۵ راهکار برای آن که با بدن مان دوست باشیم
طرز فکر ما بر احساسات‌مان تأثیر می‌گذارد.
«دختری ۱۷ ساله‌ام. تا ۱۲ سالگی مثل بقیه دوستانم لاغر بودم، بعد از بلوغ بدنم شروع کرد به بزرگ و بزرگ‌تر شدن. پزشکم می‌گوید وزنم با قدم تناسب دارد، اما وقتی همه دوستانم و حتی مادرم از من لاغرتر هستند، چطور می‌توانم احساس خوبی نسبت به بدنم داشته باشم؟ خیلی‌وقت‌ها با دوستانم بیرون نمی‌روم، چون نمی‌دانم درباره من چه احساسی دارند». پاراگرافی که خواندید، شکایت یک دختر نوجوان است که در وب‌سایت psychologytoday.com ثبت شده و یک متخصص مسائل نوجوانان به آن پاسخ داده است. اگر شما هم چنین دغدغه‌ای دارید، آن‌چه در ادامه می‌آید، ممکن است برای‌تان مفید باشد.
طرز فکر ما بر احساسات‌مان تأثیر می‌گذارد؛ بنابراین اگر احساس خوبی نسبت به بدن‌مان نداریم، شاید لازم باشد که تفکر لاغر بودن مساوی خوب بودن است و برعکس را به چالش بکشیم. همه بدن‌ها با هر فرم و اندازه‌ای منحصربه‌فرد هستند. به‌جای آن‌که روی قسمت‌های مختلف بدن‌تان تمرکز کنید، به این فکر کنید که چه توانایی‌های بدنی دارید و چه کار‌هایی از اندام ها‌ی تان برمی‌آید. این تغییر طرز فکر، کار ساده‌ای نیست و به تمرین نیاز دارد.
اگر نسبت به بدن‌تان احساس خوبی ندارید، سعی کنید بفهمید از چه چیز‌های دیگری در زندگی ناراحت هستید. ما گاهی ناراحتی‌هایی داریم که ممکن است به آن‌ها آگاه نباشیم و بدن‌مان را قربانی کنیم. یعنی احساسات آزار دهنده‌ای داریم که آن‌ها را شناسایی و حل نکرده‌ایم و تصور می‌کنیم عامل ناراحتی، بدن‌مان است. گاهی وقتی مضطرب می‌شویم، بدن خود را مقصر می‌دانیم در حالی‌که باید جای دیگری دنبال مشکل باشیم.
طرز فکر ما بر احساسات‌مان تأثیر می‌گذارد؛ بنابراین اگر احساس خوبی نسبت به بدن‌مان نداریم، شاید لازم باشد که تفکر لاغر بودن مساوی خوب بودن است و برعکس را به چالش بکشیم. همه بدن‌ها با هر فرم و اندازه‌ای منحصربه‌فرد هستند. به‌جای آن‌که روی قسمت‌های مختلف بدن‌تان تمرکز کنید، به این فکر کنید که چه توانایی‌های بدنی دارید و چه کار‌هایی از اندام ها‌ی تان برمی‌آید. این تغییر طرز فکر، کار ساده‌ای نیست و به تمرین نیاز دارد.
اگر نسبت به بدن‌تان احساس خوبی ندارید، سعی کنید بفهمید از چه چیز‌های دیگری در زندگی ناراحت هستید. ما گاهی ناراحتی‌هایی داریم که ممکن است به آن‌ها آگاه نباشیم و بدن‌مان را قربانی کنیم. یعنی احساسات آزار دهنده‌ای داریم که آن‌ها را شناسایی و حل نکرده‌ایم و تصور می‌کنیم عامل ناراحتی، بدن‌مان است. گاهی وقتی مضطرب می‌شویم، بدن خود را مقصر می‌دانیم در حالی‌که باید جای دیگری دنبال مشکل باشیم.
اگر نسبت به بدن‌تان احساس خوبی ندارید، ممکن است قضاوت دیگران را درباره بدن‌تان درنظر داشته باشید؛ یعنی به خودتان از چشم دوستان و آشنایان نگاه کنید و بدن‌تان را دوست نداشته باشید. نکته مهم این است که نوجوانان نسبت به بدن خودشان آگاهی و حساسیت بالایی دارند، ولی دیگران لزوما روی بدن آن‌ها تمرکز ندارند. درواقع باید به‌یاد داشته باشیم که دیگران مسائل و دغدغه‌های مهم‌تری از قضاوت کردن بدن ما دارند.
اغلب دختران نوجوانی که بدن‌شان را دوست ندارند، از مادران‌شان تأثیر گرفته‌اند. زنانی که بدن خود را بی‌ارزش می‌دانند، ناخواسته به فرزندان دخترشان یاد می‌دهند که از بدن در حال رشد و بلوغ خود متنفر باشند. اگر احساس بد شما نسبت به بدن‌تان چنین زمینه‌ای دارد، بهتر است درباره‌اش فکر کنید. دلیلی ندارد که مسئله مادرتان به مشکل شما تبدیل شود.
اگر بدن در حال رشد‌تان را دوست ندارید، سعی کنید به ترس‌های‌تان فکر کنید. آیا از بزرگ شدن می‌ترسید؟ آیا مستقل شدن شما را نگران می‌کند؟ آیا دوست ندارید شبیه بزرگ سالان پیرامون‌تان شوید؟ همه ما در دوران نوجوانی، ترس‌هایی داریم که روی تصور ما از خودمان تأثیر می‌گذارد. اگر بتوانید این ترس‌ها را شناسایی کنید، قدم مهمی در رفاقت با بدن‌تان برداشته‌اید.
اغلب دختران نوجوانی که بدن‌شان را دوست ندارند، از مادران‌شان تأثیر گرفته‌اند. زنانی که بدن خود را بی‌ارزش می‌دانند، ناخواسته به فرزندان دخترشان یاد می‌دهند که از بدن در حال رشد و بلوغ خود متنفر باشند. اگر احساس بد شما نسبت به بدن‌تان چنین زمینه‌ای دارد، بهتر است درباره‌اش فکر کنید. دلیلی ندارد که مسئله مادرتان به مشکل شما تبدیل شود.
اگر بدن در حال رشد‌تان را دوست ندارید، سعی کنید به ترس‌های‌تان فکر کنید. آیا از بزرگ شدن می‌ترسید؟ آیا مستقل شدن شما را نگران می‌کند؟ آیا دوست ندارید شبیه بزرگ سالان پیرامون‌تان شوید؟ همه ما در دوران نوجوانی، ترس‌هایی داریم که روی تصور ما از خودمان تأثیر می‌گذارد. اگر بتوانید این ترس‌ها را شناسایی کنید، قدم مهمی در رفاقت با بدن‌تان برداشته‌اید.
منبع: خراسان
ارسال نظرات