المیرا دهقانی بازیگر نقش مادر احسان در سریال هشت و نیم دقیقه

بازیگر نقش مادر احسان در سریال هشت و نیم دقیقه کیست؟ المیرا دهقانی در سریال هشت و نیم دقیقه این نقش را بازی میکند. نقشی متفاوت که چهره اش در روند سریال زیاد دیده نمی شود و بیشتر پوشیده است. در این مطلب علاوه بر بیوگرافی المیرا دهقانی، بخشی از گفتگوهایش را آورده ایم.

خلاصه سریال هشت و نیم دقیقه

پدر و پسری در راه رسیدن به بیمارستان در اثر حادثه از دنیا می‌روند. پزشکی قانونی اعلام می‌کند که پسر ۸٫۵ دقیقه زودتر از پدر جان باخته. بر اساس قانون تمام ارث به پسر کوچکتر، احسان می‌رسد این در حالی است که یکتا، همسر برادرش گرفتار مشکلات مالی می‌شود. بعدا ماجرا، اما به شکل دیگری رقم میخورد...

نقش مادر احسان در سریال هشت و نیم دقیقه کیست؟

نقش مادر احسان در سریال هشت و نیم دقیقه را در واقع المیرا دهقانی بازی کرده است. نقش المیرا دهقانی در سریال هشت و نیم دقیقه متفاوت تر بود. در زمان اولین پخش این سریال قرار بر این بود تا بازیگر این نقش شناخته نشود. انتشار تصویر گریم این بازیگر در فضای مجازی در ابتدا به نام مهناز افشار زده شد و بعدا مشخص شد بازیگر آن المیرا دهقانی است. دهقانی در این فیلم نقش یک زن مسن که مبتلا به جذام بوده است را بازی میکند.

بیوگرافی المیرا دهقانی

المیرا دهقانی، بازیگر ایرانی تئاتر، تلویزیون و سینما، متولد ۵ شهریور ۱۳۷۰ در شیراز است. وی دانش‌آموخته مقطع کارشناسی ارشد رشته صنایع غذایی است.

المیرا دهقانی، از سال ۱۳۸۸ فعالیت هنری خود را آغاز نمود. وی در آثاری همچون شریک جرم، همه چیز آنجاست، هشت و نیم دقیقه، پرستاران، سایه بان، لحظه گرگ و میش، فصل ماهی سفید، پس از آزادی، سیاه باز، حرفه‌ای و خسوف به ایفای نقش پرداخته است.

از جمله افتخارات المیرا دهقانی می‌توان به نامزدی دریافت تندیس حافظ بهترین بازیگر زن درام تلویزیونی در نوزدهمین دوره جشن حافظ اشاره کرد.

ماجرای انتشار عکس مادر احسان در سریال هشت و نیم دقیقه

المیرا دهقانی در گفتگو با «سینماسینما»، در مورد جریان انتشار این تصویر چنین توضیح داد: «آقای شاه‌حسینی چندان تمایلی نداشتند عکسی از من با گریم، پیش از نمایش بخش‌های مربوط به بازی‌ام در سریال منتشر شود و با اینکه هیچ‌گاه دلیل این موضوع را از او نخواستم، اما به نظرم هدف ایشان آن بود که انتشار تصویر من با گریم ذهنیت مخاطب را بهم نریزید.»

او ادامه داد: «من در این سریال در نقش زنی جذامی و مسن‌تر از خودم بازی کرده بودم. تصور می‌کنم آقای شاه‌حسینی نمی‌خواستند با انتشار عکس من قبل از پخش سریال برای مخاطب ذهنیت ساخته شود و اختلاف سنی خود من و نقش روشن شود تا به این ترتیب در تاثیرگذاری و باروپذیری نقش خدشه‌ای وارد نشود.»

دهقانی گفت: «اما نمی‌دانم به چه ترتیب بود که عکس من با گریم در فضای مجازی انتشار پیدا کرد. نکته در اینجا بود که حتی اسم من به عنوان صاحب عکس هم مطرح نشد و عکس به اسم بازیگر دیگری که اغلب خانم مهناز افشار نامیده شد در فضای مجازی منتشر شد. من این مساله را ناشی از شیطنت‌های فضای مجازی می‌دانم.»

