حتی اندکی نور در اتاق خواب‌تان به سلامت‌تان آسیب می‌زند!
بر اساس شواهد و قرائن تاریخی که در میان ادیان و ملل مختلف پذیرفته شده است، در طول تاریخ کسان زیادی وجود داشته‌اند که به عمرهای طولانی حتی بیش از هزار سال دست یافته‌اند.
این بررسی پژوهشگران آمریکایی بر روی ۲۰ نفر بزرگسال سالم نشان داد که فقط یک شب خوابیدن در اتاقی با چراغ‌های روشن باعث تغیرات در کارکرد بدنی افراد می‌شود.
سرعت ضربان قلب این افراد در حین خواب در مقایسه با افرادی که در اتاق با چراغ‌های خاموش خوابیده بودند، بالاتر بود و در بامداد روز بعد نیز این افراد میزان بیشتری انسولین - هورمونی که قند خون را تنظیم می‌کند- تولید کرده بودند.
گرچه اثراتی که در این بررسی کشف شد، چندان شدید نبودند، اما این پژوهشگران می‌گویند این اثرات کوچک در شب‌های متوالی می‌تواند نهایتا بر سلامت فرد تاثیر بگذارد.
دکتر فیلیس زی، پزوهشگر ارشد این بررسی و رئیس بخش پزشکی خواب در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث‌وسترن در شیکاگو می‌گوید گرچه این بررسی رابطه سببی را ثابت نمی‌کند و پژوهش‌ها بیشتری لازم درباره تاثیرات تداوم بودن در معرض نور در شب‌ها انجام شود، اما تا آن هنگام ضرری ندارد که پیش از خوابیدن نور را در اتاق خواب کم کرد.
زی می‌گوید: «البته به نظر من نیاز به خوابیدن در تاریکی کامل نیست.» چرا که به گفته او حتی نیاکان عاری از فناوری ما هم شب‌ها در معرض نور ماه قرار داشتند.
به گفته او، همچنین مقدار نور شبانه برای حفظ ایمنی لازم است. فقط باید میزان نور کم و منبع نور به کف اتاق نزدیکتر باشد. نور در طیف قرمز/کهربایی بهتر از نور سفید یا آبی است، زیرا اثر تحریک‌کننده کمتری بر مغز دارد.
نیاز افراد به قرار گرفتن در معرض نور خورشید در روز و قرار گرفتن در تاریکی در شب برای حفظ «ریتم‌های شبانه‌روزی» به طور مطلوب کاملا شناخته شده است. این ریتم‌ها که مانند ساعت‌های درونی ۲۴ ساعته هستند، به تنظیم فرآیند‌هایی در سراسر بدن- از جمله خواب، سوخت‌وساز و آزادی هورمون‌ها کمک می‌کنند.
اما انسان‌های امروزی در شب‌ها در معرض انواع متفاوتی از نور مصنوعی هستند و پژوهش‌ها پیامد‌های زیانبار این وضعیت را نشان داده‌اند. قرار گرفتن در معرض نور آبی ناشی از وسائل الکترونیکی دارای صفحه نمایش درخشنده به خصوص مشکل‌آفرین است، چرا آزاد شدن هورمون خواب یا ملاتونین را مهار می‌کند و در نتیجه در هنگامی که باید خواب‌آلوده شویم، هشیار می‌مانیم.
اما تحقیقات کمتری درباره اثرات بالقوه نور مصنوعی در طول زمان خوابیدن انجام شده است.
در این بررسی ۲۰ جوان سالم یک بررسی آزمایشگاه خواب شرکت کردند. ۱۰ نفر از این افراد دو شب پشت سر هم را در اتاقی با نور شبانه کم خوابیدند. ۱۰ نفر دیگر برای یک شب در نور کم و در شب دوم با چراغ‌های روشن بالای سر که میزان نور متوسطی داشتند، خوابیدند.
مقایسه این دو گروه نشانگر افزایش اندکی در میزان ضربان‌های قلب به علاوه کاهش در «نوسان‌های ضربان قلب» (که چیز بدی است) در گروهی بود که با چراغ‌های روشن خوابیده بودند. در این گروه همچنین مقامت بدن به اثرات انسولین در صبح روز بعد افزایش یافته بود و این پدیده اگر تداوم یابد، ممکن است زمینه دیابت نوع ۲ را فراهم کند.
به گفته این پژوهشگران این اثرات بر ضربان قلب و انسولین نشان می‌دهد که نور دستگاه عصبی سمپاتیک در این افراد را فعال می‌کند، یعنی بخشی از دستگاه عصبی که ما را هشیار نگه می‌دارد و معمولا در طول روز فعالتر است.
