کارگردان «دردسر والدین» سابقه ساخت سریالهایی نظیر «بازگشت به خانه»، «تلاش»، «گمشده»، «صدایم کن»، «مسافر زمان» و «آهوی ماه نهم» را در کارنامه دارد. مسعود نوابی در سینما هم ساخت فیلم در ژانرهای درام و کمدی را تجربه کردهاست. در میان آثار او شاید بتوان همین دردسر والدین را سریالی دانست که بیشتر دیدهشد و استانداردهایی را هم برای جلب نظر منتقدان در آن سالها داشت. نوابی فارغالتحصیل رشته کارگردانی است و با وجود تجربههای موفقی که داشته، چند سالی است در سینما و تلویزیون کم کار شده. با او درباره دردسر والدین گپ زدیم.
این روزها سریال دردسر والدین از شبکه آی فیلم پخش میشود؛ سریالی که برای بسیاری خاطرهانگیز است. چه شد که سراغ ساخت آن رفتید؟
مثل هر کارگردان حرفهای دیگر همواره به من پیشنهاد کاری میشود و من از میان پیشنهادها، کار مورد علاقهام را انتخاب کرده سپس ارزیابی میکنم چقدر سریال یا فیلم پیشنهادی جای کار دارد و در صورت ساخت میتواند کار مناسب و استانداردی بشود. موقعی که بیژن امکانیان ساخت دردسر والدین را به من پیشنهاد داد، به دفتر ایشان رفتم و بعد از خواندن فیلمنامه که به صورت مشترک توسط فریدون فرهودی، حسین مثقالی و احمد خداکرم نوشتهشدهبود، متوجه شدم با فیلمنامه کامل و یکدستی روبهرو هستم بهگونهای که احتیاجی به کم یا اضافه کردن یک واو هم ندارد. البته این موقعیت کمتر پیش میآید که فیلمساز با چنین فیلمنامه کامل و یکدستی مواجه شود.
به خاطر حس نوستالژیک هم که شده بسیاری مایلند همچنان سریال را دنبال کنند.
طبق آمارها دردسر والدین در همان زمان پخش هم بالای ۸۰ درصد مخاطب داشت و این میزان استقبال برای کمتر سریالی به وجود میآید. الان هم که سریال در حال بازپخش است از شنیدن بازخوردهای مثبت مخاطبان بسیار خوشحال شدهام و یاد خاطرات خوب ساخت این سریال در ابتدای دهه ۸۰ با یک گروه حرفهای افتادم. حرفهایگری هیچگاه پیر نمیشود و همین است که سریالی ماندگار میسازد.
دردسر والدین در بزنگاههای درستی از درام بهره میبرد و در جاهایی هم روی طنز تاکید میکند.
دردسرهای اداره کردن یک زندگی، توسط پدر کارمندی که همسرش را از دست داده و مجبور است ضمن کار کردن سه فرزندش را هم مدیریت کند هنوز هم گره خوبی است. از آن طرف ماجرا هم مادری که همسرش را از دست داده مجبور است برای تامین معاش خانواده کار کند و در ضمن وظایف پدری را هم انجام بدهد. چالش علاقه مرد به زن اوج درام داستان دردسر والدین بود و واکنش فرزندان آن زن و مرد برای خیلی از مخاطبان کودک و نوجوان بسیار جالب بود. در فضای داستانی فیلم ضمن نشان دادن چالشهای زندگی طبقه متوسط و کارمند با فضای شاد و پر از امید و شادی مواجه هستیم و همینها بود که عزم من را برای ساخت سریال جدیتر کرد.
یکی از ویژگیهای سریال شما بازی مهران مدیری در آن است. بازیگری که همواره پیشنهادهای کمی را میپذیرد و در آن سالها بیشتر به عنوان یک کمدین شناخته میشد.
مهران مدیری، بازیگر بسیار توانمند و خوبی است و طنز و کمدی را درست میشناسد و بازیاش در این لحظات عالی است. موقعی که بازی در سریال به او پیشنهاد شد از شخصیت علی پورحاتم و ویژگیهای اخلاقیاش خوشش آمد و در سریال بازی کرد.
در کار با مدیری چالش خاصی نداشتید؟
مدیری در حین کار خیلی با من همراه بود و با توجه به پسزمینه کارگردان بودنش اصلا تلاش نکرد نظر یا ایدهای را به من تحمیل کند و در طول کار مثل یک بازیگر حرفهای بازیش را منطبق با فیلمنامه به بهترین شکل ممکن انجام داد و برای همین هیچ اغراقی در کارش به چشم نمیخورد.
البته چهرههای مشهور دیگری هم بودند و در کنار آنان بازیگرانی هم داشتید که پس از این سریال دیده شدند.
همین طور است. درکنار مهران مدیری، حضور فاطمه گودرزی هم جزو نقاط قوت کار بود. زنده یاد حمیده خیرآبادی (نادره) هم حضورش بسیار موثر بود. علی صادقی هم بعد از بازی در این سریال به بازیگر پرکار و شناخته شدهای تبدیل شد.
