از دابسمش‌های اینستاگرامی تا صحنه تئاتر
دانیال خیری‌خواه می‌گوید: من گاهی با این بازخورد مواجه می‌شوم که تو از اصل و ریشه تئاتر دور و درگیر سلبریتی‌بازی شده‌ای؛ اما من فکر می‌کنم تفاوت من با آن آدم‌ها مقداری هوش است. اتفاقا افرادی که کار تئاتر می‌کنند و عاشق این کار هستند باید هوش به خرج دهند تا بیشتر مطرح شوند. من نمی‌خواستم روزی برسد که بگویم چون نمی‌توانم از تئاتر پول در بیاورم باید کار دیگری انجام دهم.
دانیال خیری‌خواه را خیلی‌ها از کلیپ‌های منتشرشده او از دابسمش‌های متفاوتش در اینستاگرام می‌شناسند، در حالی که او از چند سال قبل تئاتر را شروع کرده بود.
خیری‌خواه این روزها یکی از بازیگران نمایش «وانیک» در تماشاخانه سپند است که در گفت‌وگویی با ایسنا درباره تجربه‌اش از بازی در این تئاتر بیان کرد: من تئاتر را سال ۸۷ شروع کردم و اولین نمایشی که در آن نقش‌آفرینی کردم به سال ۸۹ برمی‌گردد که در نمایش «مضحکه‌نامه دن‌کیشوت» نوشته محمد چرمشیر در نقش دلاک بازی کردم. الان بعد از حدود ۱۰ سال «وانیک» را روی صحنه برده‌ایم که متن آن را چند سال پیش نمایشنامه‌خوانی کرده بودم و می‌دانستم که متن نوشته رئیس‌جمهور چک است بنابراین تا حدی او را می‌شناختم، اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم کسی سراغ این متن برود و بخواهد آن را کار کند، ولی بعد از مطرح شدن این موضوع با من و صحبت‌های اولیه متوجه شدیم می‌تواند به لحاظ اجرایی متن جذابی باشد.
او با بیان این‌که "دیدگاه‌های مختلفی برای اجرای نمایشنامه‌ها در بین کارگردانان وجود دارد" درباره کمدی بودن این تئاتر گفت: برخی می‌گویند از هر متنی فقط یک برداشت می‌شود و باید همان اجرا شود اما برخی دیگر معتقدند که کارگردان می‌تواند دیدگاه و دغدغه‌های خودش را مطرح کند. متن سه‌گانه «وانیک» که ما دو قسمت از آن را کار می‌کنیم جزء متن‌هایی است که شامل زمان نمی‌شود و تاریخ انقضا ندارد، بنابراین در هر زمانی تعبیر جدیدی از آن می‌تواند برداشت شود. همچنین من فکر نمی‌کنم این متن به لحاظ فونداسیون کمدی باشد. در خود متن شوخی‌هایی هست که کارگردان آن‌ها را به نوعی ایرانیزه کرده است. این استراتژی‌ای است که خود کارگردان پیش گرفته است. با این حال نمایشنامه آن‌قدر پایه شوخی ندارد. منِ بازیگر خودم از موقعیت کمدی استقبال می‌کنم و نه لزوماً دیالوگ‌هایی که به صورت دم دستی بخواهد مخاطب را بخنداند. من سعی کردم در آخر هر اپیزود به سمتی بروم که با کاراکتر احساس راحتی کنم و حتی به نظرم کار تلخ تمام می‌شود.
او در پاسخ به این‌که آیا فعالیت‌هایش در صفحات مجازی تاثیری بر روی اجرای نمایشش داشته بیان کرد: بله مسلما تأثیرگذار بوده و دنیای مجازی می‌تواند باعث جذب مخاطب شود. بر این اساس تعدادی از مخاطبان ما از طریق اطلاع‌رسانی‌هایی که در صفحاتم داشته‌ام برای دیدن این نمایش آمده‌اند.
این بازیگر ادامه داد: یک نقل قول است که می‌گوید صحنه مثل یک اسب چموش است، اگر نتوانی آن را رام کنی تو را به زمین می‌زند. من فکر می‌کنم که خود صحنه تئاتر تصمیم می‌گیرد چه کسی باقی بماند و چه کسی حذف شود. من موافق این نیستم که یک کارمند بانک نمی‌تواند بازیگر شود یا اگر کسی در فضای مجازی معروفیت پیدا کرده نمی‌تواند کار صحنه انجام دهد، که البته چنین استفاده‌هایی هم از این شرایط می‌شود ولی آن افراد به مرور حذف می‌شوند و بقایی در تئاتر ندارند.
