دهه اول ذی الحجه دهه منتظرین
خداوند در سوره_فجر به شب‌های ده‌گانه قسم خورده و میراث روایی تصریح دارد که منظور از این ده روز، #دهه_اول_ذی_الحجه است.
شاید بسیاری معتقد باشند که انجام مناسک #حج مهم‌ترین دلیل تقدس این شب‌هاست اما این نزدیک‌ترین پاسخ است و نه لزوما همه‌ی پاسخ. در قرآن کریم ، دهه اول #ذیحجه به عنوان موعد ده روزه امتحان بنی‌اسرائیل معرفی شده است. وقتی که وعده سی روزه‌ی موسی به چهل روز افزایش یافت تا دلائل سامری برای فریب #یهود کامل شود.
این #غیبت تجلی صفتی از خداوند بود که کمتر درباره‌ی آن گفتگو شده است.
شیطان اجازه یافت؛ دل سست ایمان‌ها را بفریبد و همانگونه که خداوند اسباب هدایت آن ها رقم زده است این بار با آزمایش آنان، #مضل اهل نفاق شد.
هارون در این ایام به جهت #وحدت مامور به سکوت بود و جز اندکی، همه #اسرائیلی ها از این اضلال متزلزل شدند.
چهل روز که گذشت و #موسی بازگشت و رو سیاهی به #سامری و #گوساله_پرستان_بنی_اسرائیل ماند.
گوساله به آتش کشیده شد و #بنی_اسرائیل مشمول عذاب قرار گردیدند.
تصور من این است که تقدس این ده شب به نفس همان‌هایی است که دیر شدن وعده الهی آنها را از حقیقت معنای #موعود دور نکرده بود. تلخی و تندی طعنه‌ها و زیبایی با جماعت ماندن آنها را به کفر نکشانده بود.
و خدا به همان ده شب تلخ زیادت غیبت موسی قسم خورده که در آن انسان‌های با ایمان غربال می‌شوند.
غربالی که مومنین را از مسلمین و #منتظران را از اهل یقین جدا می‌کند.
اینجا #عید_قربان وعده‌گاه حقیقی آنهایی است که میان غوغای روندگان بمانند و در رکود وامانده‌ها نمانند و بروند.
عید نزدیکی به خدا برای آنها که غیبت ، #انتظار شان را کمرنگ نمی‌کند و درخشش طلا و معجزه‌ی شعبده‌ی #دجال آنها را نمی‌فریبد.
شرف این ده شب ، تکریم آن‌هاست که برای همیشه پای موعد موعودشان ایستاده‌اند. تا فجر