کشف یک ویژگی اعجاب آور دیگر در قورباغه‌ها
قورباغه‌های درختی ماده آمریکایی با پر کردن ریه‌های خود از هوا می‌توانند صداهای مزاحم اطراف را کاهش دهند تا صدای درخواست جفت‌گیری از قورباغه‌های نر را تشخیص دهند.
تعدادی از سمعک‌های کنونی در بازار به این توانایی رسیده‌اند که صدای یک شخص را در میان صداهای مختلف محیط تقویت کنند و صدای پس زمینه را با استفاده از فناوری "حذف نویز" کنترل کنند. اکنون مشخص شده است که قورباغه‌های درختی ماده در آمریکا نیز قادر به انجام کاری مشابه هستند تا صدای درخواست جفت‌گیری نر‌ها را بشنوند.
در طول فصل جفت‌گیری ممکن است یک تالاب پر از گونه‌های مختلف قورباغه شود که همه آن‌ها خواهان جفت‌گیری هستند و یا درخواست خود را فریاد می‌زنند یا به صدای دیگر قورباغه‌های هم نوع خود گوش می‌دهند.
با وجود آن همه سر و صدا تشخیص صدای هم‌نوع دشوار می‌شود و اکنون مشخص شده است که قورباغه‌های درختی ماده برای توفیق در این امر، ریه‌های خود را از هوا پر می‌کنند تا صدای محیط را کنترل کنند و صدای نر‌های هم‌نوع خود را بشنوند؛ بنابراین بر اساس یک مطالعه جدید، قورباغه‌های درختی سبز آمریکایی ماده با نام علمی"Dryophytes cinereus" با باد کردن ریه‌های خود قادر به کنترل صدای محیط هستند.
این مطالعه به رهبری پروفسور "مارک بی" از دانشگاه "مینه‌سوتا" و پروفسور "نورمن لی" از کالج "سنت اولاف" انجام شد و گروهی از دانشمندان دریافتند وقتی ریه‌های این نوع قورباغه پر از هوا می‌شود، پرده‌های گوش آن کمی فشرده می‌شوند. این امر باعث می‌شود تا پرده‌های گوش آن‌ها در واکنش به اصوات در محدوده فرکانس مشخصی کمتر لرزش داشته باشد.
از طرفی صدای قورباغه‌های درختی آمریکایی نر خارج از این محدوده است، در حالی که صدای سایر گونه‌ها در این محدوده قرار می‌گیرد. در نتیجه، صدای قورباغه‌های درختی نر در حالی که صداهای سایر گونه‌ها تا حد زیادی فیلتر می‌شود، به وضوح توسط ماده‌ها شنیده می‌شود. سپس ماده‌ها می‌توانند از طریق شنیدن این صدا‌ها به سراغ قورباغه‌های نر بروند و جفت‌گیری را آغاز کنند.
اکنون با این مطالعه مشخص شده است که این قورباغه‌ها علاوه بر این می‌توانند حساسیت سیستم حذف و کنترل سر و صدای خود را با تغییر مقدار هوای نگه داشته شده در ریه‌ها، تنظیم کنند.
قورباغه‌های درختی یک گروه بزرگ از قورباغه‌ها را شامل می‌شوند که بیشتر طول زندگی خود را بر روی درختان می‌گذرانند، همچنین این قورباغه‌ها به عنوان موجوداتی که جابه‌جایی درختی دارند، شناخته می‌شوند. این گونه از قورباغه‌ها در اکثر نقاط جهان از جمله استان‌های شمالی ایران زیست می‌کنند.
این قورباغه در زبان‌های محلی در نقاط مختلف جهان نام‌های مختلفی دارد، مانند قورباغه درختی (tree frog) که نام انگلیسی آن است یا وَک/وَق که نام محلی فارسی آن است.
