اولین بار جوشکاری زیر آب، توسط یک دانشمند روسی به نام کنستانتین خرینوف و در سال ۱۹۳۲ آغاز شد که با بهکارگیری آن در جنگ جهانی دوم توسط بریتانیا هنگامی که کشتیهای خسارت دیده باید سریعاً در آب تعمیر میشدند، شدیداً رواج پیدا کرد.
در این روش از نوعی الکترود ویژه استفاده میشود و جوشکاری به صورت دستی درست مانند همان جوشکاری که در فضای بیرون آب انجام میشود، صورت میگیرد.
تامینکننده نیروی جوشکاری، روی سطح مستقر شده است و توسط کابلها و شیلنگها به غواص یا جوشکار متصل میشود.