هوای خانه را با نخل راپیس به صورت طبیعی تصفیه کنید

نخل رافیس یکی از گیاهان تصفیه کننده هوای منزل است و قابلیت آن را دارد که مواد سمی موجود در هوا را تصفیه کند. این گیاه بسیار مقاوم و نگهداری آن بسیار آسان است و در هر هوای خشک و مرطوبی رشد می‌کند و در برابر آفات مقاومت زیادی دارد، این نخل به تدریج در ایران یافت می‌شود و به دلیل برگ‌های براق و ضخیمی که دارد به نور بیشتری برای رشد احتیاج دارد.

شرایط نگهداری از نخل راپیس

آبیاری: برای جلوگیری از پوسیدگی ریشه، بهتر است آبیاری گیاه زمانی انجام شود که سطح خاک گلدان تا عمق حدود ۳-۲ سانتی متری خشک شده باشد و سپس گیاه را آبیاری کرد. کمبود آبیاری موجب خشکیدگی نوک و حاشیه برگ‌ها و افتادگی برگ‌ها می‌شود، اما زیاده روی در آبیاری موجب پوسیدگی ریشه‌ها خواهد شد که در نتیجه آن بر روی برگ‌ها نواحی قرمز قهوه‌ای ایجاد می‌شود و برگ‌ها به تدریج زرد رنگ و ساقه‌ها از ناحیه اتصال به خاک خم می‌شوند و در نهایت گیاه از بین می‌رود.

نور: نخل راپیس مکان‌های نیمه سایه را دوست دارد یعنی مکان‌هایی که طی روز حدود ۵-۴ ساعت نور مستقیم آفتاب داشته باشند، اما در عصر هنگام از سایه برخوردار باشند. اگر میزان نور زیاد باشد برگ‌ها سبز زرد رنگ خواهند شد. مکان‌هایی که بیش از اندازه سایه هستند نیز موجب عدم استحکام برگسار و کم رنگ شدن رنگ آن‌ها می‌شود.

دما: نخل‌های راپیس حداقل دمایی که می‌توانند تحمل کنند حدود ۵- درجه سانتی گراد است، از نظر گرما نیز گیاه نسبتا مقاومی است و می‌تواند گرمای هوا را تا حدود ۳۷ درجه سانتی گراد به خوبی تحمل کند البته زمانی که هوا تا به این حد گرم است بهتر است که مکان نگهداری آن به دور از تابش نور مستقیم آفتاب بخصوص از ظهر به بعد باشد، بهترین دما برای رشد این گیاهان ۲۶-۱۵ درجه سانتی گراد است.

خاک: نخل راپیس به خاکی سبک با زهکش خوب، به همراه مقداری مواد ارگانیک همانند خاک برگ و همچنین کمی اسیدی نیاز دارد؛ بنابراین می‌توان از مخلوطی همانند خاک برگ+شن+پیت موس برای این گیاه استفاده کرد.

تعویض گلدان نخل راپیس: تعویض گلدان این گیاهان را نیز به دلیل اینکه رشدی کند و آهسته دارند و همچنین با توجه به اینکه با متراکم بودن ریشه هایشان مشکلی ندارند می‌توان هر دو سال یکبار انجام داد.

تکثیر نخل راپیس

متداولترین روش تکثیر، عمل تقسیم است که می‌توان آن را طی بهار و یا اوایل تابستان انجام داد و همچنین حداقل فاصله برای تقسیم یک گیاه هر دو سال یکبار است. برای تقسیم می‌بایست گیاه را ابتدا از گلدان در آورد، اما از آنجایی که توده ریشه معمولا بسیار در هم فرو رفته و متراکم است باید با کمک یک وسیله تیز همانند قیچی باغبانی توده ریشه را تقسیم کرد و سپس هر قسمت را در گلدانی جداگانه کاشت.