این دسته از قورباغه‌ها دارای بدنی به طول دو الی سه و نیم سانتی‌متر هستند و بسیار کوچک و زیبا هستند. آن‌ها به رنگ سبز یا قهوه‌ای مایل به سبز با خال‌های رنگی هستند که باعث شده استتار بسیار عالی در میان گیاهان داشته باشند. این دسته از قورباغه‌ها موقع باران از قلمرو و محل زندگی خود بیرون آمده و سردرگم می‌شوند. اکثر اوقات نیز در تابستان‌های داغ به دنبال سایه می‌گردند.
این مطالعه در مجله Current Biology منتشر شده است.
در طول فصل جفت‌گیری ممکن است یک تالاب پر از گونه‌های مختلف قورباغه شود که همه آن‌ها خواهان جفت‌گیری هستند و یا درخواست خود را فریاد می‌زنند یا به صدای دیگر قورباغه‌های هم نوع خود گوش می‌دهند.
با وجود آن همه سر و صدا تشخیص صدای هم‌نوع دشوار می‌شود و اکنون مشخص شده است که قورباغه‌های درختی ماده برای توفیق در این امر، ریه‌های خود را از هوا پر می‌کنند تا صدای محیط را کنترل کنند و صدای نر‌های هم‌نوع خود را بشنوند؛ بنابراین بر اساس یک مطالعه جدید، قورباغه‌های درختی سبز آمریکایی ماده با نام علمی"Dryophytes cinereus" با باد کردن ریه‌های خود قادر به کنترل صدای محیط هستند.
این مطالعه به رهبری پروفسور "مارک بی" از دانشگاه "مینه‌سوتا" و پروفسور "نورمن لی" از کالج "سنت اولاف" انجام شد و گروهی از دانشمندان دریافتند وقتی ریه‌های این نوع قورباغه پر از هوا می‌شود، پرده‌های گوش آن کمی فشرده می‌شوند. این امر باعث می‌شود تا پرده‌های گوش آن‌ها در واکنش به اصوات در محدوده فرکانس مشخصی کمتر لرزش داشته باشد.
از طرفی صدای قورباغه‌های درختی آمریکایی نر خارج از این محدوده است، در حالی که صدای سایر گونه‌ها در این محدوده قرار می‌گیرد. در نتیجه، صدای قورباغه‌های درختی نر در حالی که صداهای سایر گونه‌ها تا حد زیادی فیلتر می‌شود، به وضوح توسط ماده‌ها شنیده می‌شود. سپس ماده‌ها می‌توانند از طریق شنیدن این صدا‌ها به سراغ قورباغه‌های نر بروند و جفت‌گیری را آغاز کنند.
اکنون با این مطالعه مشخص شده است که این قورباغه‌ها علاوه بر این می‌توانند حساسیت سیستم حذف و کنترل سر و صدای خود را با تغییر مقدار هوای نگه داشته شده در ریه‌ها، تنظیم کنند.
قورباغه‌های درختی یک گروه بزرگ از قورباغه‌ها را شامل می‌شوند که بیشتر طول زندگی خود را بر روی درختان می‌گذرانند، همچنین این قورباغه‌ها به عنوان موجوداتی که جابه‌جایی درختی دارند، شناخته می‌شوند. این گونه از قورباغه‌ها در اکثر نقاط جهان از جمله استان‌های شمالی ایران زیست می‌کنند.
این قورباغه در زبان‌های محلی در نقاط مختلف جهان نام‌های مختلفی دارد، مانند قورباغه درختی (tree frog) که نام انگلیسی آن است یا وَک/وَق که نام محلی فارسی آن است.
این دسته از قورباغه‌ها دارای بدنی به طول دو الی سه و نیم سانتی‌متر هستند و بسیار کوچک و زیبا هستند. آن‌ها به رنگ سبز یا قهوه‌ای مایل به سبز با خال‌های رنگی هستند که باعث شده استتار بسیار عالی در میان گیاهان داشته باشند. این دسته از قورباغه‌ها موقع باران از قلمرو و محل زندگی خود بیرون آمده و سردرگم می‌شوند. اکثر اوقات نیز در تابستان‌های داغ به دنبال سایه می‌گردند.
این مطالعه در مجله Current Biology منتشر شده است.
منبع: ایسنا
ارسال نظرات
تازه ها