کدام جانور می تواند سه سال بدون غذا زنده بماند؟
اگر می پرسید کدام جانور می تواند سه سال بدون غذا زنده بماند؟ باید بگوییم برخی از موجودات حتی بیشتر از این مدت زنده می مانند. آب مایع حیات کره زمین است و بعد از آن غذا نقش مهمی در زنده ماندن موجودات دارد. در این مطلب می خواهیم به مقاوم ترین حیوانات در برابر کم غذایی یا بی غذایی بپردازیم.
کدام جانور میتواند سه سال بدون غذا زنده بماند؟
گفته می‌شود کروکودیل‌ها در شرایطی می‌توانند بدون غذا تا ۳ سال زنده بمانند. اغلب حیوانات بیشتر از یکی دو روز بدون غذا دوام نمی‌آورند، اما حیواناتی هم هستند می‌توانند بدون خوردن غذا یا حتی نوشیدن آب ماه‌ها یا حتی سال‌ها زنده بمانند.
تغذیه کروکودیل و تمساح‌ها
غذای تمساح‌ها و کروکودیل‌ها در حیات وحش چیست؟ غذای تمساح‌ها و کروکودیل‌ها شامل؛ حشره، قورباغه، عنکبوت، جانوران صدفدار، حلزون، پرنده، ماهی، خزندگان دیگر و جانوران پستاندار است. اما این مسئله که از هرکدام این غذاها، چه مقدار می‌توانند بخورند به اندازه، نوع و محل زندگیشان بستگی دارد.
تنوع در خوراک غذای بچه‌های بیشتر انواع تمساح‌ها و کروکودیل‌ها، حشره است، اما به محض اینکه کمی بزرگتر شدند نوزاد قورباغه، حلزون، خرچنگ، میگو و ماهی‌های کوچک را می‌خورند. هنگامی‌که بزرگتر شدند شروع به خوردن، ماهی‌های بزرگتر، پرندگان، خزندگان و پستانداران کوچک و بزرگ می‌کنند.
بالغین آن‌ها نه تنها معده‌های بزرگتر و اشتهای بیشتری دارند بلکه برای اینکه بتوانند طعمه را بگیرند پوزه‌های قویتری هم دارند. غذایی که یک تمساح یا کروکودیل می‌خورد به زیستگاهش بستگی دارد. تمساح‌ها و کروکودیل‌هایی که در آب شور مرداب‌ها و دهانه رودخانه‌ها زندگی می‌کنند از همنوعانشان که در آب‌های شیرین زندگی می‌کنند، غذا‌های متنوع‌تری می‌خورند، زیرا انواع غذا‌های اطرافشان متفاوت است.
نوع (شکل) پوزه نیز در تعیین غذا نقش مهمی دارد. از آنجائی‌که پوزه‌های بلند و باریک قادرند آب را کنار زده، راهی باز کنند و سریعتر و آسانتر از پوزه‌های پهن و سنگین از میان آب عبور کنند، بنابراین برای صید ماهی بسیار مناسبند.
حیواناتی با مقاومت بالا به بی غذایی
در ادامه با برخی حیواناتی که می توانند مدتی بدون غذا زنده بمانند آشنا شوید.
گربه: ۲ هفته
بسته به میزان آب و غذایی که آخرین بار مصرف کرده باشند و همینطور وضعیت کلی سلامت آن، یک گربه میتواند ۲ هفته بدون غذا زنده بماند.
شتر: ۲ ماه
شتر چند روز بدون غذا زنده میماند؟ شتر‌ها از کوهان‌های خود برای ذخیره‌ی بافت چربی استفاده می‌کنند که در زمان نبود آب و غذا، معمولاً منبع تغذیه‌ی آن‌ها است.
کوسه بزرگ سفید: ۳ ماه
خرس: ۳ ماه
خرس‌ها به خواب زمستانی طولانی شان مشهورند. آن‌ها می‌توانند بیش از ۳ ماه بدون غذا، آب، حرکت و حتی مدفوع و ادرار کردن به خواب زمستانی فرو روند.
