خواب مى‌بيند، و هر كس ده بار بخواند، خدا وى را در قيامت سوار بر بُراقى از نور مى‌كند كه زين آن از زبرجد (زمرّد) سبز است. وقتى در محضر الهى قرار می‌گیرد، مردم وى را يكى از پيامبران مى‌پندارند. ثواب اين دعا به شمار نمى‌آيد.

اگر دريا مركّب و درختان قلم و آدم و جنّ و پرى نويسنده گردند، ثواب آن را نمى‌توانند بنويسند. مريض بدان شفا يافته، بدهى ادا شده، فقير بى‌نياز گشته، بنده آزاد شده، غم و غصّه برطرف گرديده، گرفتارى رفع شده، ستم ستمگران برطرف گرديده، و مکر شيطان رفع مى‌شود. اگر كسى چيزى گم كند يا از وى بدزدند، چهار ركعت نماز بخواند، در هر ركعت يك بار «حمد» و يازده مرتبه سوره «توحيد:، سپس اين دعا را بخواند و بنويسد و زير سر بگذارد، كه خدا گمشده‌اش را بدو بازمى‌گرداند. اگر خالصانه بر مُرده‌اى خوانده شود، زنده مى‌گردد يا بر كوه خوانده شود، متلاشى مى‌شود.

جبرئيل افزود : هر كسى ده بار آن را بخواند، ضامن مى‌شوم كه خدا عذابش نكند. اگر براى حاجت و خواسته‌اى آن را بخوانند، برآورده مى‌شود، براى دفع و راندن دشمنى بخوانند، دور مى‌گردد.اسم اعظم در آن است! جبرئيل از حضرت محمّد صلى‌الله‌عليه‌وآله خواست كه آن را به كسى نياموزد مگر آن كه فردى صالح و شايسته و مورد اعتماد باشد. تمام اسامى كه خدا به بركت آنها مردمان و آفريده‌هايش را خلق كرد، در اين دعاست .

محافظت در برابر ناملایمات دنیا

اگر کسی با محتوا و مضامین این دعا که سراسر آن ذکر اسامی مقدس پروردگار است آشنا باشد می بیند که در این دعا سراسر اسامی و نامهای مقدس خداوند است که انسان در آن خدا را به صاحب این اسامی قسم می دهد و در هر فراز از دعا خطاب به خدا می گوید من به تو پناه می برم ای کسی که پناه همه پناه جویان هستی در هر بند از دعا نیز پس از اسماء حسنی ذات باریتعالی عبارت (اجرنا من النار یا مجیر) تکرار می شود.
این اذکار و پناه جستن، به مثابه یک پاک کن قدرتمند است که می تواند کلیه آثار و آلودگی هایی که در طول عمر در قلب و روح آدمی نشسته است را از بین ببرد. اما اثر دیگری که برای این دعا ذکر شده شفای دردها و بیماریهاست چرا که پیامبر رحمت (صلی الله علیه و آله) فرمودند: برای اینکه بیماری ها و ناملایمات از شما دور شود مضامین دعای مجیر را مرتب تکرار کرده و بر زبان جاری کنید.

ادای دین و رفع غم و اندوه زندگی

افراد مقروض وقتی به برترین پناهگاه عالم که همه از او استمداد می طلبند، پناه می برند طبعاً خداوند نیز ابواب رحمت خود را به روی آنها می گشاید. نکته دیگر در فضایل این دعا، برطرف شدن غم و اندوه و کدورتها از وجود انسان است. کسی که این دعا را قرائت می کند صاحب این دعا را فردی عادی نمی داند و نمی بیند بلکه او معتقد است که این دعا نازل شده از آسمان و از مصدر فیض است.

بنابراین آن هنگام که انسان به این مصدرو منبع فیض در عالم تکیه می کند، در اصل بزرگترین تکیه گاه روحی خود در عالم وجود را یافته است و طبیعی است که با یاد و ذکر او تمام غمها، اندوه ها و کدورتها را فراموش می کند. آنچنان که قرآن کریم می فرماید: الا بذکر الله تطمئن القلوب.

