ماجرای اعتراض مسافران به صندلیهای فشرده و پاسخ ایران ایر
داستان از آنجا شروع شد که چند روز پیش صندلیهای تنگ و فشرده، صدای زیاد موتور هواپیما و خرابی برخی صندلی‌ها صدای مسافران پرواز تهران-مشهد هواپیمایی ایران‌ایر را درآورد و نهایتا یکی از آن‌ها در قالب نامه‌ای سرگشاده خطاب به مدیرعامل ایران ایر، ماجرا را شرح داد.
ایران‌ایر از توضیح در این باره استقبال کرد و تیمی از مدیران بخش کابین خود را مامور کرد تا ماجرای چینش صندلی‌ها در کابین هواپیما و برخی اعتراضات دیگر را توضیح دهند.
چیدن صندلی هواپیما سلیقه‌ای نیست
علیرضا تقی پور، مدیرکل مهندسی هواپیما شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران در این باره گفت: تعیین میزان فاصله صندلیهای یک هواپیما بستگی به پارامتر‌های مختلفی دارد و اندازه آن بر اساس استاندارد‌های بین المللی تعریف شده است. اینطور نیست هر ایرلاینی هر طور که دلش خواست صندلیهای هواپیمای خود را بچیند.
وی افزود: یکی از پارامتر‌هایی که یک شرکت هواپیمایی بر اساس آن صندلیهای پرواز خود را می‌چیند، درآمدزایی است؛ اما اگر به حقوق و رفاه مسافر توجه نکند، به طور حتم مشتری خود را از دست خواهد داد.
این مدیر شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران ادامه داد: البته سازمان‌ها و دستگاه‌های نظارتی هم کاملاً بر این مسائل اشراف دارند. به عنوان مثال اگر ما فاصله صندلی‌ها را به درستی و بر اساس استاندارد‌ها تنظیم نکنیم، به محض اینکه هواپیما در یک فرودگاه بین المللی خارجی یا در یک فرودگاه اروپایی بنشیند، بازرسان سازمان‌های نظارتی هواپیما را بازدید می‌کنند و اگر چنین مسائلی در هواپیما رعایت نشده باشد، امتیاز منفی می‌گیریم. در مرحله بعد اگر چنین خطا‌هایی تکرار شود، ورود هواپیما به آن فرودگاه را ممنوع می‌کنند.
تقی پور گفت: شاید بتوان در یک هواپیما که تعداد صندلی هایش به حداکثر تعداد مورد نظر در استاندارد‌های تعریف شده نرسیده، تعداد صندلی‌ها را اضافه کرد، اما بیش از یکی دو ردیف امکان پذیر نیست.
برای اضافه کردن ردیف‌های صندلی، محدودیت‌های بسیاری وجود دارد
در همین رابطه احسانه محمدپور، رئیس ارشد مهندسی کابین هواپیمای شرکت هواپیمایی ایران ایر نیز گفت: فاصله ۲۸ تا ۳۲ اینچ صندلیهای یک هواپیما فاصله مورد تایید و طبق استاندارد‌های بین المللی بوده که معادل ۷۱.۱۲ تا ۸۱.۲۸ سانتیمتر است و نمی‌توان فاصله بین صندلی‌ها را کمتر کرد. البته ما اقلام داخل کابین هواپیما مانند صندلی را کاملاً بومی سازی کرده ایم؛ به این معنی که بر اساس فرهنگ و میانگین قد و اندام مسافران، فاصله بین صندلی‌ها را تنظیم میکنیم.
وی افزود: در میان دیگر شرکت‌های هواپیمایی و بر اساس استاندارد‌های تعریف شده، شرکت هواپیمایی ایران ایر از نظر فاصله صندلی‌ها از یکدیگر در وضعیت خوبی قرار دارد و به صورت متوسط فاصله بین صندلی‌ها در این شرکت هواپیمایی بین ۳۱ تا ۳۲ اینچ است.
