امکان جابه جایی کروناویروس با کفش‌ها
مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که افراد آلوده به کروناویروس جدید می‌توانند با سرفه، صحبت کردن و حتی تنفس خود، ذرات هواپخش ویروسی را در شعاع چهار متری خود پخش کنند و این ذرات ویروسی می‌توانند با کفش افراد نیز جابجا شوند.
دانشمندان در جدیدترین بررسی خود دریافته‌اند که ذرات حامل کروناویروس جدید می‌توانند از دهان افراد آلوده تا شعاع چهار متری پخش شوند و کفش‌ها می‌توانند حامل و ناقل این ویروس باشند.
اما خبر‌های خوب نیز در این تحقیقات وجود دارد. به نظر می‌رسد تجهیزات محافظ استاندارد به طور مؤثر از کارکنان کادر درمان در برابر این قطرات عفونی محافظت می‌کنند و حتی ماسک‌های پارچه‌ای نیز می‌توانند مانع از انتقال بیماری به واسطه این ذرات معلق شوند.
دکتر "رابرت گلاتر" پزشک فوریت‌های پزشکی با خواندن این یافته‌ها گفت که این یافته‌ها به همگان یادآوری می‌کند که رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی به کنترل و کاهش شیوع کووید-۱۹ کمک می‌کند.
"گلاتر" که در بیمارستان "لنوکس هیل" در شهر نیویورک کار می‌کند، گفت: نکته اصلی این است که حفظ فاصله از دیگران بهتر از هیچ است. سه متر بهتر از دو متر است. در دوران شیوع کروناویروس، فاصله هر چه بیشتر باشد، بهتر است و بر اثر آن واقعاً احتمال انتقال ویروس کم می‌شود.
محققان چینی در یک مطالعه، توزیع و پخش ویروس را در بخش‌های بیمارستانی در ووهان، شهری که مرکز شیوع این بیماری است، ردیابی کردند.
آن‌ها می‌گویند: ما از ۱۹ فوریه تا دوم مارس از اشیاء بالقوه آلوده در بخش مراقبت‌های ویژه و بخش عمومی نمونه‌برداری کردیم. ما همچنین هوای داخل و بیرون این بخش‌ها را برای شناسایی میزان انتشار هواپخش‌ها نمونه برداری کردیم.
همانطور که پزشکان خاطرنشان می‌کنند، هنگام بازدم افراد آلوده، قطرات سنگین‌تر که حامل ویروس هستند، به خاطر جاذبه روی زمین می‌نشینند، در حالی که قطرات سبک‌تر می‌توانند در هوا به حالت معلق درآیند.
آزمایشات آن‌ها نشان داد که ۷۰ درصد از نمونه‌های کف بیمارستان آلوده به کروناویروس بودند، چرا که جاذبه باعث می‌شود که اغلب این قطرات ویروسی روی زمین بنشینند.
محققان افزودند: علاوه بر این، وقتی کادر درمان در بخش‌ها عبور و مرور می‌کنند، ویروس همه جا را آلوده می‌کند و می‌توان آن را روی تمام زمین ردیابی کرد. این نشانگر ۱۰۰ درصد میزان آلودگی در کف بیمارستان‌ها است که هیچ بیماری در آن وجود ندارد. بنابراین، کفش‌های کارکنان به عنوان حامل عمل می‌کند.
جای تعجب نیست که سطوحی که زیاد لمس می‌شوند مانند چوب لباسی، نرده تخت، سطل‌های زباله و موس‌های رایانه معمولاً آلوده به کروناویروس هستند.
اما راجع به هوا چطور؟ به گفته محققان، هرچه به یک بیمار آلوده نزدیک‌تر شوید، احتمال انتقال از راه ذرات معلق در هوا بیشتر می‌شود. ذرات معلق در هوای آلوده به ویروس عمدتاً در نزدیکی و در ارتفاع پایین‌تر از سر بیماران متمرکز شده‌اند.
اما ذرات ریز و سبک هوا می‌توانند ببیشتر از دو متر که اکنون در بیشتر توصیه‌های فاصله گذاری اجتماعی توصیه می‌شود، حرکت کنند. در واقع به گفته محققان، حداکثر فاصله انتقال هوایی کروناویروس ممکن است ۴ متر (۱۳ فوت) باشد.
این محققان یافته‌های خود را در تاریخ ۱۰ آوریل به صورت آنلاین در مجله Emerging Infectious Diseases منتشر کرده‌اند.