پنگوئن امپراتور: ۳ ماه
پنگوئن‌های امپراتور نر مجبورند در دوران محافظت از تخم‌های خود، بیش از ۳ ماه، سرمای طاقت فرسای قطب جنوب را دوام آورند. آن‌ها در این مدت هیچ غذایی نمی‌خورند.
نهنگ گوژپشت: ۶ ماه
کدام حیوان شش ماه بدون غذا زنده میماند؟ نهنگ‌های گوژپشت از پیه خود برای ذخیره‌ی چربی اضافه‌ی غذا‌هایی که در تابستان مصرف می‌کنند، استفاده می‌کنند. آن‌ها با این کار می‌توانند ۶ ماه بدون غذا دوام آورند.
مار پایتون توپی: ۶ ماه
بدن مار‌های پایتون توپی سرعت سوخت و ساز پایینی دارد که میتواند انرژی کافی برای زنده ماندن بدون غذا برای مدت ۶ ماه را ذخیره نگه دارد. آن‌ها در این مدت از انرژی ذخیره شده‌ی بدن شان برای دوام آوردن استفاده می‌کنند.
لاکپشت گالاپاگوس: یک سال
لاکپشت‌های گالاپاگوس ذخیره گاه داخلی بسیار بزرگی برای آب دارند و بدن آن‌ها از سرعت سوخت و ساز پایینی نیز برخوردار است، امری که به آن‌ها کمک می‌کنند بتوانند یک سال تمام بدون غذا زنده بمانند.
عقرب: ۱ سال
قورباغه باروئینگ: ۱ سال
قورباغه‌های باروئینگ می‌توانند یک سال بدون غذا درون گل بمانند. آن‌ها این کار را در مواقع کمبود منابع غذایی با ذخیره‌ی انرژی انجام می‌دهند.
کروکودیل: ۳ سال
کروکودیل‌ها با بی حرکت ماندن انرژی خود را ذخیره می‌کنند، امری که با کمک آن می‌توانند ۳ سال بدون غذا دوام آورند، البته بعد از خوردن یک وعده غذایی خوب.
بیشتر بخوانید:
سمندر سفید: ۱۰ سال
سمندر‌های سفید در زمان کمبود غذا سرعت سوخت و ساز بدن و فعالیت خود را کاهش می‌دهند. این حیوانات دوزیست همچنین می‌توانند بافت‌های خودشان را هم به طور مجدد جذب کنند، امری که به آن‌ها کمک می‌کند بتوانند ۱۰ سال بدون غذا زنده بمانند.
تاردیگرید: ۳۰ سال
کنه تا چند روز بدون غذا زنده میماند؟ تاردیگرید که با نام‌های خرس آبی یا خوکچه‌ی خزه‌ای هم شناخته می‌شود، موجودی آبزی است که بدنش سرعت سوخت و ساز پایینی دارد. سرعت سوخت و ساز بدن تاردیگرید‌ها میتواند به ۰/۰۱ درصد میزان معمول خود کاهش یابد. همین امر به آن‌ها کمک می‌کند بیش از ۳۰ سال بدون غذا دوام آورند.
نام یک جانور که میتواند مدت‌ها بدون اب زندگی کند؟
شتر قادر به تحمل شرایط بیابان است. کوهان شتر از چربی و کمی عضله تشکیل شده و یک منبع حیاتی برای تامین انرژی حیوان در شرایط بی غذائی محسوب می‌شود که برای چندین روز به شتر اجازه می‌دهد بدون خوردن غذا به حرکت خود ادامه داده و زنده بماند. اما در این میان شرایط بیابان تنها کمبود مواد غذایی نیست و مساله تامین آب، مبحث بسیار مهمی است که موجودات بیابانی باید با آن کنار بیایند. بر خلاف نظر بسیاری از مردم؛ شتر از کوهان خود برای ذخیره آب استفاده نمی‌کند و آب مورد نیاز این حیوان در کوهان وی قرار ندارد.