محمدپور ادامه داد: البته نوع صندلی‌هایی که در کابین هواپیما نصب می‌شود نیز تعیین کننده است؛ چراکه به عنوان مثال ممکن است یک سازنده صندلی بگوید که بابت صندلی‌هایی که به ما تحویل می‌دهد باید اندازه گیری مشخصی را در نظر بگیریم و اگر این کار را نکنیم، تست دینامیک و استاتیک را تایید نمی‌کند که چنین مسائلی می‌تواند محدودیت‌هایی برای ما به وجود آورد.
رئیس ارشد مهندسی کابین هواپیمای شرکت هواپیمایی ایران ایر اظهار کرد: یکی دیگر از محدودیت‌هایی که در چیدمان صندلی‌ها و فاصله آن‌ها از یکدیگر تاثیرگذار است، سازه هواپیماست؛ چرا که به عنوان مثال ممکن است سازه هواپیما و کابین در یک قسمت صاف و مستطیلی باشد و بتوانیم صندلی‌ها را به یک فاصله از یکدیگر به صورت همسان بچینیم، اما در جایی دیگر ممکن است سازه جمع شود و مجبور باشیم نه تنها فاصله صندلی‌ها را از یکدیگر کمتر کنیم، بلکه اندازه صندلی‌ها نیز تغییر کند؛ بنابراین نمی‌توان حتی یک صندلی را در یک نقطه از هواپیما با صندلی دیگری که اندازه اش متفاوت است، جابه جا کرد یا نمی‌توان از هواپیمای دیگری یک صندلی روی یک هواپیمای دیگر نصب کرد.
وی گفت: البته اگر صندلی یا فاصله آن با صندلی جلویی برای یک مسافر مناسب نبود، می‌تواند جای خود را با مسافر دیگری عوض کند و این مسئله کاملاً فرهنگی است. البته باید گفت که برای اضافه کردن ردیف‌های صندلی، محدودیت‌های بسیاری وجود دارد؛ از جمله اینکه باید علائم و امکانات بالای یک صندلی از جمله تهویه هوا و دیگر تجهیزات با صندلیهای دیگر یکسان باشد.
محمدپور با این حال خاطرنشان کرد: با این وجود اگر یک شرکت‌هواپیمایی به شرط رعایت استاندارد‌های ایمنی و سازه، فاصله صندلیهای خود را در حداقل ممکن یعنی ۲۸ اینچ تنظیم کند، نمی‌توان به آن خرده گرفت.
رئیس ارشد مهندسی کابین هواپیمای شرکت هواپیمایی ایران ایر در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا امکان افزایش صندلی و ردیف هواپیما تا سقف مجاز وجود دارد؟ تاکید کرد: قطعا این امکان تا جایی که استاندارد‌ها اجازه دهد وجود دارد، اما وقتی یک ایرلاین، هواپیمایی خریداری و وارد می‌کند، ممکن است با ۱۸۰ صندلی، ۱۶۸ صندلی، ۱۵۰ صندلی یا به صورت کامل بیزینس کلاس با ۳۲ صندلی بتواند پرواز کند، ولی با این حال ما در ایران ایر غالبا تعداد صندلی‌ها را کاهش داده ایم.
فاصله استاندارد بین صندلی‌ها بین ۲۸ تا ۳۲ اینچ است
مهدی بختیاری، مهندس هواپیما (کارشناس کابین) شرکت هواپیمایی هما نیز درباره فاصله صندلی‌ها و چگونگی اندازه گیری آن اینگونه توضیح داد که بر اساس تعاریف موجود در صنعت هوانوردی، به فاصله دو نقطه مشابه صندلی در کابین هواپیما پیچ گفته می‌شود که بر اساس استاندارد‌های بین‌المللی باید این فاصله بین ۲۸ تا ۳۲ اینچ تنظیم شود.
