احیای هنر در دست سازه‌های نمدی بانوان ایرانی

بانویی که ۱۵ سال پیش وارد عرصه هنر شد شاید نمی‌دانست که هدفش یعنی تبدیل نمد به لباس‌های لطیف و زیبا طرفداران زیادی پیدا کند. خبرنگار میزان با نیلوفر صابر، بانوی هنرمند و موفق کارآفرین  که ۱۵ سال است در حوزه صنایع دستی به خصوص نمد کار می‌کند به گفتگو نشست.

وی از جزییات  ورودش به این عرصه می‌گوید: ۱۵ سال پیش وارد حوزه صنایع دستی شدم، ولی به صورت تخصصی ۶ سال است که در کار نمد وارد شده ام. پدرم نقاش بود و شاید به همین دلیل گرافیک و نقاشی خواندم. پدرم نقاش بود و هیچ کسی سد راهم نبود و بسیار مشوقم بودند؛ در بدترین شرایط کار را ادامه دادم. هدف کارم شناساندن قابلیت‌های نمد بود. ابتدا که در این حوزه وارد شدم هدفم این بود که نمد را تبدیل به لباس و کیف و کفش، مخصوصا برای بانوان کنم.

خانم صابر از تلاش‌هایش برای احیای هنر فراموش شده نمد در ورطه صنایع دستی می‌گوید و ادامه می‌دهد: در ابتدای شروع به کار نیازمند پشم مریونس که خیلی لطیف و سبک باشد، بودم. به دست آوردن این پشم‌ها بسیار سخت بود پشم را نمی‌توانستم تهیه کنم، چون باید به میزان زیاد خرید می‌شد که من برای شروع کارم پس از تلاش‌های بسیار توانستم ۱۰۰ کیلو پشم از یزد تهیه و کارم را شروع کنم. علاوه بر مشکل تهیه پشم، برای رنگ کردن پشم هم مشکل داشتم و بلد نبودند این نوع پشم را رنگ کنند. آثاری هم برای ثبت ملی ارسال کردم، ولی چون زیر مجموعه نمد در صنایع دستی وجود ندارد امکان ثبت وجود ندارد. قبول نکردند که نمد جزو زیر شاخه های صنایع دستی شود یعنی با خود نمد موافق بودند، ولی مشکل این بود که با ورود زیر مجموعه‌های آن مثل لباس و کفش و ... با یک زیر مجموعه گسترده رو به رو می‌شدیم به همین دلیل ثبت ملی نشد. علاوه بر اینکه نمد در بین رشته‌های صنایع دستی ثبت نیست، آزمون نمد نیز بسیار کم آن هم در سمنان و شاهرود حدود ۱۲ سال یکبار برگزار می‌شود.

"وسایلی مثل کلاه، شال، پرده، دستکش، دستمال گردن و کیف از جمله وسایلی است که با نمد اقدام به تولید آن‌ها کرده ایم." نیلوفر در ادامه از مشکلاتی که اکنون با آن رو به رو شده می‌گوید: قیمت‌های این محصولات الان بسیار بالا رفته، قبلا قیمت‌ها خیلی خوب بود و سفارش‌هایی از اتریش، آلمان و اربیل داشتیم، ولی الان نمی‌دانم که سفارش‌هایی را که قبول کرده ام تولید کنم یا نه؟ برای مثال یکی از این سفارش کار‌ها از ارمنستان ۲۰۰ عدد دستکش و پاپوش است.

خانم صابر همچنان که با لبخندی بر لب در حال کار کردن در کارگاهش است، به خبرنگار میزان می‌گوید: آنقدر غرق کار می‌شوم که تمام مشکلات را فراموش می‌کنم و فقط به کار می‌پردازم و با وجود تمام مشکلات هیچگاه انگیزه ام را از دست ندادم و با انرژی به کارم ادامه دادم.

گزارش از زهرا قاسمی/ میزان