شتر در هر وعده قادر به نوشیدن ۱۱۳ لیتر آب طی تنها ۱۳ دقیقه است. این آب در جریان خون شتر ذخیره شده و در شرایط اضطراری مورد استفاده بدن وی قرار می‌گیرد. به همین دلیل است که هیچ پستاندار دیگری نمی‌تواند به اندازه شتر، شرایط بی آبی را تحمل کرده و در بیابان‌های گرم و خشک تاب بیاورد.
در حقیقت شتر از آب برای خنک کردن بدن خود استفاده نکرده و درجه حرارت بدن این حیوان ثابت نبوده و بر خلاف سایر پستانداران، دمای بدن وی بر اساس شرایط محیطی تغییر کرده و هر چه هوا گرم‌تر شود، دمای بدن شتر نیز افزایش یافته و با محیط تطبیق پیدا می‌کند. این قابلیت به شتر امکان ذخیره آب را می‌دهد، زیرا این حیوان بر خلاف سایر پستانداران برای خنک شدن بدن، عرق نکرده و آب بافت‌های خود را از دست نمی‌دهد.
شیر تا چند وقت بدون آب زنده میماند؟
شیر‌های در حیات وحش بین ۴.۵ تا ۱۱ کیلوگرم غذا در روز می‌خورند. اما شیر‌های در قفس کمتر از این مقدار و روزی ۳-۴ کیلوگرم می‌خورند.
اگر آب در دسترس باشد، بیشتر شیر‌ها هر روز آب می‌خورند. اگر نباشد (که در ماه‌های خشک نیست) تا ۵ روز بدون آب زنده می‌مانند. در مناطق خشک و بیابانی شیر‌ها از رطوبت محتویات شکم طعمه شان استفاده می‌کنند.
موجودی که برای زنده ماندن به اکسیژن نیازی ندارد!
به گفته پژوهشگران، این موجود که نوعی انگل است، توانایی استفاده از اکسیژن را ندارد. این انگل، ماهی سالمون را مسموم می‌کند و انرژی مورد نیاز خود را بدون اکسیژن به دست می‌آورد. در حقیقت انرژی مورد نیاز این انگل، از بدن میزبان دزدیده می‌شود.
باور پژوهشگران این بود که همه گیاهان و حیوانات، از اکسیژن برای تولید سوختی موسوم به "آدنوزین تری‌فسفات" (ATP) استفاده می‌کنند که به تقویت پردازش سلولی می‌پردازد. تولید این سوخت، در ساختاری موسوم به "میتوکندری" (Mitochondria) رخ می‌دهد.
هر میتوکندری علاوه بر ژنوم موجود در هسته سلول، ژنوم مخصوص به خود را دارد؛ اما هنگامی که پژوهشگران، توالی DNA این انگل موسوم به "Henneguya Salminicola" را بررسی کردند، متوجه شدند که در اشتباه بوده‌اند؛ زیرا نتوانستند هیچ اثری از DNA میتوکندری پیدا کنند.
پژوهش‌های بیشتر، یافته‌های به دست آمده را تایید کرد. هنگامی که پژوهشگران با رنگ آبی فلورسنت به بررسی این انگل پرداختند، هیچ اثری از DNA در هسته سلول‌ها مشاهده نشد.
از آنجا که سلول‌های انگل، ساختار مشابه میتوکندری را ندارند، نمی‌توانند آنزیم‌های مورد نیاز برای به کار بردن اکسیژن را برای تولید آدنوزین بسازند. هنوز مشخص نیست که چرا این انگل، توانایی استفاده از اکسیژن را از دست داده است. این احتمال وجود دارد که انگل طی چرخه زندگی خود، درون بدن یک کرم زنده ساکن شده و مجبور به استفاده از اکسیژن نبوده است.
اگرچه این انگل برای انسان مضر نیست، اما یک مشکل بزرگ برای کسانی به شمار می‌رود که به کار پرورش ماهی مشغول هستند؛ زیرا میتواند نقاط سفیدی روی بدن ماهی به وجود بیاورد و به عفونت آن منجر شود. این پژوهش، در مجله "PNAS" به چاپ رسید.
گردآوری: تابناک جوان
منابع: ماکی دام / سیناپرس / ایسنا / برترین ها