نیازمند طرحی جدید در ارائه برنامه‌های قرآنی هستیم
بهروز یاریگل، قاری و مدرس در نشست بررسی برنامه‌های معارفی رسانه ملی طی رمضان سال ۹۹ گفت: ریشه آموزش قرآن و آشنایی با ظاهر و باطن قرآن از سنین مدرسه و حدود شش، هفت سالگی است. در بحث آموزش قرآن و برنامه‌ریزی برای ارائه بهتر برنامه‌های قرآنی، بنده در درجه اول معتقد به عقلانیت و خرد جمعی هستم. برای برنامه‌های قرآنی صدا و سیما نیز همین‌گونه می‌اندیشم، چنانکه طی اطلاعیه‌ای به اهل فن و صاحب‌نظران امور قرآنی در سراسر کشور که بعضاً هیچ مسئولیتی هم ندارند، می‌توانیم طرح‌های زیبای قرآنی دریافت کنیم.
این مدرس قرآن با اشاره به اینکه می‌توان همایش یک و دو روزه برای اهل فن برگزار کرد، اظهار کرد: چه بسا این افراد نکات و نظراتی را بیان کنند که به فکر ما نرسیده باشد.
وی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه هم‌اکنون سیمای قرآن تفاوتی با صدای قرآن جمهوری اسلامی ایران ندارد و از بعد جذابیت تصویری به آن پرداخته نمی‌شود، تصریح کرد: باید تلاش کنیم که سیمای قرآن کشورمان به اصل خود بازگردد و بتواند علاقه‌مندان به عرصه قرآنی را قانع کند در این صورت، مخاطب از برنامه‌های تولیدشده در این شبکه می‌تواند، فرهنگ قرآنی را استخراج و با آن زندگی کند.
یاریگل با گلایه از کسالت‌بار و یکنواخت بودن برنامه‌های قرآنی، اظهار کرد: بعضاً شاهد هستیم که برخی از برنامه‌های تولیدی و آموزشی، چندین بار در طول روز پخش می‌شود.
وی ادامه داد: مدیران چه طرح قرآنی ارائه کرده‌اند تا بگوییم صدا و سیما وظیفه خود را به خوبی انجام داده است؟ بعضاً نیز اگر طرح خوبی ارائه شود، تهیه‌کنندگان و تولیدکنندگان رغبتی به اجرای آن در شبکه قرآن ندارند.
این مدرس قرآن اظهار کرد: نمره ما از ارائه تصویر زیبا از قرآن به علاقه‌مندان که تنها محدود به قرائت قرآن شده، صفر است. بارها گفته‌ام که می‌توان با بهره‌مندی از فضای نمایش و فیلم، سخن قرآن را بهتر از تلاوت و منبر، به تماشاگر ارائه کرد.
وی ادامه داد: برای قرآن در شبکه قرآن و معارف سیما می‌توان تولیدات فاخر بسیاری انجام داد، اما متأسفانه محدود به شبی با قرآن، سخنرانی، تلاوت، مسابقات قرآن و.... شده است. اما کدام مسئولان گوش شنوا دارند؟ نکته دیگر این است که به طرح نو در اجرای برنامه‌های قرآنی نیازمندیم.
یاریگل افزود: خرد جمعی و عقلانیت، فراگیر نیست و من معترض به این جریان هستم. بسیاری از صاحب‌نظران عرصه قرآن طرح‌هایی دارند، اما نمی‌توانند به گوش مسئولان برسانند یا افرادی نیستند که به حرف آنها گوش دهند.