از فوتبالیستی که سفیر فرهنگی ایران در قلب اروپا شد تا تجلیل برانکو از شهدا
«حداقل کاری که پرسپولیس می‌توانست در تجلیل از شهدا انجام دهد، حضور در جام شهدا بود. ما هم به عنوان کادر فنی وظیفه داشتیم در این جام شرکت کنیم. خیلی از جوانانی که شهید شدند، وضعیت مشابهی به لحاظ سن و سال با بازیکنان داشتند. من از طرف خودم و از طرف تیمم تشکر می‌کنم که این زمینه فراهم شده که جوانان امروز بتوانند ورزش‌شان را ادامه دهند. حضور ما در این جام این کوچک‌ترین کاری بود که انجام دادیم. متاسفانه قهرمان نشدیم اما در این جام قهرمانی مهم نیست بلکه حضور و شرکت در جام شهدا اهمیت داشت.»
تصور می‌کنید این حرف‌ها را چه کسی زده؟! این بخشی از صحبت‌های برانکو سرمربی اسبق تیم ملی و پرسپولیس در 12 بهمن 1394 است، باورش سخت است اما واقعیت دارد، یک مربی اروپایی و غیر ایرانی که مسلمان نیست در تمام مدت زمانی که در کشورمان حضور داشت مشابه چنین جملاتی را در تجلیل از مقام شهدا بارها بر زبان آورد و حتی گفت که در کشورش کرواسی همواره برای کسانی که جانشان را برای دفاع از کشور از دست می‌دهند ارزش زیادی قائل هستند. یک سرمربی خارجی با چندین جام قهرمانی اینگونه در مورد شهدای کشورمان صحبت و رفتار می‌کند. کشورمان چقدر باید از نظر مادی هزینه می‌کرد تا یک مربی اروپایی اینگونه از شهدای ما به نیکی یاد کند؟ آیا اصلا موفق به انجام چنین کاری در خارج از مستطیل سبز می‌شدیم؟ این معجزه فوتبال است. کاش برای قضاوت زودهنگام پرمخاطب‌ترین رشته ورزشی کشورمان با مطالعه و آگاهی کافی سخن بگوییم!
فوتبال در دنیا قدرتمندترین ابزار انتقال فرهنگ شده و شاید به همین دلیل یک کودک افغانستانی یک شبه سر از بارسلونای اسپانیا در می‌آورد، کودکی که عدد 10 را با ماژیک روی کیسه پلاستیکی نوشته و آن را می‌پوشد از سوی باشگاه بارسلونا و لیونل مسی به اسپانیا فراخوانده می‌شود! شما نام چند فوتبالیست و یا حتی نام چند تیم فوتبال را در افغانستان شنیده اید؟! اما باشگاه بارسلونا می‌داند با دعوت این کودک افغان بهترین استفاده تبلیغاتی را در عرصه فرهنگ و مسئولیت‌های اجتماعی در عرصه فوتبال به نفع خود انجام می‌دهد. آن موقع ما در کشورمان خیلی راحت و بدون در نظر گرفتن شرع اسلام، قانون و حتی اخلاق سفرای فرهنگی کشورمان را زیرآتش بی‌انصافی می‌گیریم!
فوتبالیست‌هایی که در حد توان خود کوشیده‌اند که از نام شهدا و ارزش‌های انقلاب اسلامی دفاع کنند. هنوز یادمان هست که مهدی طارمی در همین ورزشگاه آزادی با پیراهن شهید ابراهیم هادی به میدان آمد. همین طارمی ستاره چندین میلیون دلاری که خیلی از باشگاه‌های اروپایی برای خریدش تلاش می‌کنند، پس از قهرمانی با تیم پورتو، در قلب اروپا؛ پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران را بر دوشش می اندازد و حتی برخی بازیکنان غیر ایرانی این تیم هم پرچم مقدس کشورمان را به اهتزاز در می آورند.
یا مهدی ترابی بعد از گلزنی نوشته زیر پیراهنش را با این نوشته که تنها راه نجات کشور اطاعت از رهبری است را به عنوان شادی پس از گل انجام داد و همین اقدام فرهنگی باعث شد زیر فشار انتقادهای رسانه‌های معاند قرار بگیرد. پس آیا انصاف است که اینگونه در داخل کشور هم این الگوهای مناسب رفتاری و اخلاقی را بکوبیم؟!
