سفر به قلمرو‌های تازۀ هیجان و اکشن با «آمبولانس»

ویل (با بازی یحیی عبدالمتین) کهنه‌سربازی است که برای عمل جراحی همسرش به پول نیاز دارد. به همین خاطر با اکراه قبول می‌کند که همراه با برادرخوانده‌اش دنی (جیک جیلنهال) دست به سرقت از بانک بزند. موقع فرار کار خوب پیش نمی‌رود و آن‌ها مجبور می‌شوند یک آمبولانس را بدزدند و مامور زخمی پلیس و پیراپزشکی را که در آمبولانس هستند به گروگان بگیرند. از اینجا به بعد آنچه شاهدش هستیم تعقیب و گریزی سریع و پرهیجان در خیابان‌های لس‌آنجلس است. مایکل بی (کارگردان مجموعه فیلم‌های «تبدیل‌شوندگان») بدون تردید استاد ساختن فیلم‌های اکشن است و فیلم «آمبولانس» تایید دوباره‌ای بر توانایی‌های تحسین‌برانگیز او در این ژانر است. این فیلم خیلی به سرعت و با بودجه‌ای نسبتا کم در تابستان سال ۲۰۲۰ فیلمبرداری شده و تا حد زیادی یادآور فیلم «صخره» (۱۹۹۶) است.
هستۀ اصلی داستان فیلم برگرفته از فیلم دانمارکی «آمبولانس» است که در سال ۲۰۰۵ ساخته شد: دو برادر (که یکی از آن‌ها خیلی مهربان و خوش‌قلب است و دیگری یک کمی دیوانه) با یک آمبولانس در حال فرار هستند و تقریبا کل پلیس‌های شهر دارند آن‌ها را تعقیب می‌کنند. ابتدا ممکن است به نظر برسد داستان اصلی فیلم مربوط به سرقت بانک است، ولی این ماجرا خیلی زود تمام می‌شود و تعقیب و گریز با خودرو به اصلی‌ترین موضوع فیلم تبدیل می‌شود.
خیلی از ویژگی‌های فیلم‌های اکشن مایکل بی را در این فیلم هم می‌شود دید: ماجرا در یک ۲۴ ساعت اتفاق می‌افتد و هر چیزی که قابلیت منفجر شد داشته باشد باید منفجر شود! اما ویژگی‌های جدیدی هم در این فیلم وجود دارد؛ مثلا یکی از موارد بامزه در اینجا این است که شخصیت‌ها به بعضی از فیلم‌های قبلی بی اشاره می‌کنند و حتی نقل‌قول‌هایی از آن فیلم‌ها را به زبان می‌آورند.فیلمبرداری فیلم هم شکل و شمایل تازه‌ای دارد و حرکت‌های سریع و سرگیجه‌آور دوربین حال و هوای اکشن فیلم را بیشتر کرده است. در بعضی صحنه‌ها واقعا شگفت‌زده می‌شویم که دوربین چطور از وسط اینهمه فلز و انفجار به این زیبایی عبور می‌کند. ریتم فیلم کاملا سریع و بی‌وقفه و هیجان‌آور است. در یکی از صحنه‌ها جیلنهال فریاد می‌زند: «ما مث قطاریم، وایسادن تو کارمون نیست»؛ و واقعا هم انگار این جمله توصیفی از خود فیلم است. فقط خدا می‌داند که این کارگردان تقریبا شصت ساله چطور می‌تواند اینهمه انرژی داشته باشد.
البته همۀ نکاتی که دربارۀ فیلم می‌شود گفت مثبت نیستند. بعضی جا‌ها احساس می‌کنیم که تدوین فیلم بیش از حد آشفته است و به سختی می‌شود فهمید که الان دقیقا چه اتفاقی دارد می‌افتد. صداگذاری فیلم هم شبیه بعضی فیلم‌های کریستوفر نولان است که در آن‌ها شنیدن سر و صدای محیط بر شنیدن دیالوگ‌ها تقدم دارد. داستان هم انسجام کامل و بی‌نقصی ندارد. اما با همۀ این‌ها بازی‌های درخشان عبدالمتین و جیلنهال، در کنار هنر کم‌نظیر مایکل بی در ایجاد صحنه‌های اکشن و هیجان‌انگیز، فیلم «آمبولانس» را به اثری سرزنده و دیدنی تبدیل کرده که علاقه‌مندان به ژانر اکشن به هیچ وجه از آن ناراضی نخواهند بود.

 

منبع : فرارو