وام یک میلیونی خود را چه کردید؟
دیگر همه ماجرای وام یک میلیون تومانی را می‌دانیم. این را همه متوجه شدیم که با شیوع ویروس کرونا یکی از اقداماتی که دولت برای کاهش فشار مالی وارد شده بر دوش ملت انجام داد، همین پرداخت وام یک میلیون تومانی بود، چراکه با شیوع این ویروس منحوس بسیاری از افراد یا شغلشان را از دست دادند یا کار و کاسبیشان کساد شد.
اما از همان ابتدا که اعلام کردند می‌خواهیم وام یک میلیون تومانی بدهیم، کلی جار و جنجال به راه افتاد. در آغاز اعلام کردند فقط خانوارهای یارانه بگیر مشمول دریافت این وام هستند و قرار است اقساط از یارانه‌شان کسر شود و بعد از آن جنجالی که به پا شد ارسال کدملی سرپرست خانوار با سیم کارتی که به نام خودش است به ۶۳۶۹ بود. در این میان هر چی گفتیم شاید سرپرست خانواری سیم کارت نداشته باشد، مسئولان مربوطه زیر بار نرفتند و گفتند سرپرست خانوار باید با سیم کارتی که به نام خودش است کد ملی‌اش ارسال کند، چراکه این تنها راه احراز هویت افراد است.
همین باعث شد جمعیت زیادی در مقابل دفاتر پیشخوان صف بکشند تا سیم کارت بخرند، آن هم در شرایط کرونایی! اما بی انصافی نکنیم، چراکه این مشکل سریع حل شد و وزیر ارتباطات اعلام کرد اپراتورها باید فروش سیم کارت را به شیوه آنلاین انجام دهند و از طریق پست سیم کارت را درب منزل افراد تحویل دهند. اما این همه بگیر و ببند فقط برای یک میلیون تومان بود! به راستی در شرایط فعلی و تورم ۴۱.۲ درصدی با یک میلیون می‌شود چه کرد؟ پرداخت اجاره خانه؟ خرید مایحتاج برای منزل؟ پرداخت بدهی‌ها؟ چه کارهایی با توجه به اقتصاد فعلی مملکت می‌شود با یک میلیون تومان کرد؟
این سئوالی بود که برای یافتن پاسخش به میان مردم رفتیم. از هرکس این سئوال را می‌پرسیدیم که با یک میلیون تومان چه کردید خنده‌اش می‌گرفت، این را هم بگویم که به سئوال ما نمی‌خندیدند، بلکه به این می‌خندیدند که این مبلغ آنقدر کم بود که اصلا متوجه نشدند کِی به دستشان رسید و کِی خرج شد.
یکی از شهروندان گفت: با این یک میلیون توانستم نصف اجاره خانه یک ما هم را بدهم، یعنی یک میلیون دیگر هم گذاشتم روی این یک میلیون دو دستی تحویل صاحب خانه دادم. خب پس با این مبلغ نمی‌شود اجاره یک ماه را هم داد، این یعنی اجاره خانه در تهران سر به فلک کشیده است. حالا شاید عده ای باز بگویند حتما این فرد جای خوب زندگی می‌کند، اما باید بگویم این اجاره یک خانه معمولی در منطقه متوسط تهران بود.
یا مثلا یک خانم سن و سال دار که صاحب عروس، داماد و نوه است، گفت: وام یک میلیونی که برای من واریز شد را خرج برگزاری مهمانی کردم و برای دخترم جشن تولد گرفتم، اما تعداد زیادی نبودیم فقط توانستم فرزندانم را دعوت کنم، هرچند که با شرایط کرونایی امکان دعوت کردن بیشتر از این تعداد هم نبود. یک میلیون تومان فقط برای یک شب مهمانی! حالا شاید کمی مهمانی مفصل‌تر.
یکی هدیه داد و رفت، یکی لاستیک خرید برای ماشینش، یکی قاطی پول‌های دیگرش خرج خرید مایحتاج خانه‌اش کرد، یکی داده بود پای بدهکاری‌هایش، یکی داده بود بابت پرداخت قسط قرعه کشی، یکی تعمیر شوفاژ خانه‌اش و ....
بعد از شنیدن این حرف‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که این مبلغ گوشه ترین گوشه زندگی مردم جامعه ما را هم نگرفت. با یک میلیون تومان فقط می‌شود مایحتاج یک ماه خانه را خرید آن هم نه همه چیز شاید فقط بشود مواد غذایی اولیه را به میزان کم تهیه کرد و برای مدت کوتاهی امرار معاش کرد.
یک زمانی یک میلیون تومان پول زیادی بود، یک زمانی که می‌گویم منظورم سالیان دور و دراز و قدیم نیست، بلکه همین ۱۰ سال گذشته است، اما حالا آنقدر گرانی و تورم در جامعه ریشه انداخته که یک میلیون تومان به چشم همه ناچیز به نظر می‌رسد و نمی‌شود کار زیادی با این مبلغ انجام داد.
از همه این صحبت‌ها بگذریم باید بگویم که چیزی به پرداخت اقساط این وام یک میلیون تومانی نمانده است، به گفته مسئولان مربوطه قرار بود از یارانه تیرماه مبلغ ۳۵ هزار و ۱۰۰ تومان به عنوان قسط کسر شود.
