ماجرای عکس معلمی که در فضای مجازی پیچید

با مجازی شدن کلاس‌های درس و مدرسه دانش آموزان این روز‌ها فضای متفاوتی را نسبت به قبل تجربه می‌کنند و حسابی گوشی به دست شدند. اما با گذشت نزدیک به ۹ ماه از شیوع ویروس کرونا هنوز دانش آموزان زیادی هستند که از شرکت در کلاس‌های مجازی به دلایل مختلف محروم هستند. خانم «فرحناز عاقل» معلم با سابقه آموزش و پرورش منطقه ۱۴ تهران است که وقتی دید یکی از دانش آموزانش نمی‌تواند در کلاس‌های مجازی شرکت کند، برایش به طور اختصاصی در پارک نزدیک مدرسه کلاس برگزار کرد تا از فضای درس و مدرسه محروم نشود. عکس این معلم مهربان با سابقه در شبکه‌های اجتماعی واکنش‌های مثبت زیادی را به همراه داشت و کاربران زیادی محبت خودشان را به این معلم دلسوز ابراز کردند. به همین بهانه خانم عاقل را که این روز‌ها تمام وقت درگیر کلاس‌های مجازی ست پیدا کردیم و با او درباره این عکس و معلمی در روز‌های کرونا پرسیدیم.

 

دانش آموزم موبایل نداشت

عکس یک معلم و دانش آموز ماسک زده در پارک که جلوی دستشان چندین کتاب درسی بود با جمله «معلمی که برای دانش آموزش کلاس اختصاصی برگزار کرد» کافی بود معلم ساکت و مهربان مدرسه شهید هاشمی‌نژاد تهران را بر سر زبان‌ها بیاندازد. خانم عاقل که حالا امسال سی‌امین سال تدریسش را می‌گذراند ماجرای این عکس و کلاس دوتایی را اینطور تعریف می‌کند: «در پایه دوم سال گذشته دانش آموزی به نام فاطمه داشتم که از اتباع افغانستانی بود و دو سه سال بود که به ایران آمده بودند. مادرش اصلا سواد نداشت، پدرش هم کم سواد بود و برای همین نمی‌توانستند به درس‌های دخترشان کمک کنند. پیش از کرونا هم من با این دانش آموز و دو سه تا از بچه‌ها که ضعیف بودند در زنگ‌های تفریح یا بعد از مدرسه کار می‌کردم و کم‌کم داشتند خودشان را به سطح کلاس می‌رساندند. بعد از شروع کرونا همه ۳۳ دانش‌آموزی که داشتم تلفن همراه هوشمند داشتند به جز مادر فاطمه که متاسفانه نداشت و عملا در کلاس مجازی حضور نداشت و حسابی از درس جا ماند. اما من با مادر فاطمه تماس گرفتم و گفتم نگران نباش من همینطور که با بچه‌ها مجازی کلاس دارم برای فاطمه هم جداگانه کلاس برگزار می‌کنم و درس‌ها را به او آموزش می‌دهم.»

رهگذران پارک با تعجب نگاهمان می‌کردند

کلاس فاطمه و خانم عاقل ابتدا توی مدرسه با حضور مادر و برادر‌های فاطمه برگزاری می‌شود، اما شیطنت برادر‌ها کلاس را به پارک می‌برد: «فاطمه دو تا برادر کوچکتر از خودش هم داشت که در کلاس بند نمی‌شدند و شیطنت می‌کردند و اجازه نمی‌دادند که فاطمه حواسش جمع باشد. برای همین تصمیم گرفتیم کلاسمان را در پارک نزدیک مدرسه برگزار کنیم. اینطوری مادر فاطمه پسر‌ها را با وسیله‌های بازی پارک سرگرم می‌کرد و من هم درس‌های عقب افتاده فاطمه را به کلاس برسانم. در طول تابستان هم این آموزش ادامه داشت تا اینکه رهگذرانی که رد می‌شدند خیلی با تعجب ما دوتا را نگاه می‌کردند. تا اینکه یک نفر که از آنجا رد می‌شد عکس مرا انداخت و در فضای مجازی گذاشت. اینطوری شد که این عکس پخش شد. هدف من نبود که این اتفاق بیفتد، ولی تلنگر بسیار خوبی برای خودم هم شد. بعد از این عکس‌ها خیلی‌ها محبتشان را به من نشان دادند.»

تدریس مجازی از حقیقی سخت‌تر است

خانم عاقل می‌گوید که شرایط کرونا خیلی چیز‌ها را عوض کرده‌است. برخی درس‌خوان‌تر شده‌اند برخی هم برعکس، اما این تصور که درس دادن مجازی برای معلم‌ها آسان‌تر است، چون لازم نیست به مدرسه بروند اشتباه است: «شرایط درس خواندن در دوران کرونا هم جالب است. برخی برعکس گذشته رغبت بیشتری به درس خواندن دارند و بیشتر می‌خوانند. برخی هم رغبت‌شان را از دست داده‌اند. اما تدریس که واقعا سخت شده‌است، پیش از این ما یک ساعت مشخصی به مدرسه می‌رفتیم و یک ساعت مشخصی هم از مدرسه می‌آمدیم. البته من بسیاری اوقات بعد از مدرسه با دانش آموزان ضعیف کار می‌کردم، ولی وقتی به خانه می‌آمدم به کار‌های دیگر می‌رسیدم و زمان برای استراحت داشتم. متاسفانه الان این ساعت کاملا بهم ریخته‌است. درست است کلاس‌های مجازی را راس ساعت مشخصی برگزار می‌کنیم، اما در کل زمان بیشتری با تلفن کار می‌کنیم از نظر روحی، جسمی و حتی چشمی واقعا معلم‌ها خسته‌تر می‌شوند. چون باید مدام دنبال بچه‌ها باشند. فیلم و صدای ارسالی بچه‌ها را باید دانه دانه دانلود کنند و گوش بدهند و ببینند. گاهی هم پیش می‌آید بچه‌ها درس را به صورت مجازی خوب یاد نگرفته‌اند و خانواده‌شان با من تماس می‌گیرد و من دوباره برایشان توضیح می‌دهم. بعد از تمام شدن ساعت کلاس مجازی مجدد باید پای گوشی بنشینم و چیز‌هایی که بچه‌ها فرستاده‌اند بابت چیز‌های مختلفی مثل روخوانی قرآن و کتاب درسی و جواب دادن به برخی پرسش‌های کتاب درسی علوم را گوش کنم و تکالیفی که می‌فرستند را چک کنم و نمونه سوال بفرستم. برای همین گاهی اوقات این کار تا ساعت ۲ بعد از نیمه شب هم زمان می‌برد. چون بچه‌ها باید بدانند که معلم‌شان همه‌جوره حواسش به درس خواندنشان هست.»