این مطالعه چینی یک خبر خوب دارد. به نظر می‌رسد تجهیزات محافظتی که توسط کادر درمان در بیمارستان پوشیده می‌شود، عفونت ویروسی را خنثی می‌کند. این گروه خاطرنشان کرد: از ۳۰ مارس، هیچ یک از کارکنان بیمارستان هوشنشان آلوده نشده‌اند.
یک مطالعه دیگر در مورد هواپخش‌های حاصل از بازدم به صورت آنلاین در تاریخ ۱۵ آوریل در مجله پزشکی New England منتشر شده است. در این مطالعه گروهی از مؤسسات ملی بهداشت ایالات متحده و دانشگاه پنسیلوانیا از فناوری "پراکندگی نور لیزر" برای ردیابی پراکندگی قطرات بیرون آمده از دهان در هنگام گفتار عادی استفاده کردند.
محققان دریافتند که این قطرات در هوا پراکنده می‌شوند، اما پوشاندن دهان با یک تکه پارچه به طور موثری این پراکندگی را متوقف می‌کند.
"متیو مزلسون" بیولوژیست مولکولی از دانشگاه هاروارد در تفسیر این مطالعه گفت: این به معنی آن است که هر زمان تصور می‌شود افراد آلوده در نزدیکی باشند، باید از ماسک مناسب استفاده کرد.
"گلاتر" نیز گفت: اگرچه رعایت فاصله دو متری توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده توصیه شده است، اما ما اکنون دریافته‌ایم که قطرات آلوده حاصل از سرفه یا عطسه می‌توانند بیشتر از این حرکت کنند و رعایت حداقل فاصله چهار متری لازم است.
وی افزود: با این وجود، شناخت ما از این ویروس و مباحث پیرامون آن همچنان در حال تکامل است. حقیقت این است که ما نمی‌دانیم دقیقا چه چیزی برای آلوده شدن به این ویروس از جمله میزان ویروس لازم برای ایجاد عفونت لازم است. در حقیقت ممکن است تحقیقات در مورد این مفهوم همچنان در حال گسترش و تکامل است.
"گلاتر" تأکید کرد که عوامل دیگر از جمله میزان نفوذ ذرات ویروسی به عمق ریه‌ها و قدرت سیستم ایمنی بدن فرد نیز در روند عفونت نقش دارند.
دکتر "اریک پنا" پزشک نیویورکی با خواندن مطالعه محققان چینی تایید کرد که پتانسیل انتشار این ویروس از طریق هواپخش‌ها ترسناک است، زیرا در اصل ترکیبی بین هوا و قطرات ویروسی است و این که قطرات قادر به ماندن در هوا در مدت طولانی هستند و به طور بالقوه می‌توانند افراد دیگر را آلوده کنند.
اما خبر‌های خوب نیز در این تحقیقات وجود دارد. به نظر می‌رسد تجهیزات محافظ استاندارد به طور مؤثر از کارکنان کادر درمان در برابر این قطرات عفونی محافظت می‌کنند و حتی ماسک‌های پارچه‌ای نیز می‌توانند مانع از انتقال بیماری به واسطه این ذرات معلق شوند.
دکتر "رابرت گلاتر" پزشک فوریت‌های پزشکی با خواندن این یافته‌ها گفت که این یافته‌ها به همگان یادآوری می‌کند که رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی به کنترل و کاهش شیوع کووید-۱۹ کمک می‌کند.
"گلاتر" که در بیمارستان "لنوکس هیل" در شهر نیویورک کار می‌کند، گفت: نکته اصلی این است که حفظ فاصله از دیگران بهتر از هیچ است. سه متر بهتر از دو متر است. در دوران شیوع کروناویروس، فاصله هر چه بیشتر باشد، بهتر است و بر اثر آن واقعاً احتمال انتقال ویروس کم می‌شود.
محققان چینی در یک مطالعه، توزیع و پخش ویروس را در بخش‌های بیمارستانی در ووهان، شهری که مرکز شیوع این بیماری است، ردیابی کردند.
آن‌ها می‌گویند: ما از ۱۹ فوریه تا دوم مارس از اشیاء بالقوه آلوده در بخش مراقبت‌های ویژه و بخش عمومی نمونه‌برداری کردیم. ما همچنین هوای داخل و بیرون این بخش‌ها را برای شناسایی میزان انتشار هواپخش‌ها نمونه برداری کردیم.
همانطور که پزشکان خاطرنشان می‌کنند، هنگام بازدم افراد آلوده، قطرات سنگین‌تر که حامل ویروس هستند، به خاطر جاذبه روی زمین می‌نشینند، در حالی که قطرات سبک‌تر می‌توانند در هوا به حالت معلق درآیند.