در کارنامه کاری شما، ساخت کارهای کمدی مثل «کلاهی برای باران» و «قلقلک» و همچنین آثار درام و رئالیستی مثل «آهوی ماه نهم» و «سایه» دیده میشود. به نظر میرسد به تنوع ژانری علاقه دارید؟
سالها برای تلویزیون کارهای اجتماعی و ملودرام ساختم. من عاشق ملودرام هستم و در دهه ۷۰ اولین فیلمم «سالهای بیقراری» یک ملودرام بود و فروش خوبی هم داشت، اما به خاطر سلیقه مخاطب که بهتدریج به سمت کمدی میرفت من نیز تلاش کردم فیلم و سریالهای کمدی خوب و خوش ساختی بسازم.
اگر قدرت انتخاب داشتید چطور؟ کمدی یا ملودرام؟
اگر قدرت انتخاب داشته باشم ترجیح میدهم آثار جدی و اجتماعی بسازم. در سینما و تلویزیون ایران فیلمساز هرچقدر فیلم کمدی درجه یک، متفاوت و خوب بسازد باز از سوی مردم و منتقدان چندان جدی گرفته نمیشود. سوای این ویژگی من به ژانر ملودرام و درگیریهای دراماتیکی که در آن وجود دارد، علاقه دارم. در تلویزیون دردسر والدین را داشتم که مردم دوستش دارند و در سینما هم فیلم پرفروش و پرمخاطبی مثل کلاهی برای باران را ساختم که کمدی موفقی بود. الان هم مشغول بازنویسی نهایی فیلمنامهای کمدی هستم که در پاییز آن را میسازم.
از بچهها چه خبر؟
یکی از محورهای اصلی سریال مشکلاتی بود که بچهها برای خانواده نکویی و پورحاتم ایجاد میکردند. آغاز آشنایی زوج قصه هم با اختلاف دو فرزندشان در مدرسه کلید خورد. بعدها با ازدواج این دو نفر و همزیستی شش تا از بچهها در یک خانه، دردسرها بیش از این هم شد. طبق قصه میتوان گفت در کنار مدیری و گودرزی، ایفاگران نقش والدین، بازیگران جوان، نوجوان و کودک سریال هم بار زیادی را به دوش میکشیدند که تا حد زیادی از پس آن برآمدند. بسیاری از فرزندان دردسرساز این خانواده، ولی امروز دیگر در قاب تصویر حضور ندارند و گویی همان سالها از بازیگری خداحافظی کردند. یکی از آنها، ایفاگر نقش پسر کوچک خانواده پورحاتم بود که نام و نشانی از او نیست. در ادامه نگاهی به سرنوشت فرزندان این خانواده در عالم بازیگری انداختهایم:
هانیه مرادی (سمیرا): سالهاست خبری از هانیه مرادی، بازیگر نقش سمیرا که در فیلمهایی مثل کاغذ بیخط و بیهمتا هم استعداد خود را نشان داده بود، در عالم بازیگری نیست.
سهیل تاکی (سعید): ایفاگر نقش سعید نکویی، پسر خانواده چند سال بعد از این مجموعه با سریال بایرام دیگر ساخته نوابی در تلویزیون حاضر شد، اما او نیز حضور پررنگی در این سالها نداشته است.
اشکان پارسا (سهراب): سال ۷۷ در سریال مجتمع مسکونی فرخ و فرج به کارگردانی اصغر فرهادی و سال ۷۹ در سریال مریم مقدس ایفای نقش کرد و کارش را سال ۸۰ با بازی در این مجموعه ادامه داد، اما بعد از آن دیگر در تلویزیون دیده نشد.
روژان آریامنش (مهشید): دختر کوچک خانواده بود که در آن سالها نقش فرزند را در بسیاری از آثار نمایشی بازی میکرد. او در سریال مختارنامه هم ایفای نقش کرد، ولی چند سالی است در این حوزه بهصورت جدی دیده نشده است.
مریم بلالی مقدم (مینا): بازیگر فیلم خوابگاه دختران و سریال تب سرد در «دردسر والدین» نقش مینا، دختر بزرگ خانواده را داشت که بعد از آن در چند فیلم و سریال بازی کرد، اما ظاهرا برای ادامه تحصیل به کشوری دیگر رفته و سالهاست او را در قاب تصویر ندیده ایم.
علی صادقی (سعید): در میان فرزندان خانواده پورحاتم و نکویی، علی صادقی بود که در بازیگری عاقبت بخیر شد. او در زمان این سریال ۲۱ سال داشت، ولی نقش نوجوان را بازی میکرد و بعد از آن در آثار کمدی دیگر دیده شد و دستکم تا سالها میشد او را به عنوان یک ستاره کمدی با سبکی خاص شناخت.
منبع: روزنامه جام جم