خیری‌خواه درباره این‌که واکنشش در مواجهه با منتقدان حضور او روی صحنه چیست، بیان کرد: اگر فردی در مسیر درستی پیش برود می‌تواند توانایی‌های خود را بر روی صحنه اثبات کند. بنابراین من می‌توانم نشان دهم که از پسش برمی‌آیم و دیگران نیز می‌توانند در این مسیر به کشف و شهود برسند. هر تصمیم و کاری که انجام می‌دهیم مخالف و موافق زیادی وجود دارد، اما برای من دست کم دیدگاه آدم‌ها قابل شنیدن است، آن‌هایی را که قابل تامل و فکر کردن باشد در ذهنم نگه می‌دارم و بقیه را در ذهنم پرورش نمی‌دهم.
او افزود: مخاطبانی که به دلیل آشنایی من با فضای مجازی به تماشای این نمایش آمدند بازخوردهای متفاوتی داشتند. این در حالی است که آن‌ها فقط یک جنبه از زندگی و تنها از شانه به بالای من را در ویدیوهای اینستاگرام دیده بودند که صرفاً یک تمرین تکنیکی مرسوم در تئاتر است. خودم آن را هنر نمی‌دانم و شاید بتوان اسمش را سرگرمی گذاشت زیرا محتوای قابل تاملی ندارد. مخاطبانی که به سالن می‌آیند خیلی‌های‌شان نمی‌دانند که من چندین سال ساز زده‌ام، تمرین بدن حرفه‌ای داشته‌ام و صرفاً به لحاظ برخورد اولیه با این کاراکتر، جذابیت ایجاد شده و احتمالا یکی از دلایل استقبال‌شان از نمایش همین است.
خیری‌خواه با بیان این‌که "دنیای مجازی من خیلی فانتزی و تخیلی است" درباره ارتباط برقرار کردن با کاراکترش در نمایش «وانیک» گفت: اکنون مخاطب، شخصیتی را روی صحنه می‌بیند که باورپذیر است و با چیزی که پیش از این دیده بسیار متفاوت است. من گاهی با این بازخورد مواجه می‌شوم که تو از اصل و ریشه تئاتر دور و درگیر سلبریتی‌بازی شده‌ای اما من فکر می‌کنم تفاوت من با آن آدم‌ها مقداری هوش است. اتفاقا افرادی که کار تئاتر می‌کنند و عاشق این کار هستند باید هوش به خرج دهند تا بیشتر مطرح شوند. من نمی‌خواستم روزی برسد که بگویم چون نمی‌توانم از تئاتر پول در بیاورم باید کار دیگری انجام دهم. اگر کسی هم هست که گله و شکایت دارد شاید بد نباشد مقداری از هوشش استفاده کند.
او در پایان صحبت‌های خود در پاسخ به این‌که آیا شناختی که از طریق دنبال‌کننده‌های صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام به دست آورده، دلیلی برای حضورش روی صحنه بوده، بیان کرد: این اجرا برای من عایدی مالی زیادی نداشته و می‌دانم سابقه تئاتری من و چگونه بازیگر بودنم روی صحنه برای عوامل کار قابل توجه بوده و از طرف دیگر می‌دانم فعالیت‌های مجازی من بیرون از صحنه تئاتر در انتخابم برای این نقش و در این تئاتر بی‌تاثیر نبوده است.
بهاره رهنما، علی اوجی، محمد زوار بی‌ریا و دانیال خیری‌خواه بازیگران نمایش«وانیک» به کارگردانی بهار محمودزاده، مترجمی علی امینی نجفی و نویسندگی واسلاو هاول هستند.
از دیگر عوامل این نمایش که ساعت ۱۹ روی صحنه تماشاخانه سپند می‌رود، این افراد هستند: تهیه‌کننده: ایمان یزدی، سرمایه‌گذار: جینورا، مجری طرح: لیلا جعفری (پن استودیو)، طراح صحنه: میثم نویریان، طراح لباس: ماهرخ سلیمانی (دعوت شده از گروه مربع ۱۱)، گریم: پروین شفیعی نژاد، گرافیک: سینا افشار، ساخت تیزر و عکس: پن استودیو، عکاس: علی غفاری، مشاوره رسانه: حامد قریب (ارت استودیو)، مدیر تبلیغات: مریم شریعتی ، تبلیغات مجازی: گروه هنری پژواک، دستیار کارگردان و برنامه ریز: رضا محمد پور، منشی صحنه: نیلوفر رازمند، مدیر صحنه: علیرضا طارمی، دستیار دوم کارگردان: عاطفه جعفرزاده، دستیار لباس: مارال سوری، اجرای لباس: رزیتا خانیان، سونیا محمد علیزاده، دستیار صحنه: عاطفه حیدری، ساخت دکور: عبدالله احمری، ناصر کرم‌پور، بهروز جوادی، افشین جعفری، مرتضی عباسی.
