ابداع لباس خواب هوشمند توسط محققان ایرانی

پروفسور «تریشا اندروز» و «دیپاک گانسان» بر این پروژه نظارت کرده اند. اندروز در این باره می‌گوید: چالش پیش روی ما دستیابی به سیگنال علائم حیاتی بدن انسان بدون تغییر در زیبایی یا جنس پارچه بود. به طور معمول مردم تصور می‌کنند پارچه‌های هوشمند لباس‌های تنگی هستند که حسگر‌های مختلفی در آن‌ها تعبیه شده تا سیگنال‌های حیاتی بدن انسان را رصد کنند. اما پر واضح است که چنین لباسی برای استفاده روزمره و به خصوص خواب مناسب نیست.

گانسان نیز در این باره افزود: لباس خواب باید آزاد باشد. اما بخش‌هایی از لباس به بدن ما فشرده می‌شود مانند بالاتنه لباس در بخش قفسه سینه. هنگامیکه بازوی فرد روی تختخواب قرار می‌گیرد فشار آرامی از سوی لباس خواب یا پتو به آن وارد می‌شود.

 

مشکل آنجا بود که سیگنال‌های علائم حیاتی به طور جداگانه و مربوط به بخش خاصی از بدن، چندان مورد اعتماد نیستند. اما اطلاعات مربوط به حسگر‌های مختلف که در نقاط متفاوت بدن قرار گرفته اند به طور هوشمندانه اطلاعات ترکیبی دقیق تری ارائه می‌کند. در همین راستا محققان این گروه یک حسگر پارچه‌ای جدید طراحی کردند و آن را با حسگر‌های الکتریسیته تماسی (triboelectric) ترکیب کردند. این حسگر‌ها در صورت تماس با بدن انسان فعال می‌شوند.

با ترکیب این دو حسگر محققان توانستند لباس خوابی راحت ابداع کنند. آن‌ها همچنین روشی برای تحلیل اطلاعات ابداع کردند تا سیگنال‌های به دست آمده از نقاط مختلف بدن را با یکدیگر ترکیب کنند. آن‌ها با کمک این روش توانستند سیگنال‌های فیزیولوژیکی بدن انسان در وضعیت‌های مختلف را بررسی کنند.