امید به درگاه خداوند بخشنده مهربان

مهم‌ترین خواست خداوند این است؛ هنگامی که از همه جا نا امید و بریده ایم و جزء خداوند به هیچ چیز دیگری امید نداریم به درگاه خداوند دعا کنیم هنگامی که با خلوص نیت باشد به طور حتم مستجاب خواهد شد؛ حتی اگر گناهان به اندازه ریگ‌های بیابان، آب دریا و گیاهان باشد بخشیده می‌شود. دعای مجیر مهم‌ترین ابزاری است که خداوند تمام سختی‌ها، غم و اندوه و مشکلات را رفع میکند و ماندگارترین، ثابت‌ترین و سالمترین شرایط را برای کسی که آن را بخواند مهیا می‌کند. خداوند به حضرت موسی(ع) می‌فرماید: بندگانم هر گاه از همه جا ناامید شوند و فقط به خدا امید داشته باشند آنگاه تمام سختی هایشان توسط خداوند رفع می‌شود.
گفتن جمله ؛ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، خود گواه بزرگی برای این است که دعای مجیر بهترین ابزار و ماه رمضان بهترین ماه و روز‌های ۱۳ تا ۱۵ رمضان بهترین زمان برای از بین رفتن گناهان، سختی‌ها و اندوه است در حقیقت دعای مجیر برای رفع غم و اندوه، آمرزش گناهان، ادای قرض مقروضین بسیار توصیه شده و دارای فضلیت بسیار است.

دوره ای از معارف توحیدی

«مجیر» یک دوره از معارف توحیدی است که در قالب دعا مطرح می‌شود و در کل با نگاه توحیدی به مسئله معرفت‌شناسی و خداشناسی می‌پردازد. «دعای مجیر» دعایی است که در آن به صورت مداوم و مرتب درباره تنزیه خدا صحبت می‌کند و مومن با گفتن سبحانک به منزه بودن خداوند از عیب، نقص و هر چیز ناپسندی اشاره می‌کند. در این دعا مومن خداوند را با اسماء نیکو می‌خواند بنابراین از دیگر ویژگی های «دعای مجیر» به زبان آوردن اسماء حسنی است که خداوند دارد.
این دعا مصداق بارز خواستن و خواندن خدا با نام نیکو است به طوریکه در بند اول بلندمرتبه‌گی و رحمانیت پروردگار خوانده می‌شود و در بند دوم به رحیم بودن و صفت کریم بودن خالق یکتا اشاره می‌شود. بند سوم «دعای مجیر» به مالکیت خداوند و اینکه اختیاردار همه چیز است اشاره دارد و بر همین اساس هر یک از بند‌های این دعا یک ویژگی از خداوند را معرفی می‌کند. در بخشی از «دعای مجیر» مومن می‌گوید که از آتش درون‌مان به خدا پناه می‌بریم، زیرا خداوند مجیر یعنی پناه‌بخش است و از همین حیث این دعا، دعای پر فضیلتی است.

ایام البیض چیست؟ - اعمال این 3 شب

اَیامُ البیض (به معنای روز‌های سفید)، به روز‌های سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه قمری گفته می‌شود. در روایات بر روزه گرفتن در این ایام تأکید شده است. نزد شیعیان، ایام البیض رجب و در مرتبه بعد شعبان و رمضان، از اهمیتی ویژه برخوردار است.

اعتکاف رمضانیه(ایام البیض) از روز سیزدهم ماه مبارک رمضان آغاز شده و در روز پانزدهم پایان می یابد.اما برای این سه روز اعمال خاصی ذکر شده است که در زیر باختصار اشاره می گردد:

شب سیزدهم:

اول لیالی بیض است دارای چند عمل است:
اول: غسل
دوم: چهار رکعت نماز بخواند، در هر رکعت «یک بار» سوره «حمد» و «بیست و پنج بار» سوره «توحید».
سوم: دو رکعت نماز که در «اعمال شب سیزدهم» رجب و شعبان بیان شد؛ در هر رکعت پس از سوره «حمد» سوره‌های «یس» و «تَبارَک المُلک» و «توحید» را بخواند.

