والدین چگونه هیجانات منفی کودک خود را مدیریت کنند؟

در زندگی روزمره خود بار‌ها با این موضوع روبه رو شده‌اید که در مواقع شادی فارغ از درست یا غلط بودن واکنشتان به راحتی عمل می‌کنید. اما در مواقعی که قرار است به هیجانات منفی مانند خشم یا غم واکنش نشان دهید، دیگر آن راحتی را برای عمل کردن ندارید. به طور مثال بیشتر بزرگسالان برای حضور در مجالس ختم و همدلی با فرد غم‌دیده به سختی عمل می‌کنند. در طول زندگی ما یاد گرفته‌ایم برای مواجه با این دست هیجانات از سرکوب و نادیده گرفتن استفاده کنیم. به عبارتی هنگامی که احساسات‌مان خوب نیستند، و انرژی موجود در بدن ما ناراحت کننده است، معمولاً هرکاری می‌کنیم تا حواس خودمان را از آن هیجانات ناخوشایند دور کنیم. برخی از ما حتی ممکن است به رفتار‌های اعتیادآوری نظیر پرخوری، مصرف دارو‌های قانونی یا غیرقانونی، اعتیاد به کار، گذراندن ساعت‌ها زمان در اینترنت، درگیری با قمار، و یا هر فعالیت اعتیادآور دیگری روی بیاوریم. درگیری در این فعالیت‌ها باعث می‌شود تا ناراحتی را از بین ببریم یا آن ناراحتی را با «احساس خوب» جایگزین کنیم.

حقیقت این است که برای همه‌ی ما سخت است که ببینیم فرزندانمان عصبانی، غمگین، مضطرب و تحت استرس هستند. گرایش طبیعی ما این است که بخواهیم موانع را رفع کنیم و اوضاع را سر و سامان بدهیم و کاری کنیم که آن‌ها خوشحال و بانشاط باشند، اما این رویه به آن‌ها نمی‌آموزد که چطور احساسات ناراحت کننده‌ی شان را مدیریت کنند.

چهار توصیه‌ی کاربردی برای افزایش تحمل نسبت به هیجان‌های «ناخوشایند» فرزندان:

۱. به یاد داشته باشید که شما والد کودک خود هستید. پس مانند مشاورین با او صحبت نکنید. کودک در آن لحظه با هیجانش به سمت شما آمده است. پس منطقش درآن لحظه خاموش است و به دنبال راهکار نیست. تنها چیزی که نیاز دارد این است که والدش حس او را بفهمد. پس فقط آنچه می‌بینید و می‌شنوید را منعکس کنید: به نظر می‌آید خیلی ناراحت هستی یا منم وقتی مثل تو این اتفاق برام می‌افتاد حالم خیلی بد بود.

۲. اگر در آن لحظه هیچ جمله‌ای به ذهنتان نمی‌رسد با زبان بدنتان با او صحبت کنید. اگر اجازه داد او را در آغوش بگیرید و یا با تکان‌های سر او را تایید کنید.