تلاش برای جلوگیری از تشییع پیکر شهید!

شهيد کامران نجات‌اللهی در در سال ۱۳۳۳ در شهرستان بيجار از توابع استان کردستان متولد شد؛ پس از اتمام مقطع دبيرستان در رشته راه و ساختمان دانشگاه علم و صنعت به تحصيل پرداخت. سپس به دانشگاه اميرکبير راه يافت و پس از اخذ دانشنامه کارشناسی ارشد به دوره دکتری وارد شد. 
او همزمان با اوج مبارزات مردم ایران علیه رژیم شاهنشاهی، به مبارزه با طاغوتيان پرداخت که از جمله مي‌توان به امضا بيانيه دانشگاهيان به مناسبت ۱۷ شهريور و صدور بيانيه و منشور دفاع از حقوق زندانيان اشاره کرد.
در تهاجم روز ۵ دی حکومت طاغوت، استاد کامران نجات الهی که از استادان جوان دانشگاه پلي تکنيک تهران بود در ۲۴ سالگی به شهادت رسيد. در مراسم تشييع پيکر اين شهيد ده‌ها هزار نفر که در پيشاپيش آنها، آيت‌الله سيد محمود طالقانی حرکت می‌کرد، حضور داشتند.

تلاش رژیم پهلوی برای جلوگیری از تشییع پیکر شهید

روز ۵ دیماه ۱۳۵۷، در پی حمله عمال رژیم پهلوی به اعتصاب اساتید دانشگاه در محل دبیرخانه وزارت علوم، دکتر کامران نجات‌اللهی به شهادت رسید. روز بعد مراسم تشییع پیکر این شهید با حضور مردم برگزار شد.

حسن‌ غفوری‌فرد در بخشی از کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است می‌گوید: در مراسم تشییع جنازه شهید نجات‌اللهی، یک راهپیمایی بسیار عظیمی برگزار شد که از راهپیمایی‌های به یاد ماندنی آن دوران است. بعد از تیر خوردن نجات‌اللهی، ابتدا ایشان را به بیمارستان آبان که نزدیک ساختمان وزارت علوم بود، ‌بردند. وی در همان‌جا به شهادت رسید. بعد از آن برای رد گم کردن، جنازه ایشان را شبانه به بیمارستان امام خمینی‌ بردند. چون رژیم به شدت نگران جنازه‌ی ایشان بود، تمام اقدامات را برای جلوگیری از تشییع انجام داد. انتقال جنازه به بیمارستان امام خمینی که از مرکز شهر دور بود، یکی از این اقدامات بود. در بیمارستان هم برای اینکه جنازه شناخته نشود، جسد را به یکی از کلاس‌های بیمارستان برده و زیر صندلی مخفی کرده بودند، ولی افرادی آن را شناخته بودند.

فردای آن روز جمعیت بسیار عظیمی در اطراف بیمارستان امام خمینی تجمع کرد. رژیم مصمم بود اجازه تشییع جنازه را ندهد ولی مردم به تشییع جنازه و راهپیمایی مصمم بودند. نزدیکی‌های ظهر مراسم تشییع شروع شد. تمام مسیر بین بیمارستان امام خمینی تا میدان انقلاب مملو از جمعیتی بود که شعار می‌دادند. آن هم شعارهایی که مستقیماً علیه شاه بود. وقتی جنازه به جلوی میدان انقلاب رسید، رژیم فهمید که نمی‌تواند جمعیت را کنترل کند و امکان گرفتن جنازه از جمعیت وجود ندارد، به همین خاطر تیراندازی شروع شد و تعدادی هم، همان‌جا شهید شدند. بالاخره جنازه را به بهشت زهرا بردند و در آنجا دفن کردند.
منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی