قبولم کن ای امید قلب های شکسته

 

 

السلام علیک یا غریبَ الغُرَبا یا مُعینَ الضُعَفاء و الفقراءالسُّلطان یا ابَا الحسن
دلم را به ضریحت بسته ام و با چشمان ابری در پیشگاهت زیارت عشق می‌خوانم.
سفره‌ی دل گشوده ام به امید آنکه میهمان این سینه‌ی تنگ شوی‌ای امام رئوف.
بند بند دلم را به بال کبوتران حرمت بسته ام، قبولم کن‌ای امید قلب‌های شکسته.‌ای که تو شاه عالمی و من گدای آستانت!

 

---

 

جمال نورانی حرمت ونوای دلنواز نقاره هایت بوی شفای جسم و جان میدهد
کاش به آفتاب نگاهت دل دردمندم را شفای دهی و حلاوت سایه‌ی امن وجودت را به من بچشانی؛‌ای که تو سایه‌ای بر سر عالمیان

ای کعبه دل‌های شکسته،‌ای مهربانِ بی دریغ من یقین دارم دستان تو تنها سهم آهو نیست
بنواز مرا به مهربانی و جرعه نوش محبتت را سیراب کن که دلم میهمان میهمانسرای توست

 

 

 

 

 

امام رضای عاشقان؟.

شما که دور نیستید
نزدیکید
میدانم میشنوید
در قسمتی از قلب من همیشه مهر می‌وزد
همان جایی که شما دانه‌ی مهرتان را کاشتین
گاهی میگویم‌ای کاش میتوانستم همیشه خودم را بیاورم کنار ضریح شما...