او در پاسخ به این پرسش که به چه دلیل خودش بعد از انتشار این عکس در صفحات مجازی رفع ابهام نکرد و توضیحی نداد، گفت: «لذت بازی در نقشی بسیار مسن‌تر از خودم و همچنین با بیماری جذام آنقدر بود که نمی‌خواستم چیزی به آن خدشه وارد کند. دوست نداشتم از اصل ماجرا که بازی‌ام در سریال بود دور شود و انرژی‌ام را برای توضیح دادن در این مورد بگذارم. نمی‌توانستم به تک‌تک آدم‌هایی که آن عکس را پخش می‌کردند بگویم اشتباه می‌کنید و من صاحب عکس هستم، بنابراین بهتر بود سکوت کنم، چون باور داشتم بالاخره روشن می‌شود که اشتباهی در کار بوده است.»

این بازیگر در مورد اینکه آیا بعد از انتشار عکس شکل حضور او در سریال تغییر کرد، گفت: «از ابتدا هم قرار بود در بخش‌هایی از کار صورت من معلوم باشد و زمانی هم روبندی وجود داشته باشد. به همین ترتیب عمل شد و انتشار عکس تاثیری در تصمیماتی که از قبل برای این نقش گرفته شده بود، نداشت.»

گفتگو با المیرا دهقانی

نمانامه در گفتگویی با المیرا دهقانی:

شما در سریال «هشت و نیم دقیقه» نقش یک زن جذامی را با آن گریم بازی کردید که نشان از این مسئله دارد که علاقه‌مند به گریم و نقش‌های متفاوت هستید. از آنجایی که اغلب بازیگران جوان و خانم علاقه‌مند به زیبا دیده شدن مقابل دوربین هستند، می‌خواهم بدانم این تفکر حرفه‌ای را که شما در بازیگری دارید، از کجا نشات می‌گیرد؟

– البته زیبا بودن در تصویر برای من هم مهم است؛ اما تا جایی که مانع از بازی کردن در نقش‌های چالش برانگیز نشود. مطمئنا ترجیح من این است که شخصیت‌های متفاوت را بازی کنم تا بتوانم توانایی بازیگری خودم را نشان بدهم. چون به اعتقاد من در نگاه اول چهره بازیگر به چشم می‌آید، ولی خیلی زود عادی می‌شود. اما برای رخنه کردن در ذهن مخاطب عوامل عمیق تری لازم است.

معمولا سختی‌ها و محدودیت‌های بازیگری به خصوص برای خانم‌ها در تلویزیون به اندازه‌ای است که بعد از مدت کوتاهی برخی از بازیگران ترجیح می‌دهند که در سینما و نمایش خانگی فعالیت کنند تا تلویزیون. برای شما چطور؟ با توجه به محدودیت‌ها و سختی‌های این کار در تلویزیون باز هم علاقه‌مند به بازی در سریال هستید و یا ترجیح می‌دهید که بیشتر روی سینما متمرکز شوید؟

– واقعیت این است که برای من ذات بازیگری و نقش مهم است. اگر کارگردان، فیلمنامه و نقش مورد علاقه من پیشنهاد شود، هر مدیوم و رسانه‌ای باشد برای من فرقی نمی‌کند. اما فعلا ترجیحم این است که تا مدتی در تلویزیون دیده نشوم.

المیرا دهقانی در نقش یاسمن در سریال گرگ و میش

یاسمن در این سریال در چند مقطع زمانی دیده شد. از نوجوانی تا میانسالی و بازی شما به قدری برای من به عنوان مخاطب جذاب بود که متوجه این تغییر زمان و سن و سال و پختگی در شخصیت یاسمن و بازی شما می‌شدم. گرچه به گریم کار هم انتقاد‌هایی دارم. اما چقدر موفقیت در این سریال و بازی در این نقش را مدیون تجربیات تئاتری هستید و یا به راهنمایی و مشاوره‌های کارگردان و خود فیلمنامه بسنده کردید؟ ضمن اینکه چطور توانستید با مناسبات آدم‌ها و زندگی شان در دهه ۶۰ ارتباط برقرار کنید تا بتوانید نقش را باورپذیر برای مخاطب بازی کنید؟

