روایت زندگی در یک اتاق ۸ متری وسط آزادراه

دور از شهر، در اتاقک‌های هشت متری، ۱۲ ساعت پشت یک صندلی می‌نشیند. کارش این است که پول بگیرد و قبض عوارضی بدهد. داخل هر باجه که دور تا دورش پنجره است، یک میز، صندلی، یک اسپیلت، یک مانیتور، یک دستگاه کارت‌خوان، چند رول کاغذ قرار دارد. روی یکی از پنجره‌ها فهرست اسامی که از آن‌ها عوارضی دریافت نمی‌شود، چسبانده شده است. روی میز کار، یک بسته قرص سرماخوردگی گذاشته و یک کیف فلزی که پول‌های نقد را داخل آن قرار می‌دهد. باز است و اسکناس‌ها را به تفکیک قرار داده است.

 

رمز راننده را می‌پرسد، کارت بانکی‌اش را می‌کشد و قبض عوارضی را تحویلش می‌دهد. هشت سالی می‌شود که کارش این است. در عوارضی تهران - پردیس کار می‌کند. ۴۶ ساله است. وقتی فراخوان نیاز به نیرو برای عوارضی را می‌بیند، اقدام می‌کند و بعد از آن مشغول به کار می‌شود.

«هر کاری سختی خودش را دارد. در فصل‌های سرد، سرما اذیت‌کننده است. روز‌هایی که باران می‌آید، دست ما که بیرون از باجه است کاملا خیس می‌شود. ما به شکل مستقیم با مردم و پول در ارتباطیم. برخی از رفتار‌های مردم غیرقابل باور است.» از داخل کیف، یک اسکناس تقلبی را نشان می‌دهد: «ببین، یک مرد سن و سال‌دار که خانواده‌اش هم همراهش بودند این اسکناس را به من داد، اما به احترام موی سفید خودش و خانواده‌اش که در ماشین بودند، سکوت کردم و قبضش را دادم. معمولا با چنین صحنه‌هایی برخورد می‌کنیم. در واقع این مبلغ از حقوق خودم کم می‌شود. ما بیشتر از آلودگی صوتی و هوا، در معرض آلودگی پول هستیم. به همین دلیل از دستکش نخی استفاده می‌کنم، اما برای آنکه بتوانم مابقی پول راننده‌ها را بشمارم و پرداخت کنم، قسمتی از دستکش را که روی انگشتان را می‌گیرد، قیچی کرده‌ام.»

«گاهی تراول می‌دهند. حتی دلار و یورو هم پرداخت می‌کنند. برخی مردم هم به جای پول عوارضی، میوه یا هندوانه می‌دهند که ما نمی‌توانیم دریافت کنیم، چون از نظر قانون رشوه محسوب می‌شود. اما ناظری که ما را از طریق دوربین‌ها زیر نظر دارد، قبلا در باجه کار کرده است، به همین دلیل شرایطمان را درک می‌کند. بار‌ها پیش آمده همکاران را به خاطر ماشینی که عوارضی پرداخت نکرده بازخواست کرده‌اند و دلیلش را جویا شده‌اند، چون فکر کرده‌اند راننده‌ای که بدون پرداخت عوارض رد شده نسبتی با مامور داخل باجه داشته است. گاهی اوقات راننده‌ها پول عوارضی را می‌دهند و قبض نمی‌گیرند، به همین دلیل ما هم مجبور می‌شویم قبض را به دوربین‌ها نشان دهیم و از پنجره بیرون بیندازیم که متوجه شوند بابت پولی که دریافت کرده‌ایم قبض عوارضی صادر شده، اما راننده آن را دریافت نکرده است. گاهی برخی افراد که پول نقد همراهشان نیست و همراه‌بانک دارند می‌خواهند شماره حسابمان را به آن‌ها دهیم تا مبلغ را به کارت ما بریزند و بتوانیم برایشان کارت بکشیم در حالی که چنین امری برای ما مقدور نیست.»