مژده لواسانی به کمک کسب و کارهای خانگی شتافت

هر سال به اواخر بهمن و اوایل اسفند که می‌رسیدیم، بساط جورواجور دست فروش‌ها، فروشگاه‌ها و مغازه‌ها به راه بود، اما امسال ویروس شیطون کرونا خیابان‌ها را خلوت کرده و بازار‌ها را نیمه تعطیل! با ادامه‌ی حضور کرونا این میهمان بدقلق ناخوانده که معلوم نیست تا کی می‌خواهد با روح و روان و کسب و کار ما بازی کند زمزمه‌ی اهمیت کمک رسانی به افرادی که از این موضوع آسب دیده‌اند مطرح شده است.

 

داشتم چرخی در اینستاگرام می‌زدم که دیدم مژده لواسانی مجری نام آشنای تلویزیون چند استوری در مورد معرفی صفحات کارآفرینان در صفحه خود منتشر کرده است.

چه خوب! یک چهره مشهور با استفاده از ظرفیتی که برای خود در شبکه‌های اجتماعی ساخته به کمک صاحبان کسب و کار‌های خانگی آمده. این موضوع بهانه‌ای شد تا در مورد مسئولیت اجتماعی چهره‌ها گپ و گفتی با او داشته باشم.

لواسانی در گفتگویی صمیمی صحبت را از علت و انگیزه‌ی شروع این پویش جذاب آغاز کرد. دغدغه این چهره این بود که یک شخصیت فعال در حوزه‌ی رسانه و اجتماعی، رسالتی بر گردن دارد و برای کمک به شرایط فعلی باید فعالیتی داشته باشد تا به اندازه‌ی خود بتواند تأثیری مثبت جهت بهبود شرایط داشته باشد.

او با توجه به شرایط اقتصادی مردم و موضوع کرونا که ناجور شده است، تصمیم گرفت از اول اسفند ماه شروع کند به معرفی پیج‌های کسب و کار خانگی.

 

 

با شروع اسفند ماه به صورت خودجوش و صرفاً به نیت کمک کردن و مؤثر بودن در اوضاع جامعه در صفحه‌ی اینستاگرام فراخوانی دادم تا صفحه‌های مشاغل خانگی که فالور‌های کمی دارند، شناخته شوند.

در کمال تعجب روزانه بالغ بر ۱۰۰۰ پیام دریافت می‌کردم، بعد از اینکه صفحات را چک می‌کردم و می‌دیدم که تعداد دنبال کننده‌هایشان بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر است و کیفیت محصولاتشان مورد تأیید است، بیشتر مشتاق می‌شدم که تصمیمم را عملی کنم.

من در لابلای گشت و گذار در این صفحات به شناخت تعداد زیادی از بانوان هنرمند سرزمینم پی بردم و معرفی صفحات این عزیزان کم‌ترین کاری بود که می‌توانستم انجام دهم.

 

خیلی‌ها جز دنبال کننده‌های من نبودند و بعد از فراخوان به واسطه‌ی دوستانشان با صفحه‌ی من آشنا شدند و به من پیام می‌دادند برای تبلیغ صفحه شأن.

این استقبال بی نظیر برای من خیلی تحسین برانگیز بود و علی رغم پیشنهاد‌هایی که از قبل درباره تبلیغات بسیاری از صفحات لاکچری داشتم و هزینه‌های خوبی هم پیشنهاد می‌دادند و قبول نمی‌کردم، این پویش را با هدف بهبود شرایط و بدون دریافت حتی یک ریال هزینه انجام می‌دهم، پویشی که معرفی بانوان توانمند و هنر آفرین سرزمینم است.

چون خودم شخصاً صفحات را دنبال می‌کردم، حدود یک ساعت بعد از استوری وقتی صفحه‌ی معرفی شده را چک می‌کردم می‌دیدم به طور میانگین حدود ۱۰۰ نفر به دنبال کننده‌هایشان اضافه شده و این استقبال مردم برای من تحسین برانگیز است؛ و حتی اگر یک سفارش هم به سفارش‌هایشان اضافه شود، برای من ارزشمند است. به دنبال این حرکت، چند تن از دوستان هم این کار را انجام دادند.

 

بله! یک ماه پیش درگیر زندگی خانمی بروجردی شدم که سرپرست خانوار بود و به خاطر بیماری سرطان و هزینه‌های شیمی درمانی از بانکی ۲۰ میلیون تومان وام گرفت، اما، چون نتوانست قسط وام را پرداخت کند، حکم جلب برایش صادر شد، همان موقع بود که استوری‌ای در صفحه اینستاگرام خودم گذاشتم و در آن از مردم درخواست کردم که هرکس هر مبلغی که می‌تواند از ۱،۰۰۰ تومان کمک کند، و خدا رو شکر دو شب بیشتر طول نکشید که این هزینه جمع شد.

این ماجرا حس عجیب و خوبی برای من داشت و خدا را شاکرم که اگر مردم ذره‌ای اعتماد به من دارند، در این راه خرج شود.

تاکید من بر این است که جز این چه رسالتی داریم؟ از شهرت خود خوب استفاده کنیم.

 

 

خیلی‌ها هستند که در صفحاتشان تبلیغ فلان برند یا فلان رستوران را می‌کنند، البته اشکالی ندارد و در تمام دنیا اتفاق می‌افتد، اما سلیقه و انتخاب من نیست.

به نظرم اگرچه خیلی‌ها این تبلیغات را می‌پذیرند و با استقبال مردم هم روبرو می‌شوند، اما چه خوب است در کنار این بخش مادی، جایی برای پویش‌های انسان دوستانه اختصاص دهیم و به فکر این مشاغل خانگی هم باشیم.

به بنده هم پیشنهاد‌های وسوسه انگیزی در باب تبلیغات پیشنهاد شده که می‌توانست زندگی‌ام را جابجا کند، قرارداد‌های سالیانه! اما واقعیتش این است که قبول کردن این پیشنهادات به شخصیت فرهنگی من خدشه وارد می‌کند.

من واقعاً شرم دارم که در چنین شرایطی دم از تبلیغ مورد‌های لاکچری مثل تور گردشگری کانادا یا چیز‌هایی از این دست بزنم، خیلی به من پیشنهاد می‌شود فلان برند معروف ساعت یا کیف و کفش را معرفی بکنم، ممکن است خودم از این‌ها استفاده بکنم، ولی هرگز تبلیغ نمی‌کنم.