شب چهاردهم:

در شب چهاردهم [همان] نماز [شب سیزدهم] خوانده می‌شود به صورت چهار رکعت با دو سلام [در هر رکعت پس از سوره «حمد» سوره‌های «یس» و «تَبارَک المُلک» و «توحید»].

شب پانزدهم:

[شب پانزدهم] از شب‌های پربرکت است و در آن چند عمل مستحب است:
اوّل:غسل کردن.
دوّم:زیارت امام حسین(علیه‌السلام).
سوم: شش رکعت نماز که در هر رکعت پس از سوره «حمد» سوره‌های «یس» و «تَبارَک المُلک» و «توحید» خوانده شود.
چهارم: «صد رکعت» نماز بخواند، در هر رکعت پس از سوره «حمد» «ده مرتبه» سوره «توحید» خوانده شود.
شیخ مفید در کتاب «مقنعه» از حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) روایت کرده: که هرکه این عمل را بجا آورد، حق‌تعالی ده فرشته به سوی او می‌فرستد تا دشمنانش را از پری و آدمی از او دور کنند و هنگام مرگ او سی فرشته می‌فرستد که او را از عذاب دوزخ ایمن کنند.
پنجم: روایت شده: که از امام صادق(علیه‌السلام) پرسیدند: چه می‌فرمایی در حق کسی‌که در شب نیمه ماه رمضان کنار قبر امام حسین(علیه‌السلام) حاضر شود؟
حضرت فرمود: خوشا به حال کسی‌که در شب نیمه ماه رمضان پس از نماز عشا «ده رکعت» نماز کنار قبر آن حضرت بجا آورد، البته این نماز غیر از نافله شب می‌باشد و بخواند در هر رکعت پس از سوره «حمد» «ده مرتبه» «توحید» را و به خدای تعالی از آتش دوزخ پناه ببرد، خدا او را نجات یافته از آتش ثبت می‌کند و از دنیا نرود تا فرشتگانی را در خواب ببیند که او را به بهشت بشارت می‌دهند و نیز فرشتگانی که او را از آتش ایمن می‌کنند.

اعمال مشترکه ایام البیض رمضانیه:

از اعمال مشترک این ایام، قرائت دعای مجیر است که در روایت است، هر که دعای مجیر را در ایام البیض ماه رمضان بخواند، گناهانش آمرزیده می‌شود، هرچند به تعداد قطرات باران و برگ درختان و ریگ بیابان باشد.

حکم نامگذاری فرزند با نام مجیر

از حضرت آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی پرسیده شده است: آیا نام مجیر از القاب خداوند می باشد و اگر نام فرزندمان این باشد جایز است؟ نظر معظم له آن است که: در بعضی از روایات این نام برای خدا ذکر شده و نباید فرزندان را به نام خدا نامید.

شرح برخی فرازهای دعا توسط مرحوم آیت الله مجتهدی

مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی در ابتدای شرح دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان، ضمن توصیه به خواند دعای (مجیر) در روزهای 13، 14 و 15 ماه مبارک، در خصوص مضامین بلند عرفانی و امیزه‌‌های عمیق ادعیه اسلامی می‌گوید: دعا تنها برای دستیابی به ثواب نیست، بلکه اصل دعا خواندن برای رسیدن به کمال است.

