دومین دستنویس کهن «کلیله و دمنه» از ترکیه به ایران آمد

«کلیله و دمنه» از جنبه‌های مختلف در تاریخ تمدن هند، ایران و جوامع اسلامی اهمیت داشته است. این کتاب به خوبی نگرش به انسان و اجتماع را در جامعه سنتی (پیش از عصر بیداری) منعکس می‌کند.

کلیله و دمنه به علت امتزاج با فرهنگ‌های مختلف شرقی از لایه‌های متعدد برخوردار است؛ به طوری که حداقل نقش سه تمدن بزرگ شرق شامل هند، ایران و عرب در آن قابل مشاهده و بررسی است.

بیشتر داستان‌های کلیله و دمنه تمثیلی و به زبان حیوانات است. برخی از کارشناسان بر این باورند که یکی از دلایل اصلی استفاده نویسنده در بیان حکایت‌ها در قالب فابل، محتوای سیاسی آن‌ها است. از دیگر سو، برخی بر تأثیر آن بر بُعد تربیتی آن تأکید دارند. به هر روی، کلیله و دمنه در طول تاریخ به جهات مختلف مورد توجه مؤلفان و پژوهشگران بوده است؛ از ترجمه‌های مختلفی که از این اثر صورت گرفت تا تأثیرگذاری بر آثار پس از خود و پژوهش در وجوه مختلف این اثر ارزشمند.

جواد بشری، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، در تازه‌ترین اثر خود با نام «ترجمه کلیله و دمنه» به ارائه یکی از قدیمی‌ترین نسخه‌های موجود از اثر ارزشمند نصرالله منشی پرداخته است. او در این‌باره می‌نویسد: کلیله و دمنه بهرامشاهی، اثر نصرالله منشی، از نخستین نمونه‌های موفق نثر دیوانی و منشیانه فارسی و یکی از تأثیرگذارترین آن‌ها شناخته می‌شود. این کتاب در طول قرون بار‌ها استنساخ شده و اکنون دستنویس‌های کهن بسیاری از آن وجود دارد.