سیدجلال حسینی، مهدی رجب‌زاده، محمد انصاری و دیگر فوتبالیست‌های مطرح و با اخلاق کشورمان بارها از حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) مدد گرفته‌اند و یاری جسته‌اند و بارها در مراسم فرهنگی مختلف کشور حضوری پر رنگ و تاثیرگذار داشته‌اند. از نوشته‌های مذهبی روی پیراهن‌ها تا نمایش عکس شهدا در جریان مسابقات گرفته و حضور در هیات‌های مذهبی، حضور سیدمهدی رحمتی، محمد انصاری ، مهدی ترابی و... که الگوهای مناسب فرهنگی برای نوجوانان و جوانان کشور هستند همگی به مدد فوتبال صورت پذیرفته و شکل گرفته است.
در فوتبال کشور تیم‌هایی با نام شهید داریم. تیم فجرشهیدسپاسی که بارها در سطح اول فوتبال کشورمان درخشیده و یکی از بازیکن‌سازترین تیم‌های سال‌های اخیر فوتبال مان لقب گرفته است. فجرشهیدسپاسی امروز بدون تعارف محبوب‌ترین و معروف ترین تیم استان فارس در سطح کشور است و علاقمندان خاص خود را دارد. تیمی که با غلامحسین پیروانی سرمربی دوست داشتنی در فوتبال مان درخشید و هنوز هم به عنوان یکی از با اخلاق‌ترین تیم‌های ورزشی کشور از آن یاد می شود.
تلخ ترین اتفاق فوتبال جهان نیز در کشورمان رخ داده وقتی در سال 1365 دو تیم به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مسابقه‌ای دوستانه برگزار کردند و دشمن بعثی این زمین فوتبال را بمباران کرد تا «چوار» سرزمین لاله‌های فوتبال در جهان لقب بگیرد. مقام معظم رهبری آذر ماه سال گذشته در رابطه با این تلخ‌ترین و غم‌انگیزترین حادثه جهان فوتبال بیان فرمودند: «دو تیم ایلامی برای بزرگداشت و به یادبود هفتمین سال پیروزی انقلاب، یک مسابقه‌ای به این عنوان درست کردند و تعدادی از مردم هم جمع شدند، تماشا می کردند؛ هواپیمای عراقی آمد بالای سر، از نزدیک یعنی با توجّه به اینکه اینجا چه [برنامه‌ای] هست -نه اینکه همین طور بمب بیندازند و تصادفاً بخورد به زمین فوتبال؛ نه، با توجّه- اینجا را زد و 10 بازیکن فوتبال شهید شدند، داور شهید شد، چند بچّه شهید شدند، بعضی از تماشاچیان شهید شدند؛ این حادثه‌ی کوچکی نیست، این حادثه‌ی بزرگی است؛ جا دارد که این جور حوادث در ابعاد جهانی شناخته بشود، گفته بشود، تکرار بشود. این پیامِ مظلومیّتِ شهدای ورزشکار ما است؛ جرمشان این بوده است که برای [سالگرد پیروزی] جمهوری اسلامی و برای انقلاب، مسابقه تشکیل دادند.»
فوتبال ایران برترین فوتبال قاره آسیاست؛ ما در رده ملی حتی از کره جنوبی و ژاپن که خود را اقتصاد برتر قاره می‌دانند بالاتر ایستاده‌ایم ، آن هم نه به مدد سخت‌افزارها و سرمایه‌گذاری‌های کلان که به پشتوانه نیروی انسانی مستعد بنابراین بهتر است از این ابزار نوین فرهنگی بتوانیم برای صدور پیام‌های اخلاقی و فرهنگی کشورمان نهایت استفاده را ببریم نه اینکه با شیشه عینکی غبارآلود تمام نیکی‌ها و خوبی‌های فوتبال را نادیده بگیریم و برخی پلید‌ی های آن را بزرگنمایی کنیم. این کار را رسانه‌های معاند به خوبی انجام می‌دهند. فوتبالیست ایرانی همواره در عرصه‌های مختلف حضوری حداکثری داشته است و سعی کرده مسئولیت‌های اجتماعی‌اش را به خوبی عمل کند. حالا هم شاید برخی اتفاقات باعث شود تا خوبی‌های فوتبال و فوتبالیست‌های کشورمان بیشتر دیده شود. فوتبالی که حدود دو هزار و پانصد شهید تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران کرده است.
منبع : فارس