* تناول غذاهای حلال در استجابت دعا تاثیرگذار است

این مجتهد فقید در شرح (اللَّهُمَّ طَهِّرْنِی فِیهِ مِنَ الدَّنَسِ وَالْاَقْذَارِ) می‌گوید: در این دعا از خدا می‌خواهیم ما را از کثافات پاک کند. منظور از (کثافات)، چرک گناه و معصیت است. انسان اگر اهل معصیت باشد، بوی بدی به خود می‌گیرد و اگر مومن باشد، خوش‌بو خواهد بود. (اویس قرن) هنگامی که به ملاقات پیامبر ‌(ص) امده بود، فضای خانه رسول‌الله ‌(ص) را معطر کرده بود و فردای ان روز که پیامبر(ص) به خانه خویش باز گشت، فرمود: (اِنِّی لَاَجِدُ نَفَسَ الرَّحْمَنِ مِنْ جَانِبِ الْیمَن)، یعنی پیامبر (ص) رایحه خوش اویس را استشمام کرده بود.
وی در ادامه با تاکید بر برطرف کردن بوی تعفن روح می‌افزاید: در حال حاضر زمانه به گونه‌ای است که طهارت واقعی نداریم و همه چیز شبهه‌ناک است. در طول سال انواع غذاهای حرام و شبهه‌ناک را خورده‌ایم و (ماه رمضان) فرصتی برای شست‌وشوی باطنی است. تناول غذاهای حلال در استجابت دعا تاثیرگذار است.

* راه‌های از بین بردن زنگار قلب

این عارف برجسته با اشاره به عبارت (الدَّنَسِ وَالْاَقْذَارِ) که (کثافات و پلیدی گناه) است، ادامه می‌دهد: گناه ادمی را کثیف می‌کند و دل را زنگار می‌گیرد. برای اینکه زنگار قلب را از بین ببریم باید سحرها قران بخوانیم. در روایت امده است که قلب انسان زنگ می‌زند، همان‌طوری که اهن زنگ می‌زند، پس قلبتان را با استغفار و قرایت قران جلا بدهید. همچنین کمک کردن و دستگیری از یتیمان هم زنگار دل را از بین می‌برد.

* رابطه رسیدن اجل با غم و اندوه

ایت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح عبارت (وَصَبِّرْنِی فِیهِ عَلَی کَایِنَاتِ الْاَقْدَارِ) می‌گوید: در این بخش از دعا از خدا می‌خواهیم که ما را در برابر قضا و قدر خویش راضی کند. بنابراین از خدا درخواست می‌کنیم که خدایا مرا بر تقدیر خودت صابر قرار بده! مراد از (کَایِنَاتِ الْاَقْدَارِ)، قضا و قدر حتمی الهی است. هر کس در لوح محفوظ قضا و قدری دارد که نمی‌داند صلاح او در ان امر است. این استاد اخلاق ضمن اشاره به بیتی با مضمون (دل بی‌غم در این عالم نباشد / اگر باشد بنی‌ادم نباشد) گفت: در این دنیا هر شخصی به میزان خود دارای غم و مشکل است. استادم (مرحوم شیخ علی‌اکبر برهان) می‌گفت: اگر یک روز گفتی که من غصه‌ای ندارم، بدان که اجلت نزدیک است! سید بن طاوس به فرزندش می‌گوید: پسرم خانه که می‌سازی، بگذار گوشه‌ای از ان خرابه باشد تا بدون غصه و دغدغه نمانی.

* خواندن نمازشب، ملاک دوستی/ ماهی برای تمرین تقوا

این مجتهد فقید در شرح (وَوَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقَی) می‌گوید: در این بخش از دعا از خدا می‌خواهیم که ما را موفق به تقوی کند. تقوا به معنی این هست که اگر کسی از اعمال ما با خبر شود، طوری زندگی کرده باشیم که ناراحت نشویم. ماه مبارک رمضان فرصتی برای تمرین تقوا است.
این مجتهد فقید در شرح عبارت (وَصُحْبَهِ الْاَبْرَارِ) گفت: در این بخش از دعا از خدا می‌خواهیم که خدایا ما را با خوبان و ابرار همنشین کند. باید به این نکته توجه داشت که با چه کسی همنشین می‌شویم چانچه در شعری داریم: (با بدان کم نشین که صحبت بد / گر چه پاکی تو را پلید کند). حتی طلاب در زمان قدیم توجه می‌کردند با طلبه‌ای که اهل نماز شب نیست، هم‌حجره نشوند.
مرحوم ایت‌الله مجتهدی تهرانی به فراز پایانی دعای روز سیزدهم ماه مبارک رمضان یعنی (بعَوْنِکَ یا قُرَّهَ عَینِ الْمَسَاکِین‌) اشاره می‌کند و می‌گوید: خدایا به کمک و یاری خودت این چهار دعای من را مستجاب کن، ای کسی که روشنی چشم فقرا هستی.

