معمای سلیمانی

در سالگرد شهادت قهرمان، نالیدن و عکس و فیلم منتشر کردن، ممکن است برخی را تسلی دهد، ولی از آنجا که خشم افراد را کنترل می‌کند، خیال حریف را آسوده‌تر نماید، اما بقول امیرالمومنین ع حتما خواست سردار چیز دیگری است:

تَزُولُ الْجِبالُ وَلا تَزُلْ. عَضَّ عَلى ناجِذِکَ. اَعِرِ اللّهَ جُمْجُمَتَکَ.
اگر کوه‌ها از جاى بجنبد تو استوار باش. دندان بر دندان بفشار. جمجمه‌ات را به خدا بسپار.
تِدْ فِى الاَْرْضِ قَدَمَکَ. اِرْمِ بِبَصَرِکَ اَقْصَى الْقَوْمِ. وَغُضَّ بَصَرَکَ.
قدمهایت را بر زمین میخکوب کن. دیده به آخر لشگر دشمن بینداز. به وقت حمله چشم فروگیر.

معما و مساله ما تا زمان احیای غرور ملی‌مان که در هیاهوی مجالس ترحیم و بیانیه‌های نکوداشت سیاسی کاران برای سلیمانی عزیز گم شده، انتقام سخت است.

با این که نسل ما شک نداشت که سردار شهید می‌شود، حتی به لحاظ تمدنی هم اهمیت داشت شقاوت این ذبح عظیم زمانه به گردن کدامیک از جرثومه‌های فساد می‌افتد؟
از نفاق داخلی تا اسرائیل همیشه بازنده و ارتجاع عرب و داعش و سایر تکفیری‌ها تا طالبان و سایر زخم خوردگان و بالاخره حساب را چه کسی متقبل تسویه شود.

صادقانه باید گفت: آمریکا دور از ذهن ‌ترین گزینه بود.

تاریخ نشان می‌دهد، آمریکا کشور شجاعی در رویارویی‌های بزرگ نیست. امنیت و پیشرفت این کشور به ویژه بعد از جنگ جهانی دوم حاصل دور بودن از سایر کشور‌ها و استقرار یک نسل ماجراجو و سوداگر در یک قاره اشغال شده است.

اشغال عراق و افغانستان و هایتی، سومالی، پاناما و قیومیت کره جنوبی و ژاپن به واسطه‌ی بزرگترین جرم شناخته شده برای بشریت (یعنی تنها بمباران اتمی انسان‌ها در تاریخ) تنها موفقیت‌های نظامی آمریکاست، زیرا آمریکا با هیچ کشوری که بتواند با او پنجه در پنجه شود، روبرو نشده است.

در عوض مهمترین روش هژمونی آمریکا سیطره فرهنگی است. آمریکا برای همه کشور‌ها نیروی متخصص تربیت می‌کند و علوم غیر راهبردی را با فاصله‌ای قابل توجه به دیگران می‌آموزد و در عوض دانشگاه‌های کشور‌ها را به مبلغین قدرت خود تبدیل می‌کند.

افرادی که مجبورند بخاطر استفاده از گردش علمی در هژمونی او و حذف نشدن، حرف‌های او را تکرار کنند.

جماعتی که چنان کر و کور می‌شوند که در بدیهیات هم با آمریکا همراه هستند. شاید شما هم دیده باشید افرادی که وسط همین تهران و نه در زباله‌دانی اپوزیسیون - که کارمند هستند و مجبورند- جنایت واضح تروریست ترامپ را که در شبانگاه در یک کشور ثالث فرمانده ارشد نظامی یک کشور دیگر را ترور می‌کند را هم مشروع می‌دانند.

این‌ها منبع اطمینان آمریکا درباره‌ی تفوق و تحمیر ملت‌ها و ادامه حاکمیت بی قید و شرط او بر منابع قدرت در دنیا هستند و الا حتی اقتصاد دان‌ها هم می‌دانند که وضع آمریکا حتی برای تحریم کردن نیز چقدر شکننده است.

شاید برای برخی دستگیری و مرگ ترامپ، ترجمه انتقام سخت باشد، اما به نظر می‌رسد تا تفکر آمریکایی و افرادی که مبلغ فرهنگ هژمونی تاریک دجال گونه آمریکا در میان کشور‌ها وجود دارند، با حذف و تغییر افراد مشکل حل نخواهد شد.

باید بازگشت و در درون مرز‌ها به دنبال انتقام سخت سردار با مبارزه‌ی سخت با تفکری واداده‌ای کرد که خارج از رویارویی‌های سیاسی، در حال فروپاشی و فروپاشاندن مغز‌ها در مقابل ضحاک است.

بدون مقاومت و پیروزی در مقابل پیاده نظام مزدور به ویژه در عرصه فرهنگ و آموزش کشور که قرارگاه خیانت و سربازگیری برای امپریالیسم است، انتقام سخت را فراموش کنید.