یک بررسی دیگر در سال ۲۰۱۹ هم در زنان آمریکایی نشان داد که آن‌هایی که با چراغ یا تلویزیون روشن به خواب می‌روند، در مقایسه با آن‌هایی با چراغ خاموش می‌خوابند، در طول زمان وزن بیشتری اضافه می‌کنند و با احتمال بیشتری چاق می‌شوند.
سرعت ضربان قلب این افراد در حین خواب در مقایسه با افرادی که در اتاق با چراغ‌های خاموش خوابیده بودند، بالاتر بود و در بامداد روز بعد نیز این افراد میزان بیشتری انسولین - هورمونی که قند خون را تنظیم می‌کند- تولید کرده بودند.
گرچه اثراتی که در این بررسی کشف شد، چندان شدید نبودند، اما این پژوهشگران می‌گویند این اثرات کوچک در شب‌های متوالی می‌تواند نهایتا بر سلامت فرد تاثیر بگذارد.
دکتر فیلیس زی، پزوهشگر ارشد این بررسی و رئیس بخش پزشکی خواب در دانشکده پزشکی فاینبرگ دانشگاه نورث‌وسترن در شیکاگو می‌گوید گرچه این بررسی رابطه سببی را ثابت نمی‌کند و پژوهش‌ها بیشتری لازم درباره تاثیرات تداوم بودن در معرض نور در شب‌ها انجام شود، اما تا آن هنگام ضرری ندارد که پیش از خوابیدن نور را در اتاق خواب کم کرد.
زی می‌گوید: «البته به نظر من نیاز به خوابیدن در تاریکی کامل نیست.» چرا که به گفته او حتی نیاکان عاری از فناوری ما هم شب‌ها در معرض نور ماه قرار داشتند.
به گفته او، همچنین مقدار نور شبانه برای حفظ ایمنی لازم است. فقط باید میزان نور کم و منبع نور به کف اتاق نزدیکتر باشد. نور در طیف قرمز/کهربایی بهتر از نور سفید یا آبی است، زیرا اثر تحریک‌کننده کمتری بر مغز دارد.
نیاز افراد به قرار گرفتن در معرض نور خورشید در روز و قرار گرفتن در تاریکی در شب برای حفظ «ریتم‌های شبانه‌روزی» به طور مطلوب کاملا شناخته شده است. این ریتم‌ها که مانند ساعت‌های درونی ۲۴ ساعته هستند، به تنظیم فرآیند‌هایی در سراسر بدن- از جمله خواب، سوخت‌وساز و آزادی هورمون‌ها کمک می‌کنند.
اما انسان‌های امروزی در شب‌ها در معرض انواع متفاوتی از نور مصنوعی هستند و پژوهش‌ها پیامد‌های زیانبار این وضعیت را نشان داده‌اند. قرار گرفتن در معرض نور آبی ناشی از وسائل الکترونیکی دارای صفحه نمایش درخشنده به خصوص مشکل‌آفرین است، چرا آزاد شدن هورمون خواب یا ملاتونین را مهار می‌کند و در نتیجه در هنگامی که باید خواب‌آلوده شویم، هشیار می‌مانیم.
اما تحقیقات کمتری درباره اثرات بالقوه نور مصنوعی در طول زمان خوابیدن انجام شده است.
در این بررسی ۲۰ جوان سالم یک بررسی آزمایشگاه خواب شرکت کردند. ۱۰ نفر از این افراد دو شب پشت سر هم را در اتاقی با نور شبانه کم خوابیدند. ۱۰ نفر دیگر برای یک شب در نور کم و در شب دوم با چراغ‌های روشن بالای سر که میزان نور متوسطی داشتند، خوابیدند.
مقایسه این دو گروه نشانگر افزایش اندکی در میزان ضربان‌های قلب به علاوه کاهش در «نوسان‌های ضربان قلب» (که چیز بدی است) در گروهی بود که با چراغ‌های روشن خوابیده بودند. در این گروه همچنین مقامت بدن به اثرات انسولین در صبح روز بعد افزایش یافته بود و این پدیده اگر تداوم یابد، ممکن است زمینه دیابت نوع ۲ را فراهم کند.
به گفته این پژوهشگران این اثرات بر ضربان قلب و انسولین نشان می‌دهد که نور دستگاه عصبی سمپاتیک در این افراد را فعال می‌کند، یعنی بخشی از دستگاه عصبی که ما را هشیار نگه می‌دارد و معمولا در طول روز فعالتر است.
یک بررسی دیگر در سال ۲۰۱۹ هم در زنان آمریکایی نشان داد که آن‌هایی که با چراغ یا تلویزیون روشن به خواب می‌روند، در مقایسه با آن‌هایی با چراغ خاموش می‌خوابند، در طول زمان وزن بیشتری اضافه می‌کنند و با احتمال بیشتری چاق می‌شوند.
منبع: همشهری آنلاین
ارسال نظرات