بیشتر بخوانید:

دعای جوشن کبیر با صدای فرهمند + متن و ترجمه / pdf

وقت خواندن دعای مجیر

مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی بر خواندن دعای «مُجیر» در روز‌های ۱۳، ۱۴ و ۱۵ ماه رمضان تأکید داشتند، زیرا هر کس این دعا را در وقتش بخواند، گناهانش آمرزیده می‌شود، هرچند به عدد دانه‏‌هاى باران، برگ‌هاى درختان و ریگ‌هاى بیابان باشد!

دعای مجیر با صدای فرهمند

دانلود

فیلم اصلی

دعای مجیر با صدای سماواتی

دانلود

فیلم اصلی

دانلود دعای مجیر با صدای سماواتی

متن دعای مجیر همراه ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگى است

سُبْحَانَکَ یَا اللَّهُ تَعَالَیْتَ یَا رَحْمَانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَحِیمُ تَعَالَیْتَ یَا کَرِیمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مَلِکُ تَعَالَیْتَ یَا مَالِکُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قُدُّوسُ تَعَالَیْتَ یَا سَلامُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُؤْمِنُ تَعَالَیْتَ یَا مُهَیْمِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَزِیزُ تَعَالَیْتَ یَا جَبَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُتَکَبِّرُ تَعَالَیْتَ یَا مُتَجَبِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.

منزّهى تو اى خدا، بلندمرتبه هستى اى بخشنده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى مهربان، بلندمرتبه هستی اى کریم، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى فرمانروا، بلندمرتبه هستى اى مالک، ما را از آتش پناه ده‌ای منزّهى تو اى ایمن بخش، بلندمرتبه هستى اى چیره بر هستى، مار از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى عزّت مند، بلندمرتبه هستى اى جبّار، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى بزرگ منش، بلندمرتبه هستى اى بزرگ منش، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، پناه دهنده، منزّهى تو اى برى از هر عیب، بلندمرتبه هستى اى سلام، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده.

سُبْحَانَکَ یَا خَالِقُ تَعَالَیْتَ یَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُصَوِّرُ تَعَالَیْتَ یَا مُقَدِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا هَادِی تَعَالَیْتَ یَا بَاقِی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَهَّابُ تَعَالَیْتَ یَا تَوَّابُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا فَتَّاحُ تَعَالَیْتَ یَا مُرْتَاحُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سَیِّدِی تَعَالَیْتَ یَا مَوْلایَ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَرِیبُ تَعَالَیْتَ یَا رَقِیبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُبْدِئُ تَعَالَیْتَ یَا مُعِیدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَمِیدُ تَعَالَیْتَ یَا مَجِیدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَدِیمُ.

منزّهى تو‌ای آفریننده، بلندمرتبه هستى اى آفرینشگر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى صورت آفرین، بلندمرتبه هستى اى تقدیر کننده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى راهنما، بلندمرتبه هستى اى ماندگار، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده منزّهى تو اى بخشایشگر، بلندمرتبه هستى اى بسیار توبه پذیر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى گشایشگر، بنلدمرتبه، هستى اى خستگیناپذیر، ما را از آتش پناه اى پناه دهنده، منزّهى تو اى سرورم، بلندمرتبه هستى اى مولایم، ما از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى نزدیک، بلندمرتبه هستى اى نگاهبان، ما را از آتش پناه ده اى پناه هنده، منزّهى تو اى پدید آورنده، بلندمرتبه هستى اى بازگرداننده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى ستوده، بلندمرتبه اى داراى عظمت، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى دیرینه.