آزمایشات آن‌ها نشان داد که ۷۰ درصد از نمونه‌های کف بیمارستان آلوده به کروناویروس بودند، چرا که جاذبه باعث می‌شود که اغلب این قطرات ویروسی روی زمین بنشینند.
محققان افزودند: علاوه بر این، وقتی کادر درمان در بخش‌ها عبور و مرور می‌کنند، ویروس همه جا را آلوده می‌کند و می‌توان آن را روی تمام زمین ردیابی کرد. این نشانگر ۱۰۰ درصد میزان آلودگی در کف بیمارستان‌ها است که هیچ بیماری در آن وجود ندارد. بنابراین، کفش‌های کارکنان به عنوان حامل عمل می‌کند.
جای تعجب نیست که سطوحی که زیاد لمس می‌شوند مانند چوب لباسی، نرده تخت، سطل‌های زباله و موس‌های رایانه معمولاً آلوده به کروناویروس هستند.
اما راجع به هوا چطور؟ به گفته محققان، هرچه به یک بیمار آلوده نزدیک‌تر شوید، احتمال انتقال از راه ذرات معلق در هوا بیشتر می‌شود. ذرات معلق در هوای آلوده به ویروس عمدتاً در نزدیکی و در ارتفاع پایین‌تر از سر بیماران متمرکز شده‌اند.
اما ذرات ریز و سبک هوا می‌توانند ببیشتر از دو متر که اکنون در بیشتر توصیه‌های فاصله گذاری اجتماعی توصیه می‌شود، حرکت کنند. در واقع به گفته محققان، حداکثر فاصله انتقال هوایی کروناویروس ممکن است ۴ متر (۱۳ فوت) باشد.
این محققان یافته‌های خود را در تاریخ ۱۰ آوریل به صورت آنلاین در مجله Emerging Infectious Diseases منتشر کرده‌اند.
این مطالعه چینی یک خبر خوب دارد. به نظر می‌رسد تجهیزات محافظتی که توسط کادر درمان در بیمارستان پوشیده می‌شود، عفونت ویروسی را خنثی می‌کند. این گروه خاطرنشان کرد: از ۳۰ مارس، هیچ یک از کارکنان بیمارستان هوشنشان آلوده نشده‌اند.
یک مطالعه دیگر در مورد هواپخش‌های حاصل از بازدم به صورت آنلاین در تاریخ ۱۵ آوریل در مجله پزشکی New England منتشر شده است. در این مطالعه گروهی از مؤسسات ملی بهداشت ایالات متحده و دانشگاه پنسیلوانیا از فناوری "پراکندگی نور لیزر" برای ردیابی پراکندگی قطرات بیرون آمده از دهان در هنگام گفتار عادی استفاده کردند.
محققان دریافتند که این قطرات در هوا پراکنده می‌شوند، اما پوشاندن دهان با یک تکه پارچه به طور موثری این پراکندگی را متوقف می‌کند.
"متیو مزلسون" بیولوژیست مولکولی از دانشگاه هاروارد در تفسیر این مطالعه گفت: این به معنی آن است که هر زمان تصور می‌شود افراد آلوده در نزدیکی باشند، باید از ماسک مناسب استفاده کرد.
"گلاتر" نیز گفت: اگرچه رعایت فاصله دو متری توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده توصیه شده است، اما ما اکنون دریافته‌ایم که قطرات آلوده حاصل از سرفه یا عطسه می‌توانند بیشتر از این حرکت کنند و رعایت حداقل فاصله چهار متری لازم است.
وی افزود: با این وجود، شناخت ما از این ویروس و مباحث پیرامون آن همچنان در حال تکامل است. حقیقت این است که ما نمی‌دانیم دقیقا چه چیزی برای آلوده شدن به این ویروس از جمله میزان ویروس لازم برای ایجاد عفونت لازم است. در حقیقت ممکن است تحقیقات در مورد این مفهوم همچنان در حال گسترش و تکامل است.
"گلاتر" تأکید کرد که عوامل دیگر از جمله میزان نفوذ ذرات ویروسی به عمق ریه‌ها و قدرت سیستم ایمنی بدن فرد نیز در روند عفونت نقش دارند.
دکتر "اریک پنا" پزشک نیویورکی با خواندن مطالعه محققان چینی تایید کرد که پتانسیل انتشار این ویروس از طریق هواپخش‌ها ترسناک است، زیرا در اصل ترکیبی بین هوا و قطرات ویروسی است و این که قطرات قادر به ماندن در هوا در مدت طولانی هستند و به طور بالقوه می‌توانند افراد دیگر را آلوده کنند.
ارسال نظرات
تازه ها