رضا توکلی بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با تابناک جوان با بیان اینکه در سریال‌های مناسبتی ماه رمضان بهترین امتیاز، مخاطبان این قبیل تولیدات هستند، اظهار کرد: در سریال‌هایی که برای ماه رمضان تولید می‌شود، می‌توان یک امتیاز مهم و ویژه یافت، آن هم تعداد مخاطبان این دست کارها است، چراکه در این ایام مخاطبان این قبیل تولیدات بسیار بیشتر از دیگر ایام سال هستند.
وی افزود: این امتیاز مثبتی که برای سریال‌های مناسبتی ماه رمضان بر‌شمردیم، جدا از داشته‌های مثبتی که به همراه دارد یک نکته منفی نیز دارد، آنهم اینکه اگر فیلمسازی در این ایام کاری بی‌کیفیت عرضه کند، دیگر مخاطبان وی را جدی نخواهند گرفت، چون کار ضعیف وی همیشه به یاد می‌ماند. می‌خواهم برای سخنان خود مثالی از نوع مثبت آن بزنم تا هم منظورم را رسانده باشم هم اینکه به فردی بر نخورد. سیروس مقدم وقتی سریال «اغماء» را جلوی دوربین برد همه ایران کارش را دیدند و پسندیدند، برای همین این فیلمساز توانست در ادامه کارهای خوبی را کارگردانی کند.
بازیگر سریال «سر دلبران» ادامه داد: در سال‌های گذشته یک نکته به عنوان امتیاز در تمامی کارهای مناسبتی وجود داشت. آن اینکه تنوع ژانر را در آثار مورد نظر به خوبی مشاهده می‌کردیم، اما متاسفانه دیگر کمتر به روی تنوع موضوع توجه می‌شود، درصورتی‌که مخاطبان تلویزیون هر کدام سلیقه‌ای دارند که با یک شکل کار اشباع نمی‌شود. برای نمونه سال‌های پیش رضا عطاران با ساخت کارهای طنز، عده‌ای بسیاری از روزه‌داران را پای گیرندهای تلویزیونی می‌آورد، اما امروز تنها کارهای جدی و درام روی آنتن می‌رود.
توکلی اضافه کرد: بحث دیگری که درباره آثار مناسبتی سیما در ایام ماه مبارک می‌توانم بیان کنم این است که قصه‌ها شکلی تکراری به خود گرفته‌اند، به نحوی که ما چیز جدیدی را در قصه‌ها نمی‌بینیم. این وضعیت در حالی است که ما در سال‌های پیش با تولید کارهای ماورایی توانسته بودیم، تماشاگران بسیاری را به سمت خود بکشانیم، اما نمی‌دانم چگونه این موضوع را فراموش کرده و دیگر چنین کارهای تولید نشد؟ جواب به این سوال را اینگونه می‌دهم. وقتی کاری در تلویزیون تولید می‌شود و آن اثر با موفقیت نیز رو‌به‌رو می‌شود به اندازه‌ای از روی آن کپی صورت می‌گیرد که به نوعی تماشاگر نسبت به آن بی‌انگیزه می‌شود. برای مثال وقتی «او یک فرشته بود» و «اغماء» ساخته شد تا چه اندازه کارهای مشابه بعد از روی آنتن رفت؟
این بازیگر ادامه داد: بیشتر سخنان ما در حوزه آثار مناسبتی تنها مختص به تلویزیون شد، درصورتی‌که تلویزیون نیز در این رابطه می‌تواند حرف‌های خاص خود را داشته باشد. ما در تلویزیون کمتر فیلمی را داریم که فضایش به گونه‌ای باشد که امکان پخش آن در ایام ماه مبارک نیز فراهم باشد، اما این تنها یک بخش موضوع است، چون ما در چینش فیلم‌ها نیز به گونه‌ای عمل نمی‌کنیم تا بتوانیم در ایام چون روزهای عزا نیز در سینماها را باز نگاه داریم.
توکلی ادامه داد: در میان نزدیک به 100 فیلم تولیدی که در یک سال جلوی دوربین می‌رود، حداقل 5 کار وجود دارد که می‌توان آنها را در ایامی، چون محرم و صفر به نمایش عمومی درآورد، بنابراین اگر در بحث اکران همه چیز را فدای سود اقتصادی نکنیم متوجه خواهیم شد که امکان بهره‌وری بیشتر در سینما فراهم است. هرچند اگر ما در ایام عزا فیلم‌های متناسب با این ایام را روی پرده بفرستیم تا سینماها تعطیل نشود در نهایت سود اقتصادی نیز به سینما تزریق کرده‌ایم.
وی تاکید کرد: من جدا از بازیگری، کارگردانی را هم بسیار دوست دارم و هم اینکه آن را می‌شناسم. در همین رابطه کاری نیز چند سال پیش جلوی دوربین بردم، اما متاسفانه امکانات ساخت آنگونه که باید به شکل برابر در اختیار همه قرار نگرفته است، والا من طرح‌های بسیاری داشتم که هر یک از آنها می‌توانست الهام‌بخش یک کار خوب و فاخر باشد، البته می‌توانم با ساخت کارهای گیشه‌ای در حوزه کارگردانی نیز فعال باشم، اما دوست ندارم کاری که من سازنده آن هستم به گونه‌ای باشد که مردم بعد از آن از من به نیکی یاد نکنند.
توکلی در بخش دیگری از سخنان خود درباره ورود جوانان به حوزه بازیگری گفت: بازیگری از جمله حرفه‌های است که برای جوانان جذابیت دارد، چون شهرت و محبوبیت به عنوان الزمات این شغل همه را جذب خود می‌کند، اما جوانان باید بدانند که شهرت محبوبیت شاید در ابتدا شیرین باشد، اما با گذر زمان در برخی مواقع مشکل آفرین نیز خواهد بود، به هر حال در چنین شرایطی امید می‌رود، هر فردی که می‌خواهد به بازیگری ورود کند از راه صحیح آن که همان دانشگاه و درس خواندن است به سینما بیاید تا حضورش ماندگار باشد.
وی در انتهای سخنان خود اعلام کرد: به عنوان بازیگر سعی کرده‌ام همیشه در کارهای بازی کنم که کیفیت آن مهمترین دلیل انتخابم باشد، اما باید به هوطنان خود یک نکته را بیان کنم آنهم اینکه وقتی کار خوب کم تولید می‌شود من در سال چند کار را باید رد کنم تا یک فیلم یا سریال خوب به من پیشنهاد شود؟ آیا این انتظار جوابگوی نیازهای اقتصادی من است؟