تَعَالَیْتَ یَا عَظِیمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا غَفُورُ تَعَالَیْتَ یَا شَکُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا شَاهِدُ تَعَالَیْتَ یَا شَهِیدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَنَّانُ تَعَالَیْتَ یَا مَنَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا بَاعِثُ تَعَالَیْتَ یَا وَارِثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُحْیِی تَعَالَیْتَ یَا مُمِیتُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا شَفِیقُ تَعَالَیْتَ یَا رَفِیقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا أَنِیسُ تَعَالَیْتَ یَا مُونِسُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا جَلِیلُ تَعَالَیْتَ یَا جَمِیلُ.

بلند مرتبه هستى اى بزرگ، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى آمرزگار، بلندمرتبه هستى اى ستایش پذیر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى گواه، بلندمرتبه هستى اى حاضر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى مهربان، بلندمرتبه هستى اى منتّ گذار، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى برانگیزنده، بلندمرتبه هستى اى میراث بر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده منزّهى تو اى زندگی بخش، بلندمرتبه هستى اى میراننده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى مهربان، بلندمرتبه هستى اى همراه، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده منزّهى تو اى همدم، بلندمرتبه هستى اى مونس ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى بزرگ منزلت، بلندمرتبه هستى اى زیبا.

أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا خَبِیرُ تَعَالَیْتَ یَا بَصِیرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَفِیُّ تَعَالَیْتَ یَا مَلِیُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مَعْبُودُ تَعَالَیْتَ یَا مَوْجُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا غَفَّارُ تَعَالَیْتَ یَا قَهَّارُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مَذْکُورُ تَعَالَیْتَ یَا مَشْکُورُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا جَوَادُ تَعَالَیْتَ یَا مَعَاذُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا جَمَالُ تَعَالَیْتَ یَا جَلالُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سَابِقُ تَعَالَیْتَ یَا رَازِقُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا صَادِقُ تَعَالَیْتَ یَا فَالِقُ.

ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو‌ای آگاه، بلندمرتبه، هستى اى بینا، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى عطابخش، بلندمرتبه هستى اى امان ده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى معبود، بلندمرتبه هستى اى موجود، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده منزّهى تو اى بسیار آمرزنده، بلندمرتبه هستى اى ستوده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى یاد شده، بلندمرتبه هستى اى سپاس شده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى بخشنده، بلندمرتبه هستى اى پناهگاه، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى زیبا، بلندمرتبه هستى اى باشکوه، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى پیش از همه، بلندمرتبه هستى اى روزی دهنده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى راستگو، بلندمرتبه هستى اى شکافنده.

أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سَمِیعُ تَعَالَیْتَ یَا سَرِیعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَفِیعُ تَعَالَیْتَ یَا بَدِیعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا فَعَّالُ تَعَالَیْتَ یَا مُتَعَالُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَاضِی تَعَالَیْتَ یَا رَاضِی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَاهِرُ تَعَالَیْتَ یَا طَاهِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَالِمُ تَعَالَیْتَ یَا حَاکِمُ.

ما را از اى پناه دهنده، منزّهى تو اى شنوا، بلندمرتبه هستى اى سریع، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى بلندپایه، بلندمرتبه هستى اى نوآفرین، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى همواره در کار، بلندمرتبه هستى اى والاتر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى قضاوت کننده، بلندمرتبه هستى اى خشنود، مار از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى چیره، بلندمرتبه هستى اى پاک، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده منزّهى تو اى دانا، بلندمرتبه هستی اى حکمران.

أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا دَائِمُ تَعَالَیْتَ یَا قَائِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَاصِمُ تَعَالَیْتَ یَا قَاسِمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا غَنِیُّ تَعَالَیْتَ یَا مُغْنِی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَفِیُّ تَعَالَیْتَ یَا قَوِیُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا کَافِی تَعَالَیْتَ یَا شَافِی أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُقَدِّمُ تَعَالَیْتَ یَا مُؤَخِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا أَوَّلُ تَعَالَیْتَ یَا آخِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.

ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى پاینده، بلندمرتبه هستى اى پایدار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهى تو اى نگهدارنده، بلندمرتبه هستى اى پخش کننده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى بینیاز، بلندمرتبه هستى اى بی نیاز کننده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى باوفا، بلندمرتبه هستى اى توانا، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى کفایت کننده، بلندمرتبه هستى اى شفابخش، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى پیش انداز، بلندمرتبه هستى اى پس انداز، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى آغاز، بلندمرتبه هستى اى انجام ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده.

سُبْحَانَکَ یَا ظَاهِرُ تَعَالَیْتَ یَا بَاطِنُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَجَاءُ تَعَالَیْتَ یَا مُرْتَجَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا ذَا الْمَنِّ تَعَالَیْتَ یَا ذَا الطَّوْلِ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَیُّ تَعَالَیْتَ یَا قَیُّومُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَاحِدُ تَعَالَیْتَ یَا أَحَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سَیِّدُ تَعَالَیْتَ یَا صَمَدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَدِیرُ تَعَالَیْتَ یَا کَبِیرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَالِی تَعَالَیْتَ یَا مُتَعَالِی [عَالِی]

منزّهى تو اى آشکار، بلندمرتبه هستى اى نهان، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى امید، بلندمرتبه هستى اى امیدبخش، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى عطابخش، بلندمرتبه هستى اى هماره بخشایشگر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى زنده، بلندمرتبه هستى اى به خود پاینده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى یگانه، بلندمرتبه هستى اى یکتا، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى سرور، بلندمرتبه هستى اى مقصود همه ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى توانا، بلندمرتبه هستى اى بزرگ، ما از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى ولایت مدار، بلندمرتبه هستى اى بلند پایه

أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَلِیُّ تَعَالَیْتَ یَا أَعْلَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَلِیُّ تَعَالَیْتَ یَا مَوْلَى أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا ذَارِئُ تَعَالَیْتَ یَا بَارِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا خَافِضُ تَعَالَیْتَ یَا رَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُقْسِطُ تَعَالَیْتَ یَا جَامِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُعِزُّ تَعَالَیْتَ یَا مُذِلُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَافِظُ تَعَالَیْتَ یَا حَفِیظُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا قَادِرُ تَعَالَیْتَ یَا مُقْتَدِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَلِیمُ تَعَالَیْتَ یَا حَلِیمُ.

ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى والا، بلندمرتبه هستى اى والاتر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى سرپرست، بلندمرتبه هستى اى مولا، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى پدیدآور، بلندمرتبه هستى اى آفرینشگر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى فرودآور، بلندمرتبه هستى اى فرازبر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى دادگر، بلندمرتبه هستى اى گردآور، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى عزّت بخش، بلندمرتبه هستى اى خوارساز، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو‌ای نگاهبان، بلندمرتبه هستى این نگاهبان، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى توانا، بلندمرتبه هستى اى توانمند ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى دانا، بلندمرتبه هستى اى بردبار.

أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا حَکَمُ تَعَالَیْتَ یَا حَکِیمُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُعْطِی تَعَالَیْتَ یَا مَانِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا ضَارُّ تَعَالَیْتَ یَا نَافِعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُجِیبُ تَعَالَیْتَ یَا حَسِیبُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَادِلُ تَعَالَیْتَ یَا فَاصِلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا لَطِیفُ تَعَالَیْتَ یَا شَرِیفُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَبُّ تَعَالَیْتَ یَا حَقُّ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مَاجِدُ تَعَالَیْتَ یَا وَاحِدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا عَفُوُّ تَعَالَیْتَ یَا مُنْتَقِمُ.

ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى داور، بلندمرتبه هستى اى فرزانه، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى عطابخش، بلندمرتبه هستى اى بازدار، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى زیان رسان، بلندمرتبه هستى اى سودبخش، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى اجابت کننده، بلندمرتبه هستى اى حسابرس، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى دادگر، بلندمرتبه هستى اى جدایی انداز، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهى تو اى مهربان، بلندمرتبه هستى اى شریف، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى پروردگار، بلندمرتبه هستى اى حقیقت پایدار، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى پرشکوه، بلندمرتبه هستى اى گانه، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى درگذرنده، بلندمرتبه هستى اى انتقام گیرنده.

أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَاسِعُ تَعَالَیْتَ یَا مُوَسِّعُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَءُوفُ تَعَالَیْتَ یَا عَطُوفُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا فَرْدُ تَعَالَیْتَ یَا وِتْرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُقِیتُ تَعَالَیْتَ یَا مُحِیطُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا وَکِیلُ تَعَالَیْتَ یَا عَدْلُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُبِینُ تَعَالَیْتَ یَا مَتِینُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا بَرُّ تَعَالَیْتَ یَا وَدُودُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا رَشِیدُ تَعَالَیْتَ یَا مُرْشِدُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا نُورُ تَعَالَیْتَ یَا مُنَوِّرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا نَصِیرُ.

ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى بسیار عطابخش، بلندمرتبه هستى اى عطاگستر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى پرمهر، بلندمرتبه هستى اى نوازشگر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده منزّهى تو اى یگانه، بلندمرتبه هستى اى بی همتا، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى روزی بخش، بلندمرتبه هستى‌ای فراگیر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى وکیل، بلندمرتبه هستى اى عدالت محض، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده منزّهى تو اى آشکار، بلندمرتبه هستى اى استوار، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى نیکو، بلندمرتبه هستى‌ای مهروز، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزهى تو اى راهما، بلندمرتبه هستى اى راهبر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى روشنایى، بلندمرتبه هستى اى روشنی بخش، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى یارى رسان.

تَعَالَیْتَ یَا نَاصِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا صَبُورُ تَعَالَیْتَ یَا صَابِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُحْصِی تَعَالَیْتَ یَا مُنْشِئُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا سُبْحَانُ تَعَالَیْتَ یَا دَیَّانُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا مُغِیثُ تَعَالَیْتَ یَا غِیَاثُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا فَاطِرُ تَعَالَیْتَ یَا حَاضِرُ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ سُبْحَانَکَ یَا ذَا الْعِزِّ وَ الْجَمَالِ تَبَارَکْتَ یَا ذَا الْجَبَرُوتِ وَ الْجَلالِ سُبْحَانَکَ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ

بلندمرتبه هستى اى یاور، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى بردبار، بلندمرتبه هستى اى شکیبا، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى شمارشگر، بلندمرتبه هستى اى آفرینش گر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو‌ای پاک و منزّه، بلندمرتبه هستى اى جزادهنده، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى فریادرس، بلندمرتبه هستى اى پناه، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى آفریننده، بلندمرتبه هستى اى حاضر، ما را از آتش پناه ده اى پناه دهنده، منزّهى تو اى صاحب شکوه و زیبایى، بلندمرتبه هستى اى داراى جبروت و جلال، منزّهى تو، معبودى جز جز تو نیست منزّهى تو، همانا من از ستمکاران بودم، پس دعایش را اجابت کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و اینچنین اهل اهل ایمان را رهایى بخشیم، و درود خدا بر آقاى ما محمّد و خاندان او همه و سپاس خدا را پروردگار جهانیان و خدا ما را بس است و چه نیکو وکیلى است، و جنبش و نیرویى نیست، جز به عنایت خداى والاى بزرگ.

*التماس دعا*

پایگاه خبری تابناک جوان

ارسال نظرات

نظرات مخاطبان

انتشار یافته: ۳۰

در انتظار بررسی: ۰

فاطمه

۰۳:۲۰ - ۱۴۰۰/۰۳/۳۱

خدا خیرتون بده.عالی بود