داستان وقف عاشقانه های استاد حسین زُمَرشیدی

زهرا زمرشیدی، دختر کوچک استاد حسین زمرشیدی هم در گفتگو با خبرنگار فارس در مورد پدرش گفت: «استاد سال ۹۰ و در زمان حیات خود تصمیم گرفت کتابخانه و آثار هنری خود را به کتابخانه ملک و کتابخانه دانشگاه شهید رجایی که به نام خودشان است، اهدا کند چرا که معتقد بود این آثار باید استفاده شود و اینکه در جایی بماند خاک بخورد فایده‌ای ندارد و علم بی عمل می‌شود.

---

بیشتر بخوانید:

• نمایش آثار عاشورایی روح الامین در ایتالیا + فیلم
• روایت فرشچیان از نحوه کشیدن تابلو عصر عاشورا تا ماجرای شفای دست راستش

---

این کتاب‌ها حدود ۲۵۰۰ جلد است که بخش زیادی از در ملک می‌ماند تعدادی از کتاب‌ها هم که تخصصی عمران است به همراه تعدادی از تابلو‌ها به کتابخانه استاد زمرشیدی در دانشگاه شهید رجایی می‌رود.

در میان این آثار، کتاب‌های اهدایی اساتیدی همچون فرشچیان، معماریان، صیف و... به چشم می‌خورد، کتاب‌هایی که عمدتاً نایاب و کم یاب محسوب می‌شوند، متقابلاً پدر هم به رسم ادب هر کتابی را که منتشر می‌کرد ۱۰۰ جلد اول را هدیه می‌داد. پس از فوت استاد در بهمن ماه، من به عنوان نماینده قانونی پدر اواسط اردیبشهت ۹۸ به موزه آمدم و پس از صحبت با خانم تفرشی مسئول کتابخانه ملک و همراه و انجام کار‌های کارشناسی، کتاب‌ها و آثار به بهترین شکل بسته‌بندی و چینش شده و به ملک منتقل شدند.

پدر بسیار مهربان، اما سختگیر و سخت کوش بود، هر روز ۴ صبح بیدار می‌شد و کارهایش را آغاز می‌کرد، امکان نداشت زمان بندی کارهایش به هم بخورد، من معماری داخلی و عکاسی خواندم و مدتی بعد هم به صنایع دستی و پژوهش هنر روی آوردم، بنا به تسلطی که داشتم عکاسی چند تا از کتاب‌هایشان را من انجام دادم و شاید باورتان نشود که برای عکاسی یک کتاب من بیش از ۱۰ بار به مدرسه عالی شهید مطهری رفتم و عکاسی کردم تا کار باب میل پدر شود، چون ایشان کیفیت برایش مهم بود و می‌گفت خروجی کار باید خوب باشد.

در تمام نقاشی‌های کودکی، من پدرم را در حال نوشتن و مطالعه کشیده‌ام، چون هیچ وقت چیزی غیر از این نمی‌دیدم، همیشه دنبال این بودم به جای دخترشان دست راست‌شان باشم و برایشان شاگردی کنم، زمانی هم که وارد رشته هنر شدم هیچ وقت یادم نمی‌آید که ایشان چیزی را شُسته و رُفته در اختیار من قرار داده باشند، بیشتر به من سر رشته می‌دادند، چون معتقد بودند که در کار باید سختی کشید.»