«نیاز نداری بذار، نیاز داری بردار» همین عبارت ۶ کلمهای، برای اولین بار روی دیوارها در ایران نقش بست. دیوارهای دوستداشتنی با این نوشته رنگ و بوی دیگری گرفتند و دیگر به شکل خودجوش دیواری بیکار احساس میشد به آن رنگ و لعابی میزدند و چند میخ برآن میزدند تا هر کس میخواهد لباسهایی که مورد نیازش نیست را در آنجا بگذارد و کسانی که نیاز دارند از آنها استفاده کنند.
ایده آنقدر جالب بود که خیلی سریع به شهرهای دیگر هم راه پیدا کرد و حتی کشورهای دیگر این ایده را در کشور خودشان پیاده کردند.
بیشتر بخوانید:
رسانههای بینالمللی بسیار تحت تأثیر این اتفاق قرار گرفتند و برای نخستینبار دویچهوله فارسی به آن پرداخت و بعد از آن «بیبیسی انگلیسی» و هفتهنامه آلمانی «اشپیگل» گزارشهایی از دیوار مهربانی با آبوتاب منتشر کردند.
روزنامه انگلیسی دیلیتلگراف هم اینگونه نوشت: «ایرانیها دیوارهای مهربانی برپا کردهاند. مردم (با این ابتکار) به راحتی میتوانند کت و لباسهای گرم خود را به افراد بیخانمان و بیبضاعت -درحالی که ایران دارای زمستانهای بسیار سردی است- اهدا کنند.
مفهوم بسیار ساده است، چند آویز و چوب لباسی روی یک دیوار رنگ شده که روی آن نوشته شده است «اگر نیاز نداری بگذار و اگر نیاز داری آن را بردار.»
همچنین تارنمای روزنامه ایتالیایی «لارپوبلیکا» هم در یک گزارش تصویری از این دیوارها نوشت: «بخشهایی از دیوارهای شهرهای گوناگون ایران به نیازمندان اختصاص یافت.»
اخیرا ویدیویی از کشور سوئد منتشر شده است که در تاریخچه دیوار
مهربانی، از کشور ایران به عنوان اولین اجراکننده این طرح یاد شده است.