شام ایرانی به صرف دشنام وارداتی

کاری به کپی کاری برنامه ای که جهت فرهنگ سازی ارائه میشد و باید از دل فرهنگ و اجتماع یک جامعه بیرون بیاید ندارم که چه بسا اگر یک کپی کاری هم درست و حسابی باشد جای قدردانی هم دارد، روی صحبتم به تزریق بی فرهنگی از طریق برنامه ایست که قرار از است فرهنگ سازی کند.

بیان این نکات برای دفاع از ایرانی است که اگر فقط و فقط با یک المان بخواهد معرفی شود و همان دست مایه افتخارش باشد فرهنگ و تمدنش است.ایرانی که فرهنگ ادب و و احترام و ادبش آوازه همه جهانگردان و مورخان بوده و هست، اگر بگذارند.در اینجا نکاتی بیان میشود که اگر معیار و ملاک  برای ساخت این قبیل برنامه ها بود نتیجه بهتر از اینی که هست حاصل میشد.

● با ادب باش که سرمایه خوبان ادب است

ایرانیان بسیار مهمان‌نواز و مؤدب هستند، وقتی از کنار یک خانواده ایرانی که مشغول صرف نهار بودند می‌گذشتم، با مهمان‌نوازی خاص ایرانیان از من خواستند با آن‌ها هم سفره شوم، ولی من توضیح دادم که باید سریع‌تر به بازدید ادامه دهم. ای کاش مردم دنیای غرب هم می‌توانستند از چنین برخوردی استقبال کنند.»(مریت هاکس،کتاب ایران افسانه واقعیت)

اگر دست اندرکاران این برنامه فقط همین یک پاراگراف سرلوحه تولید اثر خود کرده بودند ،قطعا تصمیمات شایسته تری در انتخاب شرکت کنندگان اتخاد میکردند، چرا که اولین نکته که  درباره آداب مهمان داری ایرانیان ،چه از نظر جهانگردان خارجی و چه از نظر مورخان داخلی مودب بودن و مهمان نوازی ایرانیان است.
آنچه درباره سفره داری ایرانی ها و مهمان داری های آنان نوشته اند و دیده ایم به عنوان یک ایرانی قطعا با آنچه به همت دست اندر کاران شام ایرانی به در قالب بسته ای فرهنگی و اجتماعی به خورد مردم داده شد،تفاوت های اساسی دارد.

آنچه در خلال قسمتهای اخیر این  برنامه که هدفش ترویج فرهنگ سفره داری ایرانی است شاهد بودیم پرخاش گری های مکرر، طرز برخورد های اشتباه حرفهای کنایه آمیز، تمسخر و نهایتا در کمال ناباوری مشاجره و دعوای شرکت کنندگان این مسابقه را بود که بسیار به دور از فرهنگ ایرانی است.
چه بسا حتی نمونه های غیر وطنی این دست مسابقه ها بهتر آبرو داری برای فرهنگ ایران و ایرانی کرده اند .

●وطن یعنی هویت،اصل، ریشه/سرآغاز  و سرانجام همیشه

انتخاب اسم شام ایرانی برای این مجموعه قطعا دو هدف اساسی داشته است، بخش اول " شام" که یک وعده غذایی اساسی در خانواده محسوب میشود و زمانی برای دورهم جمع شدن خانواده و دوستان در کنار هم بوده که آداب و اصول داشته که در نکته اول اشاره به ناکامی های این بخش در این مجموعه مسابقه کردیم .

و اما بخش دوم این اسم "ایرانی" است و تاکید بر اصالت ایرانی بودن است و قطعا یکی از اهداف سازندگان این مسابقه تاکید بر آداب و رسومی است که ما را نسبت به ملل های دیگر متفاوت میکند و شناختی به بیننده القا میکند که این نشان از ایرانی بودن این افراد است. اما متاسفانه باید گفت در هدف دوم هم کمیت این مسابقه لنگ میزد،چرا که جز اسم غذای ایرانی اثری از المان های اصالت ایرانی به چشم نمیخورد، و بیشتر نمایشی از از تجمل گرایی و به رخ کشیدن ثروت به چشم می خورد، و این مسئله از دکور خانه ها ، ظروف سرو غذا و حتی لباس و نحوه ارایش میزبان ها و مهمان ها تا ادا اصول و عشوه های فرنگی و حتی نحوه تلفظ و ادا کردن کلمات کاملا نمایان بود و هیچ کدام ربطی به اصالت یک ایرانی نداشت که هیچ بلکه در پی ترویج تجمل گرایی و صدمه وارد کردن به فرهنگ و اداب ورسوم های ایرانی بود. 

این موضوع خاطره ای را برایم  زنده کرد که دوستی که برای تحصیل به کشور خارجی رفته بود میگفت : برای یک فستیوال غذا چقدر تلاش کرده بود ظرف و ظروفی ایرانی در دیار غربت گیر بیاورد که نمادی از فرهنگ ایرانی باشد ، حیف و صد حیف که هنرمندانی که از دل همین مردم چهره شده اند و همیشه به گفته خودشان مدیون مردمند به گونه ای رفتار میکنند که اگر کسی آنان را نشناسند و بخواهد از روی ظاهر  و یا المان های محیطی این برنامه ملیت آن ها را تشخیص دهد قطعا نشان از ایرانی بود حس نمیکند که هیچ ، بلکه اگر توهین به اقوام ایرانی و پشت کردن به فرهنگ خودی را هم براش زیر نویس شود که اصلا لحظه به ایرانی بودندشان مشکوک هم نمیشود. (پس از کجاست عرق ملی که از آن دم میزنید)
حال اگر به صورت تصادفی هم  ذره نمادین هم این موضوع رعایت میشد دیگر نیازی به خواندن شعر "ای ایران" و شعار دادن اغراق آمیز در آخر این نمایش نبود چرا که رنگ رخسار خبر میدهد از سر درون.

● به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست

روی صحبت نکته پایانی ما را به تمام دست اندر کارانی که این مجموعه است ، چه آنانی که به این اثر فاخر مجوز داده اند چه آقای کارگردان و یا آن تهیه کننده عزیزی که به خیالش دارد در جهت فرهنگ سازی گام برمیدارد،که همچین خوراک فرهنگی مسمومی در این اوضاع نا بسامان فکری و روحی برای جامعه عرضه داشتند .

دمتان گرم و خداقوت ولی از این به بعد انرژی های منفی، حسادت ها ، مشاجره ها،توهین ها، خاله زنک بازی ها و غیره و غیره را سانسورکنید، انقدری حالمان بد هست که  احتیاجی به حال بد دیگران نداشته باشیم و بقدر کافی دشمنان در خط مقدم در حال سیاه نمایی چهره زن ایرانی ،فرهنگ ایرانی، تمدن ایرانیان هستند که دیگر نیاز به خودی ها نباشد،سلبریتی ها عزیز که فراموش کرده اند الگو جامعه هستن شما بهشان یادآور شوید ، خواهشا باور مردم را بیش از این خراب نکنند.

نرگس دهنادی

خبرگزاری تابناک جوان