رونمایی از تندیس علی نصیریان در موزه سینما

 تندیس علی نصیریان با حضور فاطمه معتمدآریا، رضا کیانیان و مهران عباسی مدیرعامل موزه سینما عصر روز گذشته ۲۱ تیرماه در تالار معاصران موزه سینمای ایران رونمایی شد.

تندیس علی نصیریان بر اساس نقش آفرینی این بازیگر پیشکسوت در فیلم سینمایی «کمیته مجازات» برگرفته از سریال «هزاردستان» علی حاتمی ساخته شده است.

علی نصیریان بعد از رونمایی از تندیسش در تالار معاصران موزه سینما گفت: حس خوبی از این تندیس به من منتقل شد و از موزه سینمای ایران برای ساخت آن بسیار سپاسگذارم.

وی با یادی از زنده یاد علی حاتمی عنوان کرد: یادم می آید علی حاتمی به من گفت دلم می‌خواهد «هزاردستان» آلبومی از خودت، کشاورز، انتظامی، رشیدی و مشایخی شود و این جمله من را برای پذیرفتن نقش ابوالفتح صحاف مشتاق تر کرد. ۲ ماه در گرمای تابستان سر فیلمبرداری برای این نقش بودم. این شخصیت یک صحاف بود که بیماری سل داشت و به خاطر همین بیماری از همسرش جدا می شود که این سکانس برای من بسیار جذاب و حس خوبی داشت.

وی همچنین گفت: علی حاتمی اعتقاد زیادی به صدای دوبلور روی شخصیت های فیلم هایش داشت زیرا می گفت دوبلورها به کیفیت شخصیت ها اضافه می کنند. ناصر طهماسب دوبله بسیار خوبی برای ۲ نقش من درهزاردستان و کمال الملک داشت حتی خودش سر صحنه می آمد و نگاه می کرد زیرا من ترکی بلد نبودم. البته من معتقدم که بهتر است بازیگر خودش صحبت کند زیرا یک بُعد از شخصیت بیان و صداست که اگر آنرا از بازیگر بگیریم به کیفیت لطمه می زند.

نصیریان درباره همکاری اش با کارگردان ها نیز توضیح داد: شیوه ای که برای کارم دارم این است که نظراتم را از وقتی متن را می خوانم با کارگردان درمیان می گذارم و در مورد فیلم های حاتمی نیز به همین شکل بود. البته مرحوم حاتمی خیلی دخالت نمی کرد و دست ما را باز می گذاشت. اینکه چطور بازی کنیم مربوط به خود بازیگر است و اغلب کارگردان ها رئوس و دیالوگ ها را کنترل می کنند. بازیگری خود کاری خلاقانه است که در ابتدا بازیگر باید شخصیت را تجسم کند و ابعاد دیگر آن صدا و لحن است.

وی درباره همکاری و مراوداتش با چهره های ماندگار از جمله انتظامی، کشاورز، رشیدی و مشایخی نیز عنوان کرد: هیچ وقت بین من و همکارانم رقابتی وجود نداشت. یکی از نکته های مهم این بود که هیچ وقت باهم وارد حاشیه نمی شدیم. همیشه باهم کار می کردیم و در مورد نقش هایمان حتی باهم مشورت می کردیم. من معتقدم نکته یابی ها در گفتگو به وجود می آید زیرا با گفتگو خیلی روابط نزدیکتر می شود. درست است که مدرسه بازیگری و کلاس تئاتر رفتم اما این ها درمان درد من نبود، درمان من نشستن با آدم هایی همچون فرخ غفاری و فریدون رهنما، منوچهر انور، داوود رشیدی بود که از آنها بسیار آموختم.

نصیریان با بیان اینکه سینما را از داریوش مهرجویی یاد گرفته است، گفت: مهرجویی بسیار باسواد است و من در چند فیلم او حضور داشتم. یکی از باسوادترین، خلاق ترین و کاربلدترین کارگردان هاست و به گردن سینمای ایران حق دارد. من در اثر تلویزیونی «گاو» هم حضور داشتم که با فیلمی که مهرجویی ساخت بسیار متفاوت بود زیرا فیلم مهرجویی بسیار خلاقانه ساخته شد و با غلامحسین ساعدی فیلمنامه جدیدی نوشتند.