منبع: ایسنا / کد خبر: ۹۸۰۹۲۸۲۱۱۴۵
ارسال نظرات
نظرات مخاطبان
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
در این پاسخ دو تا مسأله یا ابهام وجود داره:
نخست، تا جایی که مشخصه فقط سه هواپیمای برجامی پهن پیکر یعنی دو ایرباس ۳۲۰ یا ۳۲۱ و یک فروند ایرباس ۳۳۰ اجازه پرواز به اروپا رو دارن و این هواپیماهای ام پی تری اصلا بیرون از ایران نمیرن که گیر بیفتن.
دوم، درباره تغییر جا هیچ مسأله فرهنگی وجود نداره و نمیدونم چرا این مدیر دولتی ها دوست دارن با ربط دادن به فرهنگ مردم رو مقصر جلوه بدن. من همیشه جام رو در صورت ضرورت تو هواپیما عوض میکردم تا اینکه در یک پرواز داخلی در چین، من و همکارم در دو نقطه مختلف و دور از هم قرار گرفتیم. من از نفر بغل دستیم که چینی بود خواهش کردم با همکارم جاش رو عوض کنه و ایشون نپذیرفت و با هر زحمتی بود بهم گفت، اگه هواپیما سقوط کنه تنها چیزی که از ما میمونه اندکی خاکستر یا جسد متلاشی شده اس و این تنها دلخوشی خانواده های ماست، بهتره یه کم تحمل کنیم تا در صورت بروز خطر، جنازه اشتباهی تحویل خانواده امون نشه.
برادر من، همای دوست داشتنی ما، مشکلات زیادی داره، ما هم کم و بیش تحمل میکنیم، اما به جای دروغگویی و این جور توجیهات دست کم راستش رو بگید. شما باید با سی چهل تا هواپیما، بیست و چند هزار نفر رو حقوق بدید و باید اقتصادی رفتار کنین. اینو به مردم بگین، هما اونقدر دوست داشتنی هست که به خاطرش یکی دو ساعت جای تنگ رو تحمل کنیم.
نخست، تا جایی که مشخصه فقط سه هواپیمای برجامی پهن پیکر یعنی دو ایرباس ۳۲۰ یا ۳۲۱ و یک فروند ایرباس ۳۳۰ اجازه پرواز به اروپا رو دارن و این هواپیماهای ام پی تری اصلا بیرون از ایران نمیرن که گیر بیفتن.
دوم، درباره تغییر جا هیچ مسأله فرهنگی وجود نداره و نمیدونم چرا این مدیر دولتی ها دوست دارن با ربط دادن به فرهنگ مردم رو مقصر جلوه بدن. من همیشه جام رو در صورت ضرورت تو هواپیما عوض میکردم تا اینکه در یک پرواز داخلی در چین، من و همکارم در دو نقطه مختلف و دور از هم قرار گرفتیم. من از نفر بغل دستیم که چینی بود خواهش کردم با همکارم جاش رو عوض کنه و ایشون نپذیرفت و با هر زحمتی بود بهم گفت، اگه هواپیما سقوط کنه تنها چیزی که از ما میمونه اندکی خاکستر یا جسد متلاشی شده اس و این تنها دلخوشی خانواده های ماست، بهتره یه کم تحمل کنیم تا در صورت بروز خطر، جنازه اشتباهی تحویل خانواده امون نشه.
برادر من، همای دوست داشتنی ما، مشکلات زیادی داره، ما هم کم و بیش تحمل میکنیم، اما به جای دروغگویی و این جور توجیهات دست کم راستش رو بگید. شما باید با سی چهل تا هواپیما، بیست و چند هزار نفر رو حقوق بدید و باید اقتصادی رفتار کنین. اینو به مردم بگین، هما اونقدر دوست داشتنی هست که به خاطرش یکی دو ساعت جای تنگ رو تحمل کنیم.
کلی گویی و ماسمالی کردن چیزی که ویژگی بارز اکثر مسئولین است