سوارکار ایرانی با اسب و شکارش در موزه

کرم میرزایی - مسئول موزه باستان‌شناسی و هنر دوران اسلامی- با بیان این‌که این نقاشی دیواری که روی گچ کشیده شده، نمایان‌گر مرد سوار بر اسب با شاهینی بر دست و خرگوشی آویزان به زین است، اظهار کرد: به اعتقاد پژوهشگران، این نقاشی، احتمالاً یکی از امرای سامانی را به تصویر کشیده یا صرفاً یک نگاره‌ی نمادین با مضمون سنت شکار در این دوره را یادآوری می‌کند.

 

وی توضیح داد: مرد "قوشچی" جزو کهن‌ ترین نقاشی‌های دیواری پس از اسلام در ایران است که در هنگام کاوش‌های موزه‌ی «متروپولیتن» نیویورک در نیشابور کشف شد. این نقاشی، نمایشگر یک صحنه‌ی شکار مربوط به سده‌ی سوم قمری است که در محدوده‌ی تپه‌ی تاکستان نیشابور به دست آمد.

او با بیان این‌که این نقاشی در کادر مربع مستطیلی با بلندی۱۴۰ سانتی متر و پهنا۱۲۰ سانتی متر ساخته شده است، بیان کرد: ساختار نقاشی سوارکار نیشابور صرف نظر از صورت مَرد، با خطوط محیطی پر رنگ و قلمی محکم و استوار روی گچ کشیده که یادآور نقش برجسته‌های دوره ساسانی است.

وی با تاکید بر این‌که بررسی‌های انجام گرشده روی این نقاشی نشان می‌دهد که سوارکار، افسار یک اسب را با یک دست گرفته و با آرامش مرکب خود را هدایت می‌کند و روی دست دیگر وی یک شاهین نشسته، افزود: نقاش، اسب را که در حال تاختن است، واقعگرایانه‌تر از سوار کار ترسیم کرده و سوار را با کلاهی قبه مانند بر سر، جبه‌ای ابریشمین بر تن، با اجزای لباس و تجهیزات و همچنین ساز و برگ بسیار غنی نشان داده است.