وی با اشاره به علاقه جوانان به حوزه سینما توضیح داد: بازیگری شوق، وجد و دلبستگی می خواهد و متاسفانه زمانه امروز مانند زمانه ما نیست در زمان ما یک سالن کوچک ۹۰ نفره بود که ما التماس می کریم تا مخاطب بیاوریم، نظراتشان را جویا شویم و متوجه اشکالات کارمان بشویم. اولین کلاس تئاتر را در سال ۳۰ رفتم آن زمان ما در خرابه های سنگلچ تمرین می کردیم اما متاسفانه امروز همه انتظار فرش قرمز دارند.

در ادامه فاطمه معتمد آریا رئیس صنف بازیگران سینمای ایران نیز گفت: در حرفه بازیگری من شاگرد، شاگرد استاد نصیریان هستم. علی نصیریان نماینده یک نسل تکرارنشدنی در بازیگری است. بخش عظیمی از آن مربوط به دوره خاص بازیگری و بخش مهمتر مربوط به خودشان و نسلی است که به این حرفه هویت و شخصیت دادند یعنی از هیچ، چیزی ساختند که شبیه تخت جمشید برای ما در تاریخ فرهنگمان ارزشمند است و مانند یک بنای تاریخی پایه هایی را گذاشتند که درحال حاضر من هم به عنوان یک بازیگر شناخته می شوم.

وی افزود: علت موفقیت، محبوب بودن و استثنایی بودن آن نسل مربوط به روش، نگرش و پذیرششان از این حرفه است که مثل یک اثر تاریخی، بنایی را برای ما گذاشتند که بسیار ارزش دارد. نمی شود نقشی از علی نصیریان را نام ببریم و آن را دوست نداشته باشیم. وقتی می گوییم ایشان نماینده یک نسل تکرارنشدنی هستند به این دلیل است که نمی توانیم نقشی را پیدا کنیم که ایشان بد انجام داده باشند.

رضا کیانیان از دیگر مهمانان این برنامه نیز گفت: در ابتدا خوشحالم برای رونمایی از تندیس استاد نصیریان از من دعوت شد و با افتخار در این مراسم حضور پیدا کردم. جدای از همه ارزش هایی که علی نصیریان دارد، خودش را به عنوان یک انسان بسیار دوست دارم.

وی ادامه داد: در فیلم «مسخره باز» افتخار داشتم و در خدمت ایشان بودم و اتفاقاتی را دیدم که در سال های اخیر کمتر دیده می شود. اتفاقاتی که برای نسل ایشان و نسل ما وجود داشت و کم کم درحال محو شدن است. ایشان همیشه زودتر سرصحنه حاضر بود و می دانست باید چه کاری انجام بدهند، همیشه شادابی و طراوت خود را حفظ می کردند و اگر با او صحبتی می کردیم، درباره بازیگری و سوابقش بود که از او بسیار آموختیم.

کیانیان یادآور شد: وقتی فاطمه معتمدآریا می گوید علی نصیریان نسل طلایی و تکرارنشدنی است یعنی این نسل اولین نسل تحصیل کرده تئاتر و سینمای ایران هستند. البته قبل از این نسل کسانی بسیار اندک بودند که تحصیل کرده این رشته بودند اما کسانی که مدرسه هنرهای زیبا را گذراندند درواقع این نسل بودند.

کیانیان درباره نگاهش به علی نصیریان در سال های جوانی خود گفت: برای هر بازیگری آرزو است که با بزرگانی مانند علی نصیریان همبازی باشد. من در سن ۲۱ سالگی از مشهد به تهران آمدم و به دانشکده هنرهای زیبا رفتم تا درس بخوانم. در آن زمان آقای نصیریان گُل تئاتر کشور بود که نمایشنامه می نوشت، بازیگر بود، کارگردانی انجام می داد، درباره بحث های تئوریک صحبت می کرد و من که تازه وارد دانشگاه شده بودم فکر می کردم صدها سال زمان می برد تا به بازیگری مانند او برسم که این همه کار کرده و تجربه داشته باشد و اینکه با چنین شخصیتی همبازی شوم بسیار برایم خوشحال کننده بود.

تندیس استاد علی نصیریان به سفارش موزه سینمای ایران توسط حسین اردستانی طراحی و ساخته شده، وی گریمور سینما و تلویزیون و مجسمه ساز است که آثارش در خارج از کشورنیز نمایش داده شده است.