– فکر می‌کنم مجموعی از همه نکاتی که ذکر کردید برای درنوردیدن زمان و مسن شدن مثمر ثمر بود. منظورم تئاتر، مطالعه و حضور خود کارگردان است. علاوه بر این حث‌های تکنیکی برای رسیدن به این فضای بازی وجود دارد. مثل فرم بدن، انحنا و تغییر صدا و لحن و انتخاب واژه و از همه مهمتر عمق نگاه که گذر زمان و سالیان را بر شخصیت یاسمن ببینیم؛ بنابراین من هم تمرین‌های متناسب را انجام دادم. اما بخش اصلی برای من سیر تحول حسی و تفکری بود که کاملا ذهنی و روحی اتفاق افتاد. من به باور چهل ساله شدن رسیدم. ولی خب جرات و اعتماد به نفس بازی در این سن را اول با اعتماد کامل آقای اسعدیان و دوم با توجه به تجربه‌های قبلی بازی خودم پیدا کردم.

از زمانی که سریال روی آنتن است و دیده شده و مورد توجه قرار گرفته، تاثیری روی پیشنهاد‌هایی که به شما می‌شود، داشته که احساس کنید همکارانتان نیز مخاطب این سریال بودند؟ و اینکه، چون در قالب چنین نقشی مورد توجه قرار گرفته اید، باز هم نقش مشابه یاسمن به شما پیشنهاد شود؟

– من فکر می‌کنم فراز و فرود‌های حسی عمیق و دراماتیک که هم در دوران جوانی و هم در دوران میانسالی برای شخصیت یاسمن اتفاق می‌افتد، ابعاد مختلفی از بازیگر را برای کسانی که دنبال انتخاب بازیگر هستند نشان می‌دهد. از شادابی و طراوت ۱۸ سالگی تا خمیدگی سن بالا و حس‌های چند گانه در هم ادغام شده اند که واقعا نمی‌توان گفت کدام سن یاسمن و یا کدام بعد از این شخصیت بر دیگری سوار است. به همین خاطر فکر نمی‌کنم که به دنبال بازی کردن نقش یاسمن یک جور شخصیت به من پیشنهاد شود.

البته من فکر می‌کنم کارگردان‌ها متناسب با شناخت توانایی بازیگران بیشتر به سراغ آن‌ها می‌آیند. البته با آن بخش از سوال شما هم متاسفانه موافقم و این حقیقتی است که خیلی از کارگردان‌های سینما، سریال‌های تلویزیونی تماشا نمی‌کنند. اما من فکر می‌کنم همان کارگردان‌ها هم وقتی نام کسی مثل آقای اسعدیان پشت کار باشد، قطعا پای تلویزیون می‌نشینند. چون به نظر من سریال‌های این کارگردان حتی در مدیوم تلویزیون هم تماشاکردنی است.

معمولا فیلمنامه از زمانی که روی کاغذ نوشته می‌شود تا زمانی که به تولید و تدوین می‌رسد و پخش می‌شود، دچار تغییرات بسیاری می‌شود که گاهی به نفع کار است و گاهی هم به آن لطمه وارد می‌کند. گرچه آقای اسعدیان کارگردان و نویسنده توانمندی است. اما با این حال همان ابتدا که فیلمنامه را می‌خواندید، فکر می‌کردید تا این حد بتواند مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد که مخاطب مدام نگران سرنوشت شخصیت‌های این سریال باشد؟

– از همان ابتدا نام آقای اسعدیان کنار فیلمنامه خیالم را راحت می‌کرد. به علاوه اینکه به لحاظ کانسپت قهرمان زن داشتن با خصیصه‌های زنانه فارغ از همه کلیشه‌های مردانه در یک فیلمنامه برای من خیلی جذاب بود.

کار کردن با بازیگران حرفه‌ای و با سابقه‌ای مثل فاطمه گودرزی که سکانس‌های بسیاری هم با هم داشتید، برای شما سخت نبود؟

– اصلا کار کردن با این عزیزان و بزرگان برای من سخت و ترسناک نبود. چرا که وقتی من سر صحنه نبودم، خانم گودرزی را نمی‌دیدم، مادرم را می‌دیدم و یا پدر بزرگ و عمه و برادرهایم را می‌دیدم. آن‌ها خانواده من بودند. به همین دلیل از کنار آن‌ها بودن واقعا لذت می‌بردم.

گردآوری: تابناک جوان