انتهای پیام
خیری‌خواه این روزها یکی از بازیگران نمایش «وانیک» در تماشاخانه سپند است که در گفت‌وگویی با ایسنا درباره تجربه‌اش از بازی در این تئاتر بیان کرد: من تئاتر را سال ۸۷ شروع کردم و اولین نمایشی که در آن نقش‌آفرینی کردم به سال ۸۹ برمی‌گردد که در نمایش «مضحکه‌نامه دن‌کیشوت» نوشته محمد چرمشیر در نقش دلاک بازی کردم. الان بعد از حدود ۱۰ سال «وانیک» را روی صحنه برده‌ایم که متن آن را چند سال پیش نمایشنامه‌خوانی کرده بودم و می‌دانستم که متن نوشته رئیس‌جمهور چک است بنابراین تا حدی او را می‌شناختم، اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم کسی سراغ این متن برود و بخواهد آن را کار کند، ولی بعد از مطرح شدن این موضوع با من و صحبت‌های اولیه متوجه شدیم می‌تواند به لحاظ اجرایی متن جذابی باشد.
او با بیان این‌که "دیدگاه‌های مختلفی برای اجرای نمایشنامه‌ها در بین کارگردانان وجود دارد" درباره کمدی بودن این تئاتر گفت: برخی می‌گویند از هر متنی فقط یک برداشت می‌شود و باید همان اجرا شود اما برخی دیگر معتقدند که کارگردان می‌تواند دیدگاه و دغدغه‌های خودش را مطرح کند. متن سه‌گانه «وانیک» که ما دو قسمت از آن را کار می‌کنیم جزء متن‌هایی است که شامل زمان نمی‌شود و تاریخ انقضا ندارد، بنابراین در هر زمانی تعبیر جدیدی از آن می‌تواند برداشت شود. همچنین من فکر نمی‌کنم این متن به لحاظ فونداسیون کمدی باشد. در خود متن شوخی‌هایی هست که کارگردان آن‌ها را به نوعی ایرانیزه کرده است. این استراتژی‌ای است که خود کارگردان پیش گرفته است. با این حال نمایشنامه آن‌قدر پایه شوخی ندارد. منِ بازیگر خودم از موقعیت کمدی استقبال می‌کنم و نه لزوماً دیالوگ‌هایی که به صورت دم دستی بخواهد مخاطب را بخنداند. من سعی کردم در آخر هر اپیزود به سمتی بروم که با کاراکتر احساس راحتی کنم و حتی به نظرم کار تلخ تمام می‌شود.
او در پاسخ به این‌که آیا فعالیت‌هایش در صفحات مجازی تاثیری بر روی اجرای نمایشش داشته بیان کرد: بله مسلما تأثیرگذار بوده و دنیای مجازی می‌تواند باعث جذب مخاطب شود. بر این اساس تعدادی از مخاطبان ما از طریق اطلاع‌رسانی‌هایی که در صفحاتم داشته‌ام برای دیدن این نمایش آمده‌اند.
این بازیگر ادامه داد: یک نقل قول است که می‌گوید صحنه مثل یک اسب چموش است، اگر نتوانی آن را رام کنی تو را به زمین می‌زند. من فکر می‌کنم که خود صحنه تئاتر تصمیم می‌گیرد چه کسی باقی بماند و چه کسی حذف شود. من موافق این نیستم که یک کارمند بانک نمی‌تواند بازیگر شود یا اگر کسی در فضای مجازی معروفیت پیدا کرده نمی‌تواند کار صحنه انجام دهد، که البته چنین استفاده‌هایی هم از این شرایط می‌شود ولی آن افراد به مرور حذف می‌شوند و بقایی در تئاتر ندارند.
خیری‌خواه درباره این‌که واکنشش در مواجهه با منتقدان حضور او روی صحنه چیست، بیان کرد: اگر فردی در مسیر درستی پیش برود می‌تواند توانایی‌های خود را بر روی صحنه اثبات کند. بنابراین من می‌توانم نشان دهم که از پسش برمی‌آیم و دیگران نیز می‌توانند در این مسیر به کشف و شهود برسند. هر تصمیم و کاری که انجام می‌دهیم مخالف و موافق زیادی وجود دارد، اما برای من دست کم دیدگاه آدم‌ها قابل شنیدن است، آن‌هایی را که قابل تامل و فکر کردن باشد در ذهنم نگه می‌دارم و بقیه را در ذهنم پرورش نمی‌دهم.
او افزود: مخاطبانی که به دلیل آشنایی من با فضای مجازی به تماشای این نمایش آمدند بازخوردهای متفاوتی داشتند. این در حالی است که آن‌ها فقط یک جنبه از زندگی و تنها از شانه به بالای من را در ویدیوهای اینستاگرام دیده بودند که صرفاً یک تمرین تکنیکی مرسوم در تئاتر است. خودم آن را هنر نمی‌دانم و شاید بتوان اسمش را سرگرمی گذاشت زیرا محتوای قابل تاملی ندارد. مخاطبانی که به سالن می‌آیند خیلی‌های‌شان نمی‌دانند که من چندین سال ساز زده‌ام، تمرین بدن حرفه‌ای داشته‌ام و صرفاً به لحاظ برخورد اولیه با این کاراکتر، جذابیت ایجاد شده و احتمالا یکی از دلایل استقبال‌شان از نمایش همین است.
خیری‌خواه با بیان این‌که "دنیای مجازی من خیلی فانتزی و تخیلی است" درباره ارتباط برقرار کردن با کاراکترش در نمایش «وانیک» گفت: اکنون مخاطب، شخصیتی را روی صحنه می‌بیند که باورپذیر است و با چیزی که پیش از این دیده بسیار متفاوت است. من گاهی با این بازخورد مواجه می‌شوم که تو از اصل و ریشه تئاتر دور و درگیر سلبریتی‌بازی شده‌ای اما من فکر می‌کنم تفاوت من با آن آدم‌ها مقداری هوش است. اتفاقا افرادی که کار تئاتر می‌کنند و عاشق این کار هستند باید هوش به خرج دهند تا بیشتر مطرح شوند. من نمی‌خواستم روزی برسد که بگویم چون نمی‌توانم از تئاتر پول در بیاورم باید کار دیگری انجام دهم. اگر کسی هم هست که گله و شکایت دارد شاید بد نباشد مقداری از هوشش استفاده کند.
او در پایان صحبت‌های خود در پاسخ به این‌که آیا شناختی که از طریق دنبال‌کننده‌های صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام به دست آورده، دلیلی برای حضورش روی صحنه بوده، بیان کرد: این اجرا برای من عایدی مالی زیادی نداشته و می‌دانم سابقه تئاتری من و چگونه بازیگر بودنم روی صحنه برای عوامل کار قابل توجه بوده و از طرف دیگر می‌دانم فعالیت‌های مجازی من بیرون از صحنه تئاتر در انتخابم برای این نقش و در این تئاتر بی‌تاثیر نبوده است.
بهاره رهنما، علی اوجی، محمد زوار بی‌ریا و دانیال خیری‌خواه بازیگران نمایش«وانیک» به کارگردانی بهار محمودزاده، مترجمی علی امینی نجفی و نویسندگی واسلاو هاول هستند.
از دیگر عوامل این نمایش که ساعت ۱۹ روی صحنه تماشاخانه سپند می‌رود، این افراد هستند: تهیه‌کننده: ایمان یزدی، سرمایه‌گذار: جینورا، مجری طرح: لیلا جعفری (پن استودیو)، طراح صحنه: میثم نویریان، طراح لباس: ماهرخ سلیمانی (دعوت شده از گروه مربع ۱۱)، گریم: پروین شفیعی نژاد، گرافیک: سینا افشار، ساخت تیزر و عکس: پن استودیو، عکاس: علی غفاری، مشاوره رسانه: حامد قریب (ارت استودیو)، مدیر تبلیغات: مریم شریعتی ، تبلیغات مجازی: گروه هنری پژواک، دستیار کارگردان و برنامه ریز: رضا محمد پور، منشی صحنه: نیلوفر رازمند، مدیر صحنه: علیرضا طارمی، دستیار دوم کارگردان: عاطفه جعفرزاده، دستیار لباس: مارال سوری، اجرای لباس: رزیتا خانیان، سونیا محمد علیزاده، دستیار صحنه: عاطفه حیدری، ساخت دکور: عبدالله احمری، ناصر کرم‌پور، بهروز جوادی، افشین جعفری، مرتضی عباسی.
انتهای پیام
ارسال نظرات