از عادل فردوسی‌پور تا محمدرضا حیاتی و دیگران!
ماجرا از یک اظهارنظر ساده شروع شد. یک ویدئوی کوتاه و ابراز ارادت محمدرضا حیاتی گوینده پیشکسوت خبر صداوسیما به ابراهیم حامدی خواننده لس‌آنجلسی باعث شد تا نام او هم به لیست ممنوع‌التصویرهای تلویزیون اضافه شود و حیاتی از تماسی تلفنی خبر بدهد که در آن به او گفته شده تلویزیونی دیگر تمایلی به ادامه همکاری با او ندارد.
این اتفاق و همزمانی آن با برنامه جنجالی «فوتبال برتر» و گفت‌وگوی رئیس فدراسیون فوتبال با محمدحسین میثاقی و ضعف میثاقی در اداره این گفت‌وگوی مهم که می‌توانست اسناد مهمی از قرارداد جنجالی با مارک ویلموتس سرمربی بلژیکی سابق تیم ملی رو کند باعث شد تا بار دیگر منتقدان تلویزیون در شبکه‌های اجتماعی به صورت گسترده از سرمایه‌سوزی در صداوسیما بگویند و بنویسند.
سرمایه‌هایی که در صداوسیما رشد پیدا میکنند و برند می‌شوند اما تلویزیون به بهانه‌های مختلف آنها را کنار می‌گذارد و برای پر کردن جای خالی آنها در تجربه‌های متوالی شکست‌خورده، دست به دامن سلبریتی‌ها می‌شود.
چالش کمبود گوینده‌های خبر رسمی
محمدرضا حیاتی گوینده اتوکشیده و رسمی صداوسیما اولین مورد از این تجربه‌ها نیست و قطعا آخرین مورد هم نخواهد بود. او که از سال۱۳۶۰ کار خود را در رادیو آغاز کرد و از سال۹۴ پس از دریافت حکم بازنشستگی و دعوت دوباره به کار در تلویزیون حضور دارد سال‌ها در غیاب گوینده‌های قوی تنها گزینه تلویزیون برای اعلام خبرهای رسمی و مهم بوده و شاید در تمام این سال‌ها تعداد گاف‌هایی که در بخش‌های خبری با گویندگی حیاتی داده شده کمتر از تعداد انگشتان دست باشد.
جای خالی برنامه پرمخاطب ورزشی
عادل فردوسی‌پور شاید غریب‌ترین مورد کنار گذاشته شده‌های تلویزیون باشد. مجری برنامه «نود» که نزدیک به دو دهه در شبکه سوم سیما جایگاه ویژه‌ای داشت و حتی در سال‌های اخیر که ریزش مخاطبان تلویزیون مشهودتر از قبل شده همیشه برنامه‌اش در لیست پربیننده‌های تلویزیون قرار داشت به یک‌باره با تصمیم تلویزیون از شبکه سه کنار گذاشته شد و برنامه «نود» هم که برای سال‌ها بدون وقفه روی آنتن بود تعطیل شد تا محمدحسین میثاقی و برنامه «فوتبال برتر» جایگزین عادل فردوسی‌پور و برنامه محبوبش شوند. میثاقی که از ابتدا با تهیه گزارش برای برنامه «نود» و در کنار عادل فردوسی‌پور رشد کرده بود اما آنقدر در جذب مخاطب و راضی نگه داشتن او ضعیف عمل کرد که برنامه «فوتبال برتر» در آخرین نظرسنجی مرکز تحقیقات صداوسیما از برنامه‌های پرمخاطب تلویزیون، در جایگاه هشتم و حتی پایین‌تر از مستند حیات وحش قرار گرفت!
با انتشار این نظرسنجی بسیاری از مخاطبان تلویزیون در شبکه‌های اجتماعی تلویزیون را به خاطر حذف برنامه «نود» به باد انتقاد گرفتند و این انتقادات با ضعف محمدحسین میثاقی در اداره یک مصاحبه چالشی موفق با مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال اوج گرفت و بار دیگر سرمایه‌سوزی تلویزیون در حذف عادل فردوسی‌پور مورد توجه قرار گرفت.
هیاهوی سلبریتی‌های مجری شده!
در تلویزیون ایران که برنامه‌های مجری‌محور بخش عمده برنامه‌های تولیدی آن را تشکیل می‌دهند، کمبود مجریان کاربلد و متخصص در امر اجرا با استایل و فن بیان استاندارد بیش از دیگر نواقص به چشم می‌آید. مجری‌هایی که بتوانند از پس اداره یک گفت‌وگو بربیایند و چیزی از فراتر از تعارف‌های معمول مجری‌های این روزها و قربان صدقه میهمان رفتن برای مخاطب آورده داشته باشند. حالا اما سال‌هاست تلویزیون نه تنها مجری استاندارد جدیدی معرفی نکرده که مجری‌های قبلی را هم به دلایل مختلف خانه‌نشین کرده است تا جایی که در لیست ممنوع‌التصویرها مجری‌های کنار گذاشته شده آنقدر تعدادشان زیاد است که می‌توانیم لیست جداگانه‌ای از مجریان ممنوع‌التصویر شده داشته باشیم. افرادی که با آزمون و خطا در برنامه‌های مختلف تلویزیون به برندهای مطرح تبدیل شدند اما با بهانه‌های مختلف این روزها خانه‌نشین شده‌اند یا به اجرا در استیج‌ها بسنده کرده‌اند.
این موضوع به خصوص در ماه رمضانی که گذشت بیش از قبل به چشم آمد. در غیاب احسان علیخانی و «ماه عسل» برای دومین سال متوالی دست خالی تلویزیون برای برنامه‌های پرمخاطب افطار و سحر انتقادات فراوانی را به دنبال داشت. از سوی دیگر شکست بازیگرانی مثل سام درخشانی و مهران غفوریان در اجرای برنامه‌های تلویزیون این نکته را بار دیگر مطرح می‌کند که شاید بد نباشد تلویزیون بار دیگر نگاهی به لیست بلندبالای مجری‌های ممنوع‌التصویر خود بیندازد تا شاید بتواند پس از تجربه‌های متوالی شکست‌خورده استفاده از سلبریتی‌های نابلد، اجرای برنامه‌های گفت‌وگومحورش را به مجریان کاربلدی بسپارد که در دامن تلویزیون رشد کردند و سرمایه‌های صداوسیما هستند. نام‌هایی مانند فرزاد حسنی، فرزاد جمشیدی، جواد یحیوی و آزاده نامداری که حداقل‌هایی از استانداردهای اجرای تلویزیونی را بلدند و می‌توانند برنامه‌های استاندارد روی آنتن تلویزیون ببرند.
