بختیار، آخرین نخست وزیر پهلوی اعتقاد داشت: «اگر ارتش که طبق قانون میبایست از دولت اطاعت میکرد تا اندازهای در اختیار من بود میتوانستم با سلاح قانونی که خود ضامن و نمایندهاش بودم با [امام]خمینی طرف شوم. این نیاز دو چندان حیاتی بود، چون من با آشوبگرانی طرف بودم که از بابت ابزار جنگی هم در مضیقه نبودند.»
آمریکایی هم به شدت از پیوستن ارتش به موج انقلاب نگران بودند. آنها میدانستند بدنه ارتش با انقلاب است. از سوی دیگر امام اعتقاد داشتند که ارتباط با ارتشیان ضروری است. از این جهت، شورای انقلاب مسئول برقراری این ارتباط شد.
این مسئله که بدنه ارتش دیگر حاضر به خدمت در رژیم شاهنشاهی نبود مسلم است. هر روز بسیاری از سربازان بنا به پیام امام از پادگانها فرار میکردند و با استقبال مردم به جریان انقلاب میپیوستند و بسیاری از سران ارتش هم از ترس جان خود ایران را ترک میکردند.
ترس آمریکا و بختیار از وضعیت ارتش بیمورد نبود چرا که در نهایت پیوستن ارتش به انقلاب ضربه نهایی را به رژیم پهلوی وارد کرد.